Ο Κασσελάκης είναι πληγή για τον ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερά και την πολιτική. Αλλά δεν είναι υπεύθυνος για τις ήττες του ΣΥΡΙΖΑ -ούτε νομιμοποιείται καμία «Κεντρική Επιτροπή» να  στερήσει από την κομματική βάση, που τον ανέδειξε, το δικαίωμα να τον επαναξιολογήσει. ‘Αλλωστε ούτε ο Νεοσταλινισμός πείθει, ούτε ο… Τσίπρας θα επιστρέψει.

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Ο νεοσταλινισμός, ειδικά στην μικροαστική μορφή που σέρνεται από χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι σαν τον διάβολο: έχει πολλά ποδάρια και όταν δεν έχει δουλειά να κάνει, βιαιοπραγεί στα παιδιά του. 

Αυτή είναι η ουσία όσων συμβαίνουν εσχάτως στον ΣΥΡΙΖΑ και καθιστούν αποσυνάγωγους της πολιτικής ζωής όσους πρωταγωνιστούν στην κατάργηση της υποψηφιότητας Κασσελάκη. Όσο και ο ίδιος καθίσταται αποσυνάγωγος του πολιτικού συστήματος με τα καμώματά του και τις σκιές που τον καταδιώκουν. 

Αλλά να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Η εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ το 2023 ΔΕΝ οφείλεται στον Κασσελάκη: οι λόγοι προϋπήρχαν και δεν θα την απέφευγε με το δρόμο που πήρε -ή μάλλον διατήρησε -μετά το 2018.Όταν έληξε η  περίοδος της ανάρμοστης σχέσης με τον Καμμένο.

Αυτή η συναλλαγή είχε ως επιδίωξη την έξοδο από το Μνημόνιο, αφού το 2015 άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν υπήρχαν. Τα περί ευχέρειας συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι είναι ανοησίες. Και η άμεση πρόσφυση για κάλπες για την εξασφάλιση αυτοδυναμίας, θα ήταν η καταστροφή της χώρας. Δεν θα υπήρχε καν για να την κυβερνήσει ο «αυτοδύναμος» ΣΥΡΙΖΑ. 

Ομοίως δεν οφείλονται στον Κασσελάκη και όσα ακολούθησαν μετά την ήττα- με πρώτο τον ίδιο τον Κασσελάκη. Δεν είδε φως και μπήκε. 

Απόφαση του τότε προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να τον βάλει στο ψηφοδέλτιο Επικράτειας  – έστω  9ο στη σειρά. Αλλά και της συνολικής ηγεσίας του “όλου” ΣΥΡΙΖΑ, να  εγκρίνει ομόφωνα την υποψηφιότητά του για την προεδρία. Δεν υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό; Τις ανέλαβε ποτέ κανένας;

Από τη στιγμή που η κομματική βάση, ως μόνη αρμόδια να εκλέγει πρόεδρο, τον ψήφισε -και το συνέδριο του Φεβρουαρίου, ανανέωσε την εμπιστοσύνη της στο πρόσωπό του -παρότι ο Τσίπρας, ευλόγως, ζήτησε νέα εκλογή με πολιτικά και ιδεολογία στοιχεία – οι μόνοι αρμόδιοι να του πάρουν την ηγεσία ήταν οι ίδιοι: τα μέλη και οι οπαδοί. Με κάλπη.

Τα ενδιάμεσα κομματικά όργανα -η Πολιτική Γραμματεία και η Κεντρική Επιτροπή- μπορούσαν να  κάνουν όποια αξιολόγηση ήθελαν για τη θητεία Κασσελάκη πριν καν κλείσει χρόνο. Και θα είναι πολλά τα δίκια τους.

Αλλά αφού οι επικριτές του διαμόρφωσαν, έστω χονδροειδώς, πλειοψηφία σ’ αυτά τα όργανα , το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να παραπέμψουν στο συνέδριο. Και εκεί να πείσουν τους συνέδρους να εγκρίνουν επανεκλογή προέδρου.  Τίποτε άλλο.

Σταλινίζουσες κινήσεις

Αυτό που έκαναν είναι σταλινίζουσες κινήσεις απελπισίας, γιατί διαπίστωναν ότι η κομματική βάση άλλον τον Κασσελάκη θα έβγαζε ξανά πρόεδρο. Και δεν άντεχαν να δεχθούν το αυτονόητο: αν η βάση του ΣΥΡΙΖΑ θέλει τον Κασσελάκη επικεφαλής, αυτόν θα έχει. Και μεταξύ μας: δίκαιο και δημοκρατικό.

Ωστόσο κάποιοι που υπερτίμησαν το πολιτικό βάρος τους -με επιλογή τους ή καθ’ υπόδειξη- και προχωρήσαν σε όσα γνωρίσουμε. Και συνεχίζουν: τέλειωσε ο Κασσελάκης

Ως τι και από τι τέλειωσε; Ως πρόεδρος τη ΣΥΡΙΖΑ ή ως πολιτική παρουσία στη χώρα; Ως πρόεδρος  άλλοι θα αποφασίσουν αν τέλειωσε, όχι οι 138 κεντρικοεπίτροποι. Και επίσης άλλοι θα αποφασίσουν αν αυτός -που οι ίδιοι έκαναν πολιτικό και τώρα τον ενισχύουν χωρίς να το αντιλαμβάνονται, θα παραμείνει στην πολιτική.

Αν τελικά τον εκδιώξουν με τον τρόπο που επιδιώκουν είναι σαν του προσφέρουν ένα νέο κατάδικο του κόμμα. Αν το κάνει, οι ίδιοι δεν θα  βρίσκουν ούτε  την ψήφο του στις επόμενες εκλογές. Οι μισοί στον Κασσελάκη και οι άλλοι μισοί στο ΠΑΣΟΚ.

Είναι λοιπόν τα πράγματα καθαρά και αυτό αφορά από το τελευταίο μέλος του κόμματος μέχρι τον πρώην πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα: αποκλεισμός της υποψηφιότητας Κασσελάκη δε νοείται. Ό,τι και αν του καταλογίζουν και όσο και αν έχει βάση.

Ιδίως από τη στιγμή που όπως τους είπε η Ακρίτα, χρίζουν υποψήφιο τον Γκλέτσο με τις ελεεινές ιδέες του και την εν γένει προσωπικότητά του.

Η σωστή  επιλογή είναι να αποσύρουν τους αποκρουστικούς λόγους αποκλεισμού- που τους  εκθέσουν συλλογικά ως κόμμα και να οδηγήσουν τα πράγματα σε νέα εκλογή. Ούτως ή άλλως οι πρόεδροι εκλέγονται με θητεία.

Αποφασίζουμε για σας

Σ’ αυτά τα πλαίσια να εκθέσουν στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ τις ενστάσεις τους για τον Κασσελάκη. Αν είναι πειστικοί, ο Κασσελάκης θα τελειώσει όπως άρχισε.  Αν όμως η κομματική βάση τον ξαναψηφίσει, σημαίνει ότι αυτόν θέλει. Όποιος δεν τον αντέχει, ας ανοίξει την πόρτα να φύγει- όπως έκαναν τόσοι άλλοι. Το στυλάκι αποφασίζουμε για σας, πριν από εσάς, δεν περνάει

Με τις ίντριγκες ενός ιερατείου, που δημιουργήθηκαν με τη συγκόλληση ετερόκλητων δυνάμεων της οπισθοδρομικής κομματικής γραφειοκρατίας, θα χάσουν το μόνο αξιόλογο κληροδότημα  που τους άφησε ο Τσίπρας: τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τότε να δούμε με ποιο σκοινί θα τους κρεμάσουν τα εναπομείναντα τα μέλη και οι οπαδοί του κόμματος, στην υπεράσπιση του οποίου ομνύουν.

Μια συμβουλή: αν φύγει ο Κασσελάκης, δεν θα ανακάμψει  ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αυτό που καταψηφίσθηκε δεν ήταν ο Κασσελάκης αλλά το συγκεκριμένο κόμμα.

Ο Τσίπρας έχασε τις εκλογές του 2023 γιατί καλούσε τους ψηφοφόρους να τον κάνουν πρωθυπουργό – για να κάνει υπουργούς  τον Παππά, τη Δούρου, τον Πολάκη,- και κάποιους από όσους πήγαν στη Νέα Αριστερά.

Μόνο που δεν υπήρχαν πλέον κορόιδα στους κεντροαριστερούς που τους έκαναν κυβέρνηση το 2015. Γιατί ασφαλώς δεν κέρδισε τις εκλογές η «πρώτη φορά αριστερά». Ο Τσίπρας τους προσέλκυσε και του έδωσαν δεύτερη εκλογή το 2015 και την ψήφο που ήθελε στο Δημοψήφισμα, συν μια ακόμη το 2019 που δεν αξιοποίησε, τον Τσίπρα εγκατέλειψαν. Από εκεί και πέρα ματαιοπονούσε.

Μια δεύτερη συμβουλή: Όσοι νομίζουν ότι διώχνοντας τον Κασσελάκη θα φέρουν πίσω τον Τσίπρα και θα τους οδηγήσει προς τη δόξα ξανά είναι μακριά νυχτωμένοι. Αυτή τη φορά δεν είναι ο Τσίπρας κορόιδο… να τους ξαναφορτωθεί.