Του Τάκη Ψαρίδη
Σφυροκοπούσαν με γροθιές το κεφάλι ενός παιδιού για να το… προπονήσουν ώστε να τους φέρνει χρυσά μετάλλια. Είδαν το παιδί ως πηγή μεταλλίων και αυτό δεν άντεξε.
Η βαρβαρότητα, τουλάχιστον της πυγμαχίας «παίδων», πρέπει να απαγορευτεί.
Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς πως όταν κοπανάνε το κεφάλι ενός παιδιού, με δυνάμεις δεκάδων κιλών, δημιουργούνται ανεπανόρθωτες βλάβες και θανατηφόρα αιματώματα, όπως έδειξε η ιατροδικαστική έκθεση για τον 16χρονο Βασίλη Τόπαλο.
Όμως και αυτό το «άθλημα» είναι πηγή μεταλλίων και καθώς φαίνεται ο ίδιος ο πατέρας τα είχε περισσότερο ανάγκη από το παιδί του.
Έτσι γίνεται συνήθως. Τα μετάλλια «ανήκουν» σε όλους, εκτός από αυτόν που τα κατέκτησε. Συγγενείς, φίλοι και παντός είδους παράγοντες, αθλητικοί και πολιτικοί, τα ιδιοποιούνται θρασύτατα και φυσικά ο λαός που, βουλιαγμένος στον καναπέ του, βρίσκει σε ένα μετάλλιο την χαμένη χαρά και εθνική περηφάνεια του.
Ο μικρός πυγμάχος πέθανε την ώρα της προπόνησης και όλοι μιλούν για το ταλέντο του και τα μετάλλια που δεν πρόλαβε να τους φέρει. Όμως ας μην ανησυχούμε. Θα βρουν άλλα παιδιά για να ιδιοποιηθούν τα μετάλλια τους και εμείς τον αγώνα τους..