Κύριε Διευθυντά,
Υπό τον τίτλο «Βαγγέλης Βενιζέλος: από τον πολιτικό βερμπαλισμό στη θεωρητική παράνοια», διαβάζω κείμενο που υπογράφει ο κ. Ανδρέας Δεληγιάννης.
Την προσοχή μου τράβηξε η θεωρητική παράνοια. Και αναζήτησα τη βάση αυτής της παράνοιας.
Πέρα από την κριτική σε ένα πρόσωπο που θεωρείται από πολλούς ευάλωτο -και εύκολος στόχος-, όπως ο Βαγγέλης Βενιζέλος, διαβάζω ότι είναι θεωρητική παράνοια να αποκαλύπτει κανείς, όπως αυτός κρίνει, το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ως ολοκληρωτικό σχέδιο.
Η επιχειρηματολογία υπέρ της παράνοιας, περιστρέφεται γύρω από το πρόσωπο και καθόλου γύρω από τη θέση.
Η υπόθεση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διεκπεραιώνει ένα πολιτικό σχέδιο εγχώριου ολοκληρωτισμού, είναι μια ερμηνευτική υπόθεση για τα γεγονότα και φυσικά δεν μπορεί παρά, κατά υποστηρικτική προς το ΣΥΡΙΖΑ παραδοξότητα, να διαγράφεται ως «παράνοια».
Είναι κ. Διευθυντά, συχνό φαινόμενο στην ιστορία, οι άνθρωποι να αγνοούν τα γεγονότα που συντελούνται ενώπιον τους, όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις επιλογές τους.
Συμβαίνει βέβαια πολλές φορές, όταν η βουή της εξουσίας καλύπτει τη φωνή των γεγονότων, τότε αυτή να μη φτάνει ποτέ σε εκείνους που επιχειρούν να την κατανοήσουν, ακόμη και όταν έχουν προφανή σκοπό να την δικαιώσουν.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Με τιμή,
Λευτέρης Κουσούλης