Του Βασίλη Κόκκα
Υπάρχουν στιγμές πού νιώθουμε μέσα μας τή ρωγμή τού χρόνου,αυτό πού χωρίζει καθαρά τό πρίν καί τό μετά.Καμιά φορά,όμως,τά πράγματα είναι πιό αβέβαια.Όπως στήν εποχή πού ζούμε.Τό παρελθόν μοιάζει νά κρατάει πολύ καί πρέπει νά περιμένουμε από τή μνήμη νά διαμορφώσει έκ τών υστέρων τό νόημα τών όσων έχουν συμβεί…Καί όλα αυτά σέ ένα ευρύτερο περιβάλλον συνειδησιακού εφησυχασμού.Οί περισσότεροι γύρω μας βρίσκονται σέ μιά διάθεση παραίτησης.Όπως θάλεγε ή Κική Δημουλά: “Παντού έτοιμος νά γεράσει ό κόσμος…” .
Πουθενά στό πολιτικό καί κοινωνικό προσκήνιο δέν ακούγονται πιά μαχητικές φωνές πού ” νά μιλάνε στούς ανθρώπους, στούς φανοστάτες,στίς φωτογραφίες καί πολύ στίς αλυσίδες”…. Ή μεγάλη πλειοψηφία ψάχνεται,αναμένει,προσδοκά κάτι,ένα γεγονός,μία πύλη εισόδου σέ μία καινούργια ιστορία πού νά θέλει καί νά μπορεί νά είναι δεκτική στό συναίσθημα καί στίς ανάγκες καί τίς συλλογικές επιδιώξεις τής κοινωνίας πού τόσο βάναυσα παραγνωρίζονται καί καταπατώνται τά τελευταία ούκ ολίγα χρόνια.
Όλοι εμείς ” περάσαμε από ταχυδρομεία καί ξαναπεράσαμε,γράψαμε γράμματα καί ξαναγράψαμε και στό θεό τής απαντήσεως προσευχηθήκαμε άκοπα”…Χωρίς όμως αποτέλεσμα!Γιατί ελπίδα καί προοπτική δέ μπορεί νά γεννηθεί καί νά υπάρξει μέ πελαγοδρομήσεις ασθενικών καί πρόδηλα φθαρμένων κομμάτων καί αποκομμάτων ούτε μέ μικροκομματικές συνεννοήσεις καί συμφωνίες τού παρασκηνίου,αλλά μόνο μέ ένα νέο πολιτικό φορέα τής προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης πού θά προκύψει από τίς στάχτες τών σημερινών πού έχουν αποτύχει οικτρά καί καρκινοβατούν έχοντας πετύχει τό ακατόρθωτο: αντί νά τιμωρείται ή κυβέρνηση γιά τίς αποτυχίες καί τά ανομήματα της,νά καταβυθίζεται ή αντιπολίτευση!!!