Του Σπύρου Δανέλλη
Με τον Στέφανο Κασσελάκη δεν με συνδέει τίποτα πολιτικά, ιδεολογικά, συναισθηματικά.
Σεβάστηκα όμως τους κανόνες του παιχνιδιού. Κέρδισε με τους κανόνες που αφρόνως ψηφίσαμε για εκλογή προέδρου, χωρίς κανένα φίλτρο, λες και μονίμως ο Τσίπρας θα έβγαινε.
Αν και προφανώς δεν με έπεισε σε τίποτα, του έδωσα την πίστωση του χρόνου που όφειλα.
Και ποτέ δεν τον αδίκησα. Σύμπτωμα της βαθειάς κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τον χαρακτήρισα.
Βρήκε κενό και μπήκε, με την καθοριστική βοήθεια κάποιων. Η ευθυκρισία, τα κριτήρια ή οι λόγοι που τους ώθησαν είναι μια μεγάλη συζήτηση.
Ο πολιτικός του λόγος εξ αρχής ήταν προβληματικός και πολύ μακριά από τους κώδικες της δικής μας Αριστεράς, όσο κι αν εμείς φροντίσαμε να τους τσαλακώσουμε προ Κασσελάκη.
Κάποιοι αρκούνταν τότε στο αμίμητο ¨ναι, αλλά μαθαίνει γρήγορα¨.
Ήταν όμως ειλικρινής στην απέχθεια του για το κόμμα.
Στην αδιαμεσολάβητη σχέση του με τον λαό δεν το χρειάζονταν.
Ο ορισμός του ποπουλισμού-λαϊκισμού, αυτό είναι.
Ο φωτισμένος ηγέτης και το πόπολο.
Αυτό όμως δεν έχει σχέση ούτε με Αριστερά, ούτε με Δημοκρατία.
Οι προτεινόμενες από τον πρόεδρο ριζικές αλλαγές οδηγούν στην εξαφάνιση κάθε έννοιας συλλογικής πολιτικής παρουσίας και δράσης.
Τα απολύτως ελεγχόμενα από αυτόν όργανα δεν παράγουν πολιτική.
Τον ρόλο αυτό αναλαμβάνουν οι τεχνοκράτες των Think Tanks που κατά παραγγελία του θα αποφαίνονται κατά περίπτωση.
Τέλος οι ιδεολογίες, ζήτω η άχρωμη διαχείριση της οικονομίας.
Γιατί όχι ελληνικό όνειρο όπως το αστραφτερό αμερικάνικο όνειρο;
Που σημαίνει μοναχικές πορείες, ατομικότητα, προσωπικό ανταγωνισμό κι αναζήτηση, στον αντίποδα της συλλογικής προσπάθειας με άμιλλα κι αλληλεγγύη.
Ο υπερκινητικός αρχηγός με την άμεση επικοινωνία με κάθε πικραμένο, θα αναλάβει την επίλυση του όποιου προβλήματος του.
Και για να μη παρεξηγηθώ, δεν υπερασπίζομαι το προηγούμενο μοντέλο λειτουργίας του κόμματος που μας οδήγησε εξ άλλου εδώ.
Το κόμμα των παραγόντων και των ομάδων επιρροής και ισχύος που καμώνονταν τις τάσεις και τα ρεύματα ιδεών.
Και είναι σουρεαλιστικό να υπερασπίζομαι το δικαίωμα του Σπίρτζη να εκφράζει την άποψη του, απέναντι στους μέχρι χθες συντρόφους του στην Κίνηση Μελών ή την ΡΕΝΕ. Οι ¨κακοί¨ βλέπετε, αφρόνως παρέδωσαν τα κλειδιά νωρίς.
Εγώ αναφέρομαι στο κόμμα ¨συλλογικό διανοούμενο¨ που λειτουργεί με ουσιαστική συμμετοχικότητα, δημοκρατικά, με διαφάνεια, λογοδοσία και παράγει πολιτική συμμετέχοντας σε κάθε κοινωνική δράση, επηρεάζοντας κι επηρεαζόμενο από αυτήν.
Το κόμμα που διαπαιδαγωγεί και καλλιεργεί τα μέλη του.
Αν έτσι βλέπαμε και λειτουργούσαμε το κόμμα, δεν θα διαμορφώναμε φανατικούς χουλιγκάνους που τραμπουκίζουν όσους εκφράζουν απόψεις που δεν τους αρέσουν.
Οι μέθοδοι αντιπερισπασμού και αιφνιδιασμού προσφέρονται για αντιπαραθέσεις που επιδιώκουν εκκαθαρίσεις κι όχι συνεννόηση, σύνθεση και υπερβάσεις.
Ενώ είχες μήνες να καταθέσεις τις προτάσεις σου για διάλογο στη βάση, και το κάνεις τρεις μέρες πριν την τόσο κρίσιμη και φορτισμένη ΚΕ, δεν πείθεις πως σ ενδιαφέρει ο διάλογος και η πειθώ.
Αντιθέτως εκφράζεις ανασφάλεια και αυταρχισμό που πάνε μαζί συνήθως.
Οι αγεφύρωτες όπως φαίνεται ασυμβατότητες που έχουν ενσκύψει, είναι πολιτισμικού χαρακτήρα, γι αυτό και δυσεπίλυτες.
Η βύθιση στην πρωτοφανή αυτή κρίση και ανυποληψία του κόμματος μας δεν οφείλεται στην αμφισβήτηση του προέδρου, όπως στρεψόδικα η ηγεσία κατηγορεί όποιον διαφωνεί μαζί της. Ακόμα και τώρα στα πρόθυρα της διάλυσης θεωρεί πως οι άλλοι, οι κακοί, ευτελίζουν το κόμμα και μάλιστα διαπλεκόμενοι με αλλότρια συμφέροντα.
Κ. Πρόεδρε εκλεγήκατε υποσχόμενος στους γονατισμένους από τη βαριά ήττα ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, τη συντριβή Μητσοτάκη. Αντ´ αυτού οδηγείτε το κόμμα στην εξαφάνιση, κάνοντας τον Μητσοτάκη να προσεύχεται νυχθημερόν για μακροημέρευση αυτής της κατάστασης στην προοδευτική αντιπολίτευση που με περισσή τέχνη εξαφανίζει από τον ορίζοντα τα καταστροφικά για τους πολίτες και τον τόπο αποτελέσματα της διακυβέρνησης του.
Τη θεμιτή σας φιλοδοξία και όραμα να ηγηθείτε ενός νέου τύπου κόμματος ή ¨μετά-κόμματος¨ στην Ελλάδα, θα ήταν πιο καθαρό, αποδοτικό και ασφαλές, να την υλοποιήσετε ιδρύοντας εξυπαρχής αυτό το κόμμα κι όχι κατεδαφίζοντας ένα κόμμα με ιστορικές καταβολές και βαθειές ιδεολογικές αναφορές.Και εν πάση περιπτώσει, εδώ που βρισκόμαστε, με πλήρη διχασμό και διαρρηγμένη εμπιστοσύνη, στραφείτε στα μέλη του κόμματος, στα οποία εξ άλλου συνεχώς ομνύετε.
Oμιλία στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ