Του Ιωάννη Δαμίγου
Και τώρα; Απομείναμε ορφανοί, ορφανοί από το μέτρο, χωρίς κάποιον ζωντανό άνθρωπο πια για σημείο αναφοράς, ενός απλού τρόπου ζωής, εντελώς διαφορετικού από τον τετριμμένο των διάφορων αξιωματούχων. Τον τρόπο ζωής που είναι πάντα απόμακρος από τον πραγματικό, των καθημερινών ανθρώπων του μόχθου, της εργασίας και ακόμα ποιο μακρινός από αυτόν της ανάγκης.
Η απληστία, η επίδειξη άνεσης και η υπερβολή, αποτελούν λίγα από τα πολλά γνωρίσματα των ανθρώπων αυτής της “τάξης”, που εκλεγμένοι για την προσπάθεια καλυτέρευσης αναγκαίας αναβάθμισης της ποιότητας ζωής των ψηφοφόρων, “ξεχνούν” τον πρωταρχικό σκοπό των. Αντίθετα, σαν έτοιμοι από καιρό, το πρώτο μέλημά τους είναι η ψήφιση αύξησης του μισθού, της ασυλίας και των παροχών των. Κάθε επιτήδειος τυχοδιώκτης, προωθείται από “σύστημα” υπηρετώντας το, με σκοπό τον πλουτισμό, όπως. Με αποτέλεσμα, την πρώτη κιόλας χρονιά να εμφανίζουν στις δηλώσεις των, διάφορα σε αριθμό ακίνητα και καταθέσεις στους λογαριασμούς των. Το θράσος και ιδιαίτερα πρωθυπουργών και υπουργών, φτάνει σε τέτοιο ανεξέλεγκτο σημείο, που χρησιμοποιούν, γιατί μπορούν, το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για προσωπική εκτός καθηκόντων πτήση, για μια διαδρομή με αυτοκίνητο δυο, δυόμιση ωρών ή ακόμα για μετάβαση στο σημείο διακοπών ή ψυχαγωγίας των. Για να μην αναφερθώ στις υπερπολυτελείς λιμουζίνες, τους οδηγούς και τους συνοδούς ασφαλείας με άλλα τελευταίου τύπου πανάκριβα μοντέλα αυτοκινήτων και μηχανών, που τους ακολουθούν σε ειδών μετακινήσεις των. Και αποτελεί πλέον αυτή η υπερβολική σπατάλη δημοσίου χρήματος, αποδεκτή πάγια τακτική. Δεν αποτελεί ούτε καν πρόκληση, σε αντίθεση με την οικονομική ένδεια της πλειοψηφίας των πολιτών. Με τροπολογία που κατατέθηκε χθες, Τρίτη (13/5) στη Βουλή προωθείται ρύθμιση, που σκοπός της είναι, όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση, ο εξορθολογισμός της δυνατότητας συμμετοχής σε εταιρείες ως προς συγγενείς και άλλα πρόσωπα που συνδέονται με πολιτικούς! Χωρίς αιδώ.
Αναφέρω τις ευτελείς αυτές συμπεριφορές, σε αντίθεση με τον τελευταίο, εκ διαμέτρου διαφορετικού ήθους πολιτικό, τον πρόσφατα αποθανόντα Πέπε Μουχίκα, αγρότη πρώην Πρόεδρο της Ουρουγουάης!
Αυτός λοιπόν ο “περίεργος” δώριζε περίπου 90% του μηνιαίου του μισθού ως Πρόεδρος σε φιλανθρωπικές οργανώσεις! Έγινε γνωστός για τον εξαιρετικά ταπεινό τρόπο ζωής του, το παρελθόν του ως αντάρτης και τις προοδευτικές του πολιτικές. Κατοικούσε σε μια φάρμα στα περίχωρα του Μοντεβιδέο, όπου με τη σύζυγό του καλλιεργούσαν χρυσάνθεμα. Όταν ο Μουχίκα εκλέχθηκε Πρόεδρος αρνήθηκε να κατοικήσει στο Προεδρικό Μέγαρο και παρέμεινε στη φάρμα του για όλη του τη θητεία!. Το αυτοκίνητό του ήταν ένας σκαραβαίος Volkswagen, που κάποια φορά του πρόσφεραν ένα εκατομμύριο για να το αγοράσουν και αρνήθηκε. Είχε ξεπεράσει προ πολλού τα υλικά αγαθά, έχοντας αναθεωρήσει την πραγματική αξία της ζωής, παραμένοντας δέκα τέσσερα χρόνια σε στρατιωτική φυλακή σαν αριστερό μέλος του κινήματος Τουπαμάρος, δύο εξ αυτών σε απομόνωση. Ποια τεράστια προσωπικότητα! Πράγματι, ο ορισμός του απλού, του απέριττου, μα και του σπάνια ολοκληρωμένου.
Αποφεύγω τα κλισέ περί παραδειγματισμού και άλλων τέτοιων παραινέσεων, μια και αυτές οι αξίες αποτελούν πλέον παρελθόν. Ξεπεράστηκαν τόσο εύκολα και γρήγορα, καθώς μας πήρε φαλάγγι κοινώς, ο καπιταλιστικός τρόπος επιβίωσης και όχι ζωής. Οι φτωχοί αισθανόμενοι την αδυναμία καταναλωτισμού νοιώθουν ακόμα φτωχότεροι και οι κατέχοντες τα λίγα επιδιώκουν τα περισσότερα και ούτω καθεξής.
Η διαρκής ενασχόληση της απόκτησης του επιπλέον ξεγελά, σπαταλώντας ατέρμονα το πολύτιμο του ανεπίστρεπτου χρόνου, της χαράς, του τυχαίου δώρου της ζωής.
Αφιερωμένο το άρθρο αυτό, στην μνήμη του τελευταίου άξιου ως ανθρώπου, αγωνιστή, πρώην Προέδρου της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα, του πάμπλουτου σε ήθος και αρχές.