Του Ιωάννη Δαμίγου
Ο εκλεγμένος από τους πάλαι ποτέ ευρωπαίους τυχοδιώκτες, που σήμερα ορίζονται ως Αμερικανοί υπήκοοι, πρόεδρος Τραμπ φερέφωνο και εντολοδόχος των λόμπι, αποφάσισε αναρμοδίως και λαϊκίζοντας να διατάξει σχεδόν, την εκκένωση της Τεχεράνης. Μιας πρωτεύουσας που απαριθμεί άνω των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων! Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει έτσι, για τις τύχες τόσων ψυχών; Από πού κι ως πού ξεστομίζει τέτοιες εντολές; Ούτε το δικαίωμα εκκένωσης του Los Angeles δεν έχει!
Έχει ξεπεράσει προ πολλού τον ρόλο του και τις αρμοδιότητες, αυτός ο επιχειρηματίας, όπως και οι προηγούμενοι ομοϊδεάτες του, αν όχι πολύ φοβάμαι και οι επόμενοι. Νταβατζήδες του αίσχιστου είδους, κυνικοί και στυγνοί φιλοχρήματοι, με κατά παραγγελία ακόμα και σχέσης οικογενείας του τύπου how much. Που ήρθε ή τον έφεραν με τα χρήματά του, να προσελκύσει κι άλλους αργυραμοιβούς του ιδίου προβληματικού συναφιού, που πάσχει από κενότητα για εντυπωσιασμό φρούδων μεγαλεπήβολων στόχων. Αυτοί που έθεσαν νούμερα επιτυχίας, λεηλατώντας άγουρες ακόμα ζωές, προκειμένου να πωλούν μετοχές θανάτου αποκομίζοντας δις, σε μάταιη προσπάθεια πρόβας θεών.
Ψυχροί μεταπράτες ολέθρου, να προτείνουν δολοφονία αντιπάλου συνεντευξιαζόμενοι δημόσια, όπως αυτός ο κατηγορούμενος και ψυχικά διαταραγμένος Νετανιάχου! Με την σειρά του αυτός ο νεκροθάφτης φασίστας, απαγορεύει την μεγάλη έξοδο των εβραίων, που προβλέπουν το ζοφερό πια μέλλον του Ισραήλ. Καθώς οι έχοντες εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, μαζί με τις οικογένειες και τις περιουσίες τους ασφαλώς, με όποια προς το παρόν διαθέσιμα πλεούμενα. Το ίδιο που κάνει και ο άλλος δικτατορίσκος ο Ζελένσκι, που επιστρατεύει νέους, για να τους στείλει στον σίγουρο θάνατο, προκειμένου να σώσει το κεφάλι του, ακριβώς όπως ο Νετανιάχου. Κάτι τέτοιοι βαθιά άρρωστοι με ανήκεστη βλάβη, ο Τραμπ και η παρωχημένη παρέα του, έχουν επιλεγεί εκπρόσωποι από άλλους ψυχικά ανώμαλους συλλέκτες πλούτου, που διευθύνουν οικονομικά παντοδύναμοι, μια παραδομένη κοινωνία σε τερματική παρακμή ολέθρου. Παγκόσμιο 112 εκκένωσης ζωής.
Και δεν έχουμε άλλο, από το να τους παρακολουθούμε ανίκανοι και πεισμένοι ως συλλογικά αδύναμοι, να βυσσοδομούν απροκάλυπτα και προκλητικά, κατά ανθρωπίνων αξιών, ηθικής, δίκαιου και άλλων, μα κυρίως κατά της ελευθερίας, κοντολογίς στην ίδια την ζωή. Μόνο οι λαοί, χωρίς ταγούς και κόντρα στις δουλικές επιθυμίες των παράτυπα εκλεγμένων ηγεσιών των, βγαίνουν στους δρόμους μαζικά και απανταχού διαμαρτυρόμενοι. Ο μόνος τρόπος, χωρίς καπηλεία και ξεκάθαρος στόχου άνευ άλλης δικαιολογίας, η πρακτική συμπαράσταση λαών σε λαούς.