Του Ιωάννη Δαμίγου
Δεν πείθουν και πως να πείσουν άλλωστε, πως πέτυχαν ή επέβαλαν ειρήνη όντας άπληστοι, αλλά και θρασύδειλοι από την άλλη, μη τυχόν και γίνουν αντιληπτοί για το ping pong ανικανότητας και αποφυγής, ει δυνατόν της ευθύνης. Όποιος επικαλείται αποδείξεων της επιτυχίας βομβαρδισμού, είναι σκουπίδι που δεν πειθαρχεί στην ανάγκη της, την σωτήρια ανάγκη της διάολε. Μα θα μας την επιβεβαιώσει, το εξειδικευμένο σε αυτά Ισραήλ.
Όχι, ο κίνδυνος της συνέχισης του πολέμου, σε ακόμα πιο έντονους και βίαιους ρυθμούς, μεταξύ Ισραήλ και Ιράν δεν εξέλειψε. Δηλαδή Δύσης και Ανατολής. Δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν αταξία στην τάξη τους και δεν θα επιτρέψουν σε περιφερειακές δήθεν δυνάμεις να σηκώσουν κεφάλι. Στην αμφισβήτηση την οποία έχουν περιέλθει, μετά από τόσα και επαναλαμβανόμενα λάθη, που τελικά τους έγιναν αγαπημένη συνήθεια και τόπος επιβολής, θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά, πιο επικίνδυνοι από ποτέ, προκειμένου να παραμείνουν με νύχια και με δόντια, αδιαμφισβήτητα η πρώτη παγκόσμια και ηγέτιδα δύναμη.
Γνωρίζουν όμως καλά, άλλως θα είχαν ξεσαλώσει όπως στο παρελθόν, πως πλέον έχουν να αντιμετωπίσουν σοβαρούς αντιπάλους μετά από πολλά χρόνια ανεμελιάς. Αν έχουμε ακόμα αποφύγει τον Γ΄ Παγκόσμιο, αυτό ίσως, ίσως γράφω, να το οφείλουμε, τόσο στην Ρωσία, όσο και στην Κίνα, που ενήργησαν με σύνεση, ψύχραιμα και νηφάλια, αποτρέποντας τους από ανάγκη ύπαρξης, πολεμοχαρείς φαληριμένους Δυτικούς. Παρεμπιπτόντως, έχουν επιδοθεί σε υπόγειο πόλεμο, όπως, κατά των μελών των BRICS, προσπαθώντας να ανακόψουν την επιτυχή των πορεία, αναγνωρίζοντας την ανερχόμενη μεγάλη και πολυπληθή νέα δύναμη, ως θανάσιμη απειλή.
“Ο θάνατός σου, η ζωή μου”! Τέτοια η ταραχή τους, που στην σύνοδο του ΝΑΤΟ, απαιτούν τετραπλασιασμό εισφορών, από ταμείο που έχει έλλειμα! Από την Ευρώπη που έχει στραγγίσει τους λαούς της, καταντώντας τους επαίτες επιδομάτων, βιάζοντάς τους έτσι και εξωθώντας τους στην αγκαλιά της ακροδεξιάς, της πρόθυμης για ποτάμια αίματος. Συλλογική άμυνα, αποκαλούν το δυσβάσταχτο νέο αχρείαστο χαράτσι του ΝΑΤΟ των δυτικών και αλήθεια έναντι ποιων εχθρών άραγε; Αυτών, κατά των οποίων έχουν επιδοθεί σε περικύκλωση άνευ αιτίας και λόγου; Αυτών, που προκαλούν παντοιοτρόπως την αντίδραση και ευθέως την επιζητούν, γιατί δεν έχουν άλλο τρόπο επιβίωσης των χρεών των, από τον πόλεμο; Η μόνη διέξοδος του καπιταλισμού, ο πόλεμος, γνωστό. Για ποια ειρήνη μιλούν; Μέχρι τώρα γνώριζα την μουσική δωματίου, όχι την ειρήνη δωματίου. Επαίσχυντοι, που καταφέρατε να ξοδέψετε όλες τις απεχθείς εκφράσεις.
Πολύ δύσκολο έως αδύνατο, να παραμείνουν ως έχουν τα προβλήματα. Η Δύση που παραπαίει, έχοντας εύκολα φανατίσει, τους εγκαταλειμμένους λαούς της στην τύχη των οικονομικών αρπαχτικών, αδιαφορεί για το άγριο μέλλον του κόσμου, που πρόσφατα κι έστω για μια μόλις ημέρα, έγινε μάρτυρας του μεγέθους της επαπειλούμενη φρίκης. Περιοχές άμαχων να καταρρέουν από τους πυραύλους, τον θάνατο να κάνει επίσκεψη γνωριμίας και υποψήφιος για Νόμπελ “ειρήνης” του, να προτείνεται ο κατά συρροή σφαγέας μωρών Τραμπ, αρπάζοντάς το από τον φίλο του Μπίμπι! Καθώς οι Παλαιστίνιοι, είναι προφανώς εκτός μέτρησης ανθρώπων, πολέμου, αφανισμού και ειρήνης. “Ο θάνατός τους, η βρώμικη ζωή σας”.