Του Ιωάννη Δαμίγου
Το Α άλφα, το Β βήτα, το Γ γάμα και των άλλων φωνηέντων και συμφώνων ο ορισμός, αλίμονο, ένας είναι και σταθερός! Βάση μία για να συνταχθούν λέξεις, προτάσεις νοήματα και ιδέες, αξίες και ιδανικά, όνειρα και οράματα. Σε γραπτά κείμενα σπουδαίων ανθρώπων, ξεχωριστής αντίληψης και διάνοιας, τα γράμματα πήραν μορφή σκέψης και προβληματισμού, προβάλλοντας το άνθρωπο ως αρχή και μέτρο των πάντων. Ξεκάθαρα, διάφανα, χωρίς να επιδέχονται άλλης ερμηνείας έννοιες, από αυτής που δήλωσαν εξ’ αρχής.
Αυτούς τους καιρούς της επιτηδευμένης ασάφειας, του βιασμού λέξεων, προτάσεων από αγοραίους πολλούς, σε μάταιη προσπάθεια αλλοίωσης σταθερών ζωής, με μόνους τους στείρους αδαείς ως αποδέκτες και οπαδούς, οι λαϊκιστές και καιροσκόποι πολιτικάντηδες ενοχλούν τις λέξεις. Όλες οι βαρύγδουπες , στην πρώτη γραμμή προς εύκολη χρήση αλλά αδόκιμες. Πέρα από την ενόχληση, θα χρειάζονταν οι λέξεις και μια οικειότητα, μια πρώτη προσέγγιση με την υπερβολή, την αλαζονεία, την προβιά του ψέματος και του ύφους το προσποιούμενο. Ανάγκη ενός μέτρου, κάποιου ορισμού ελέγχου των άσεμνων λέξεων προτάσεων.
Ο πρωθυπουργός ίσως τις ενοχλεί λιγότερο, μια και τις παίρνει στα βουνά και στις παραλίες στις τακτικές εκδρομές του. Αναμενόμενες οι επιθέσεις του στις λέξεις γραμμένες από Αμερικανό τεχνικό κοινωνιολόγο, εκ φύσεως βοσκό βοοειδών κουλτούρας. Την πρωτιά όμως στις συνεχείς ενοχλήσεις των λέξεων, την κατέχει επάξια ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κάποιες λέξεις επιμένουν ατίθασες να προσπαθούν να δραπετεύσουν από τα δόντια και την γλώσσα του άμετρου ανδρός, που φαίνεται να τις φτύνει αμάσητες συναντώντας μια σκληρή υφή να έχουν.
Την λέξη “αριστερά” παρατηρήστε πως την εκφέρει. Ή αυτός αρνείται ή η λέξη. Είναι κι αυτή η αυθόρμητη accent της μετανάστευσης καθώς αμείβει τον κόπο των εργατών πλουσιοπάροχα, που αφαιρεί πόντους από την όποια λεκτική του δεινότητα. Σίγουρα έχει την ανάγκη βοήθειας μιας πιο μετρημένης σε λέξεις παρουσία, κάτι που έγινε αντιληπτό μετά την αποτυχία του στόχου που ο ίδιος είχε θέσει, επιτιθέμενος στις λέξεις μα και στους αριθμούς αυτή τη φορά. Φάνηκε αμέσως κατά τι λιγότερο αλαζόνας από άλλες φορές, υπολογίζοντας τις μουρμούρες που αρχίζουν και παίρνουν υπόσταση, ορίζοντας ανάγκες.
Ακόμη πιο πίσω, αξιολογώντας την κακοποίηση των λέξεων, ο σοσιαλιστής πρόεδρος, ο βασανιστής των λέξεων, των προτάσεων, των νοημάτων και ο ορισμός της συνταξιοδότησης των σημείων στίξης. Χωρίς να μπορεί να εκφέρει μια άρνηση ή μια κατάφαση, πάντα στην αμφιβολία του ενδιάμεσου, με υπονοούμενα ευκόλως εννοούμενα, μα πονηρά και αόριστα τάχα, απαντά μη απαντώντας και μη ερωτώμενος. Λόγια πολλά, λέξεις αρκετές, συμπεράσματα φτωχά, σταματημένα, άοσμα, άγευστα, άχρωμα. Η μόνη βοήθεια που έχει, είναι το μοίρασμα του γραπτού του λόγου στους δημοσιογράφους, με τις λέξεις παραταγμένες σαν λίγο πριν την εκτέλεσή τους. Η ανάγκη ορισμών μάταιη εδώ.
Όλοι αυτοί, οι από ανάγκη υπάλληλοι του συστήματος, που ενοχλούν λέξεις, προτάσεις, έννοιες, μου θύμισαν το ποίημα του Κώστα Μόντη προς ποιητήν “Δεν είχες τίποτα να πεις, κύριε. Γιατί ηνώχλησες τις λέξεις, γιατί τις ηνώχλησες;” και ένα ακόμη πιο επίκαιρο “Μπορεί πραγματικά αυτά να εννοούσαμε, όμως οι λέξεις τι είπαν; όταν οι λέξεις πήραν την εξουσία στα χέρια τους τι είπαν;” Έχουν αρχίσει, αργά είναι η αλήθεια, να ενοχλούνται πέρα των λέξεων και κάποιοι πολίτες,
Ανάγκη ορισμών, οπωσδήποτε.