Του Ιωάννη Δαμίγου
Αυτή που διαθέτει το πλεονέκτημα και φαίνεται να είναι σε θέση να επιβάλει όρους, αναμφισβήτητα είναι η Ρωσία. Πιστεύω πως η σταθερότητά σε συγκεκριμένες απαιτήσεις της και στον μελετημένο στόχο της, ήταν διατυπωμένη από καιρό. Οι αναλυτές δυτικών συμφερόντων, παρουσιάζουν κατά καιρούς δήθεν διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλαγή όρων και όλα τα συναφή, σε μάταιη αντιστροφή τετελεσμένων. Επιμένοντας ακόμα πως αυτό (για την επίσημη αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας από τις ΗΠΑ), θα ισοδυναμούσε με την αποδοχή ενός επικίνδυνου προηγουμένου, της αλλαγής συνόρων διά της βίας, κάτι που θα ανέτρεπε μια βασική αρχή της παγκόσμιας πολιτικής τάξης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Υπέροχο;
Οι στόχοι λοιπόν της Ρωσίας, εξαρχής ήταν γνωστοί, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στα φερέφωνά της τους Ευρωπαίους υπαλλήλους των. Αυτό που άλλαξε και όχι απρόσμενα ή αιφνιδιαστικά, ήταν η εμφανής γύμνια και ταυτόχρονα η αδυναμία των δυτικών στον οικονομικό πόλεμο, που έχουν απωλέσει εδώ και καιρό την πρωτοκαθεδρία των. Πέρα από την απεριόριστη έκταση της προπαγάνδας και την επισταμένη διαστρέβλωση των αδιάσειστων στοιχείων σε βάρος των, η αποκαθήλωση των ΗΠΑ από την παγκόσμια ηγεσία της κυριαρχίας, φάνταζε αναπόφευκτη, σε αυτούς που γνώριζαν τα πραγματικά ελλειμματικά νούμερα. Το μονοπώλιο των επιβαλλόμενων δικτατοριών, προς εκμετάλλευση πόρων και η διαρκής χρηματοδότηση πολεμικών επιχειρήσεων σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, από την μια εξασθένησαν την διαρκώς αιμορραγούσα οικονομία των και από την άλλη άφησαν μεγάλα περιθώρια στην Κίνα και σε υπόλοιπες αναδυόμενες οικονομίες, στρατηγικής και αθόρυβης οικονομικής επέκτασης.
Η αναδίπλωση των ΗΠΑ πρόχειρα, βιαστικά και με στοιχεία πανικού, είναι αυτή που διαρκώς αλλάζει, πειραματιζόμενη αλόγιστα προσθέτοντας και αφαιρώντας δασμούς. Αίφνης η επιθετική πολεμική συμπεριφορά των, έστρεψε το βλέμμα στην προβληματική των οικονομία, μέσω του κατάλληλα επιλεγμένου επιχειρηματία Τράμπ, από το “Κονκλάβιο” των απανταχού κεφαλαίων των λόμπι. Καθώς το πεπερασμένο μοντέλο πολιτικής τύπου Μπάιντεν, δεν εξυπηρετούσε πλέον τις νέες ανάγκες ακόμα και διαφύλαξης των κεκτημένων. Και είναι αυτό που άφησε εκτεθειμένους τους Ευρωπαίους πρώην υπαλλήλους των, να βολοδέρνουν μαζί με τον Βολοντίμιρ, καλώντας τους κιόλας να πληρώσουν. Συνεχίζουν δε εξευτελιζόμενοι, να απορρίπτονται από τον εργοδότη των, ενώ συζητούν και προτείνουν λύσεις περί παράτασης του πανάκριβα κοστολογημένου πολέμου σε βάρος των.
Αργά ή γρήγορα, όπως επιθυμεί ο Τράμπ, οι αρχικές απαιτήσεις της Ρωσίας θα γίνουν αποδεκτές από τις ΗΠΑ. Απλώς οι “αναλυτές” θα προσπαθήσουν να χρυσώσουν το πικρό χάπι, που θα αναγκαστούν να καταπιούν μαζί με την Ευρώπη. Θα πάρουν πολλά λόγια πίσω, όπως και τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Ίσως έτσι, δοθεί και διάδρομος διαφυγής, σ’ αυτούς τους επικίνδυνους τυχοδιώκτες, δυνάστες των ευρωπαϊκών λαών και υποστηρικτές αυτού του φιλόδοξου φασιστάκου κλόουν, που απείλησε την παγκόσμια ειρήνη. Δύσκολα πράγματα.