Κ. Σημίτης: Όταν τα σκάνδαλα δεν είναι των άλλων

Του Γ. Λακόπουλου

Προ ημερών στο δικαστήριο που εκδικάζει το σκάνδαλο Ζήμενς – ένα μέρος του για την ακρίβεια- ένας επώνυμος μάρτυρας,  παλαιό και αξιοσέβαστο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ,  κατέθεσε ενόρκως το εξής:  Το περίφημο ένα εκατομμύριο μάρκα που παρέλαβε  ο Θ. Τσουκάτος το 1999 -και έγινε γνωστό το 2008-  με αποστολέα τον Χριστοφοράκο προορίζονταν για το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ -στο οποίο και  κατατέθηκε.

Ο Σπύρος Αυγερινός ήταν καθόλα αρμόδιος, ως  υπεύθυνος οικονομικών του κόμματος, βεβαίωσε το  δικαστηριο: “Ήμουν μπροστά όταν είχε φέρει μέρος των χρημάτων και πήρε κουπόνια τα οποία καταστράφηκαν σε μεταγενέστερο χρόνο” . Και συμπλήρωσε: “Οι δεσμίδες κουπονιών ήταν μία συνήθης πρακτική να φτάνουν στα ταμεία του κόμματος χρήματα με αυτό τον τρόπο”.

Κανείς δεν αμφισβήτησε τη μαρτυρία – δεν είναι και εύκολο άλλωστε, καθώς ο μάρτυρας είναι σε θέση να ξέρει. Αλλά την επομένη ένα πέπλο σιωπής σκέπασε όσα είπε. Όπως συμβαίνει συχνά στο μιντιακό σύστημα όταν πρόκειται για έναν συγκεκριμένο πολιτικό: τον Κώστα Σημίτη.

Το 1999 δεν  ήταν μόνο Πρωθυπουργός,  αλλά και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με γραμματέα, τον οποίο ο ίδιος υπέδειξε προς εκλογή, τον Κ. Σκανδαλίδη, που υπήρξε και υπουργός του.  Συνεπώς είναι από κάθε άποψη ο τελικός υπεύθυνος για τα οικονομικά του κόμματος. Για τα λεφτά που έμπαιναν και έβγαιναν στο κομματικό ταμείο. Αυτός έχει τη σφραγίδα και την τελική υπογραφή του κόμματος.  Άρα αυτόν αφορά στο τέλος της ημέρας.

Π.χ. για την περίοδο του  Γ. Παπανδρέου – τον οποίο ο ίδιος υπέδειξε ως διάδοχό του- διενεργήθηκε διαχειριστικός έλεγχος τον οποίο ζήτησε, όπως είχε δικαίωμα  ο δικός του διάδοχος Βαγγέλης Βενιζέλος και υπάρχουν πορίσματα- άσχετα αν τα κρύβουν και τα παζαρεύουν εσωκομματικά.

Σήμερα λοιπόν έχουμε μια κατάθεση ενώπιον δικαστηρίου κατά την οποία το 1999 ο φυγόδικος σήμερα ισχυρός άνδρας της Ζήμενς στέλνει στο ΠΑΣΟΚ ένα εκατομμύρια μάρκα. Ότι παρελήφθησαν από  τον Τσουκάτο και  παραδόθηκαν στον Αυγερινό  ήταν  φυσιολογικό καθώς όλοι γνωρίζουν ότι εκείνη την περίοδο  ήταν  ισχυρός κομματικός παράγων -χωρίς κυβερνητικό αξίωμα-  ως πρόσωπο που ο Κ. Σημίτης είχε επιλέξει.

Άρα ό,τι αφορούσε τον Τσουκάτο αφορούσε ταυτόχρονα και τον τότε πρόεδρο του  ΠΑΣΟΚ. Και τι ακριβώς τον αφορούσε στη συγκεκριμένη περίπτωση  το κατέθεσε ο τότε υπεύθυνος οικονομικών του Κινήματος, προφανώς και αυτός πρόσωπο της εμπιστοσύνης Σημίτη για να έχει αυτή τη θέση.  Όλα λοιπόν οδηγούν στον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Μένει  έτσι ανοιχτό ένα ερώτημα: Δεν θα δώσει ο Κ. Σημίτης εξηγήσεις; Γιατί ο Χριστοφοράκος έστειλε στο ταμείο του κόμματος του ένα εκατομμύριο μάρκα; Δεν θα κληθεί  από καμία αρμόδια αρχή  της πολιτείας να μιλήσει γι’ αυτό το θέμα;

Θα συνεχίζει να σιωπά για όλους και για όλα; Να παρακάμπτει κάθε φορά μιλάει δημόσια για τη χώρα ότι ήταν πρωθυπουργός της για οκτώ χρόνια;  Ποιος διόριζε και σε ποιον είδαν αναφορά οι υπουργοί και τα κομματικά στελέχη που μπαινοβγαίνουν στα δικαστήρια;

Αν  σε άλλες περιπτώσεις είχε ως άμυνα το  δόγμα “δεν γνωρίζω δεν απαντώ”. Προβάλλει ως έντιμος και πολιτικός πίσω από τις πλάτες του οποίου οργίαζαν  οι άλλοι. Αλλά εδώ δεν έχει οδό διαφυγής. Υπάρχει ένα μεγάλο ποσό που έφτασε από τη Ζήμενς στο ταμείο του κόμματός του και το οποίο προφανώς δαπανήθηκε κατά τον τρόπο που ξέρει μόνο ο ίδιος. Ή ότι αυτό το ξέρει. Τι πρόεδρος ήταν αν άλλοι αποφάσιζαν για τα οικονομικά;

Ένα τμήμα του μιντιακού συστήματος συνεχίζει την προστασία ενός πολιτικού που μάλλον μας δουλεύει όταν προτάσσει ότι δεν έχει σχέση με όσα χαρακτήρισαν τη θητεία του. Αλλά αν μέχρι τώρα κρύβεται πίσω τα σκάνδαλα των άλλων, σ’ αυτό το σκάνδαλο ποιον θα βρει και κρύβει τώρα που έφυγε από τη μέση ο Τσουκάτος; Κι εδώ “ας πρόσεχαν”;