Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού σωτηρίας εαυτών και αλλήλων, στο debate του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ο Παύλος Πολάκης.
Ήταν σαν μαγική εικόνα – ή σαν φάρσα. Τέσσερις υποψήφιοι για την ηγεσία ενός κόμματος, για το οποίο υπάρχει ακόμη και πρόβλεψη ότι μπορεί να μην μπει στην επόμενη Βουλή, απαντούσαν σε ερωτήσεις δημοσιογράφων – και μεταξύ τους – για τα μεγάλα θέματα της χώρας, σαν να πρόκειται να… αναλάβουν την κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές.
«Είναι αντικείμενο κωμωδίας, δεν είναι αντικείμενο πολιτικής», σχολίασε σε παράλληλο τηλεοπτικό χρόνο ο Λάκης Λαζόπουλος για τον τρέχοντα ΣΥΡΙΖΑ. Το «τσαντίρι» του είχε συνδράμει στην άνοδό του. Τώρα τον δανείζεται χλευαστικά για τις επιθεωρησιακές ανάγκες της επιστροφής του.
Καθώς η πολιτική ασκείται δια του λόγου, ο λόγος υπέφερε κυρίως, στο debate διεκδικητών της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ – που έμοιαζε με προσπάθεια «διάκρισης σε ένα άθλημα που δεν υπάρχει», για να καταφύγουμε πάλι στον Λαζόπουλο.
Κακά ελληνικά, άγνοια ή ημιμάθεια επί των θεμάτων, αοριστολογίες και ευχολόγια παλαιάς κοπής, συγκλίνοντα «προγράμματα» που εξασφαλίζουν πλούτο, υγεία, ευτυχία και μακροημέρευση στους πολίτες. Με μπόλικο Κασσελάκη και μόνο ξώφαλτσα τον Τσίπρα.
Δύσκολο να ξεχωρίσει αν ο καθένας είχε μια λύση – δικής του έμπνευσης – για κάθε πρόβλημα, ή αν ήταν πρόβλημα για κάθε λύση. Όπως πχ: τακτοποίησε «το σεξουαλικό »του μετανάστη και τον έκανες φίλο, κατά τον Γκλέτσο. Δεν ακούστηκαν δυσάρεστα πράγματα, προβληματισμοί και δυσκολίες, δεν υπάρχουν για κανέναν εμπόδια και αδυναμίες. «Όλα «καλά, όλα ανθηρά», κατά την γνωστή ατάκα του Βουτσά, στον «Αισιόδοξο».
Τους ψηφίζεις, βγαίνουν πρόεδροι, στο καπάκι και πρωθυπουργοί – ένας από όλους, όχι όλοι μαζί – και «ύστερα πια θα κάαααααθεσαι», που έλεγε κι ο Μίμης Φωτόπουλος.
Ό,τι έγινε με τα Μνημόνια – και το δικό τους – θα αναστραφεί, οι πωλήσεις δημόσιας περιουσίας θα ακυρωθούν, ρυθμίσεις της Δεξιάς στην Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια θα σταματήσουν να υπάρχουν, κανένα ίχνος από τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα τον θυμίζει.
Η κλιματική κρίση θα αντιμετωπιστεί σαν τις «εγχειρήσεις πάνω από τα ρούχα» του μακαρίτη Νικήτα Πλάτη, στο «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης». Ο Γκλέτσος θα σβήνει τις φωτιές «δυο χειμώνες νωρίτερα» και θα παράγει ρεύμα «από τα τζάμια». Ο Φαραντούρης θα βασιστεί στην ευρωπαϊκή συνεργασία, ώστε «μέχρι να καταλάβει ο Κικίλιας, θα έλθει αεροπλάνο από τη Σλοβενία». Ο Πολάκης βασίζεται στην «4η βιομηχανική επανάσταση, που είναι η εισαγωγή της ψηφιοποίησης, το διαδίκτυο των πράγματων, η τεχνητή νοημοσύνη».
Το δίωρο που τους διέθεσε η ΕΡΤ αποδείχθηκε απολαυστικό – για το κοινό. Για τους υποψήφιους ήταν: βρήκαμε κανάλι, ας του δώσουμε να καταλάβει. «Είμαστε πρώτο hashtag του X», είχε την απρονοησία να ανακοινώσει ο Μαγγηριάδης – και αμέσως ένας από τους υποψηφίους έβγαλε συμπέρασμα: «απόδειξη ότι δεν είμαστε το 5,8%, που λένε οι δημοσκοπήσεις».
Δουλειά όσων μετέχουν στο δημόσιο βίο είναι η κατάθεση πολιτικών θέσεων. Εν προκειμένω όμως, ακούσθηκαν μεγαλεπήβολα σχέδια και φαραωνικές υποσχέσεις – με τα δισεκατομμύρια να αλλάζουν στόμα με απίστευτη άνεση.
Διασώθηκε μόνο ο Φάμελλος, που συντήρησε την πολιτική μετριότητα της σοβαρότητάς του. Ο Φαραντούρης έπλεε σε πελάγη ακαδημαϊκού και ευρωπαϊκού ναρκισσισμού και ο Γκλέτσος άφησε πίσω τον αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού – ειδικά όταν δεν είχε ιδέα για το θέμα του.
Αλλά ο κυρίαρχος του παιχνιδιού σωτηρίας εαυτών και αλλήλων, ήταν ο Παύλος Πολάκης. Οργανωμένος, με τους φακέλους του, συγκεκριμένος και απόλυτος – ειδικά όταν ανήγγειλε την επιστροφή Εθνικής Τράπεζας, ΕΛΠΕ και ΔΕΗ στο δημόσιο.
Θαυμάσια ιδέα. Αλλά οι εν λόγω επιχειρήσεις ανήκουν σε κάποιους, η αξία τους ορίζεται σε συγκεκριμένο ύψος και – δεδομένου ότι μιλάμε για κοινοτική χώρα – ο μόνος τρόπος να περάσουν στο κράτος είναι να τις αγοράσει. Ακόμη και αν διαθέτει τα λεφτά, έχει ακουστεί ότι τις πουλάνε οι σημερινοί ιδιοκτήτες;
Τι σημασία έχει; Αρχοντιά να υπάρχει…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR