Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Με την ευκαιρία, για τα τελειώσει το καλαμπούρι των «εθνικών λόγων», ας κατονομάσει υπέρ ποίου τον παρακολουθούσαν.
Από υπόθεση του παρακράτους οι υποκλοπές, γίνονται υπόθεση μεθόδων του υποκόσμου. Μίλησες; Σε τελειώσαμε.
Τη μια μέρα η Ντόρα απειλεί με «δέκα χρόνια φυλακή» όποιον, από την ΕΥΠ , ανοίξει το στόμα του στη Βουλή.
Ό,τι επικαλείται νόμο που δεν υπάρχει, δεν είναι πρόβλημα για το «σύστημα Μητσοτάκη»: σκαρώνουν έναν, με αναδρομική ισχύ.
Η επισήμανση του Χάρη Καστανίδη ότι με φυλακή -για ψευδή κατάθεση κατά τον Ποινικό Κώδικα- κινδυνεύει όποιος κρύβει πράγματα από τη Βουλή- όχι το αντίθετο- δεν την απασχολεί.
Ούτε η θέση του, πρώην κορυφαίου δικαστή , επικεφαλής της ΑΔΑΕ Χρ. Ράμμου : «Δεν διανοούμαι ότι μπορεί κάποιος να επικαλεστεί το απόρρητο έναντι της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας».
Την άλλη μέρα το κάνουν χειρότερο: στις απειλές προσθέτουν τον εκβιασμό. Αυτή τη φορά κατά του Νίκου Ανδρουλάκη, προσωπικά.
Στην αρχή τον καλόπιαναν, μετά τον λοιδορούσαν, τώρα του στέλνουν μήνυμα: σε κρατάμε.
Τι άλλο είναι η διακίνηση της πληροφορίας ότι το προϊόν της παρακολούθησής του … δεν υπάρχει;
Από τον υπαινιγμό του Οικονόμου ότι «καταστράφηκε» και την κουτοπονηριά του Γεραπετρίτη «δεν βρέθηκε κάτι επιλήψιμο», φτάσαμε στο ισχυρισμό… δεν αποθηκεύτηκε καν.
Παλιό το κόλπο. Το έκανε κάποτε ένας υπουργός της ΝΔ για να <κρατάει> αποδέκτες μυστικών κονδυλίων: με τον ισχυρισμό «κατέστρεψα τις αποδείξεις» , άφηνε να εννοηθεί «αλλά τις έχω στο αρχείο μου».
Αν το υλικό- ηχητικό, ή και οπτικοακουστικό- που συγκεντρώθηκε στις περισσότερες από 2.000 ώρες παρακολούθησης του Ανδρουλάκη, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στην “υπηρεσία”- ποιος βεβαιώνει ότι δεν υπάρχει σε κάποια χέρια;
Προφανώς κανείς. Άλλωστε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξ αρχής μίλησε για «εκβιασμό».
Ο εκβιασμός του δεν μπορεί να γίνει από την ΕΥΠ, ως κρατικού φορέα. Μπορεί να τον κάνει μόνο όποιο πρόσωπο έχει στα χέρια του υλικό που μπορεί να προσφέρεται για εκβιασμό.
Ποια ακριβώς μπορεί να είναι αυτά τα πρόσωπα δεν θέλει και ρώτημα.
Ετσι η κατάσταση μεταβάλλεται: το θύμα της παρακολούθησης δεν μπορεί να κάνει τίποτε εναντίον της ΕΥΠ αφού το προϊόν της «επισύνδεσης» με τη ζωή του, δεν υπάρχει.
Αλλά όσοι το κατέχουν παρανόμως, μπορούν να κάνουν εναντίον του..
Για τον Ανδρουλάκη είναι η ώρα γι αυτά που – κακώς, ή περιέργως- αποφεύγει ως τώρα: να αλλάξει πίστα- οι Εξεταστικές Επιτροπές δεν οδηγούν πουθενά.
Να καταθέσει μήνυση κατά του Κοντολέοντα, του Δημητριάδη και του Μητσοτάκη.
Να ζητήσει δηλαδή από τη Δικαιοσύνη να αντιμετωπίσει την παρακολούθηση του ως ποινική υπόθεση , με δράστες συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα.
Με την ευκαιρία , για τα τελειώσει το καλαμπούρι των «εθνικών λόγων», ας κατονομάσει υπέρ ποίου τον παρακολουθούσαν.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR