Γράφει ο Δρ. Μανώλης Γεωργούλης*
Προσωπική παρέμβαση στο άρθρο της Huffington Post Greece “Αδριανός Γολέμης: Ο γιατρός των αστροναυτών θέλει να πάει την ελληνική σημαία στο διάστημα” του Κ. Πρώιμου
Από το εξαιρετικό άρθρο με τον Δρ. Αδριανό Γολέμη, δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω ότι η εγχώρια κοινότητα διαστημικής έρευνας και τεχνολογίας ακόμα αναμένει επίσημη ενημέρωση από την ομάδα εθνικής εκπροσώπησης στην πρόσφατη Διυπουργική Σύνοδο (Ministerial) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) το Νοέμβριο του 2022. Σε καθένα από τα υπόλοιπα 21 κράτη-μέλη του οργανισμού προκύπτει ευρεία ζύμωση και αλληλεπίδραση της εθνικής εκπροσώπησης με τους ενδιαφερόμενους φορείς ώστε να αποφασιστεί το μίγμα των επενδύσεων που θα κατατεθεί στη Διυπουργική. Στη συνέχεια υπάρχει δημόσια ενημέρωση και απολογισμός πεπραγμένων, προς ενημέρωση όλων.
Δυστυχώς, τίποτε από αυτά δεν συνέβη στην Ελλάδα με την προηγούμενη Διυπουργική. Έτσι χάσαμε μια ιστορική ευκαιρία, την πρώτη μας, να έχουμε έναν Έλληνα αστροναύτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, έναν νέο άνθρωπο εξαιρετικής επιστημονικής κατάρτισης και φυσικής κατάστασης ο οποίος θα εκπροσωπούσε άριστα τη χώρα εκτός γήινης ατμόσφαιρας και θα αποτελούσε μοντέλο για τη νέα γενιά εντός Ελλάδας αλλά και για την πολυδύναμη ελληνική διασπορά. Η Ελλάδα αποφάσισε, για λόγους που σε μένα τουλάχιστον δεν είναι ξεκάθαροι, να μη συμμετέχει ενεργά στο προαιρετικό πρόγραμμα επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων. Το ποσό του Έλληνα φορολογούμενου με το οποίο θα έπρεπε να συμμετέχει ήταν άνετα εντός ορίων ακόμα και αυτού του μικρού ελληνικού προϋπολογισμού.
Η μη συμμετοχή της Ελλάδας, η οποία σφράγισε κατά τη γνώμη μου και τη μη επιλογή του Δρ. Γολέμη από τον ESA, θα ήταν καθόλα σεβαστή αν υπήρχε πρότερος συντονισμός, ενημέρωση, και στρατηγική η οποία τεκμηριωμένα θα προέκρινε άλλες προτεραιότητες. Υπήρχαν αυτά; Για να μάθουμε, θα πρέπει να έχουμε επαρκή ενημέρωση, την οποία, δυστυχώς, ακόμα επιζητούμε. Μικρή αμφιβολία έχω ότι ο Δρ. Γολέμης, τακτικός γιατρός αστροναυτών, θα «πετάξει» τελικά εκτός ατμόσφαιρας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και δικαιούται απόλυτα να το κάνει αυτό με ή χωρίς ελληνική στήριξη. Ας αναλογιστούμε όμως γιατί, και με βάση ποιες αποφάσεις, χάσαμε μια τέτοια ευκαιρία τώρα. Η διαφάνεια και η λογοδοσία, στο πλαίσιο συλλογικής διαβούλευσης και λήψης αποφάσεων, δεν είναι απλά σχήματα λόγου, είναι πάγιες εθνικές ανάγκες στον πολυδιάστατο και πολύπλοκο κόσμο που ζούμε.
*Το παραπάνω αποτελεί αποκλειστικά προσωπική άποψη του γράφοντος και δεν ταυτίζεται κατ’ ανάγκη με την άποψη του επαγγελματικού του ή κάποιου άλλου θεσμικού φορέα.
*Διευθυντής Ερευνών ΚΕΑΕΜ Ακαδημίας Αθηνών
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ