Του Ιωάννη Δαμίγου
Γνωστοί στην έφεση της υπερβολής, οι νεοέλληνες, με ό,τι καταπιαστούν φανατικά προσδοκώντας να πρωτοτυπήσουν, χρησιμοποιούν καταχρηστικά θαρρώ τον λόγο και τα σχήματά του, χωρίς μέτρο.
Θα γράψω ευθέως, γνωρίζοντας τις αντιδράσεις και τους χαρακτηρισμούς που θα δεχτώ, αδιαφορώντας όμως, πως διαφωνώ με την προσβλητική κατ’ εμέ, χρήση των άρθρων “το”, “τα” και “όλα”, ως λανθασμένο και υποτιμητικό, προσδιορισμό των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων,
Η γυναίκα και ο άνδρας, πέρα από τις σεξουαλικές, αισθηματικές και όποιες άλλες επιλογές, είναι, παραμένουν και θα παραμείνουν, ανθρώπινες υπάρξεις (είθε). Δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελούν “ουδέτερα” υποκείμενα ή αντικείμενα στην καθομιλουμένη. Ο διαχωρισμός ή ο προσδιορισμός ως “το, τα και όλα” δεν αποτελεί μορφή ρατσισμού; Οι τελευταίες “προχωρημένες” εκφράσεις όπως: “Όλες, όλοι και όλα, που μας ακούτε”, που συνηθίζεται πια και από ραδιοφωνικές εκπομπές, σε προσπάθεια (περιττής) υποστήριξης αποδοχής, αλίμονο, των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων, προσωπικοτήτων, θεωρώ πως προσβάλλει όλους μας, εκ προοιμίου. Ο καθείς και η καθεμιά, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της επιλογής, θέμα που αφορά και περιέχει όλους μας, χωρίς την οποιαδήποτε ανάγκη διαχωρισμού και περίσσιας υπογράμμισης. Μέτρο.
Η δήθεν “προοδευτικότητα”, που εκφράζεται άκοπα, από επιπόλαιη ταχύτητα σε αγώνα πρωταθλητισμού θαρρεί κανείς, αφορά μάλλον στην ανάγκη απενεχοποίησης, τόσο των όψιμων υπέρμαχων, όσο και όλων αυτών που υπερβάλουν, για το αυτονόητο. Με τον κίνδυνο πάντα να ελλοχεύει, ως επιβολή τρόπου ζωής, τάση μόδας δηλαδή και όχι ως φυσική συνέπεια αίσθησης και επιλογής.
Σεβασμός λοιπόν στα δικαιώματα, στην πολυπόθητη ισότητα ,όλων των ανθρώπων, των φυλών, των μειονοτήτων, χωρίς διαχωρισμό, χωρίς πονηρές ομαδοποιήσεις και σκοπούμενο εμπόριο παραπληροφόρησης επιτηδείων.
Επανερχόμενος όμως στην πραγματικότητα, με την υπάρχουσα έλλειψη παιδείας και την σκληρή δεξιά κυβερνητική πολιτική άρχουσα, τα προβλήματα και η παραποίηση σοβαρών θεμάτων, θα είναι πάντα αναλώσιμη και εκμεταλλεύσιμη από το “σύστημα”.
Αυτό που μένει στον κάθε σκεπτόμενο, υπεύθυνο πολίτη, είναι η προσοχή στην εκφορά του λόγου. Κυρίως εκείνων που κρατούν μικρόφωνο, καθώς επιδεικνύουν έλλειψη γνώσεων κοινωνικής παιδείας στην πλειονότητά τους, εμφανιζόμενοι ως παντογνώστες, χάνοντας το μέτρο. Ας ρωτήσουν έναν άνθρωπο ΛΟΑΤΚΙ, αν αντιπροσωπεύεται από “το, τα και όλα”, τόσο απλό. Μέτρο, ανάγκη.