Του Ιωάννη Δαμίγου
Αυτοί που βρέθηκαν επιτήδεια και υποβοηθούμενοι, από αυτό που αποκαλούμε σύστημα, κατεστημένο ή αλλιώς καθεστηκυία τάξη στην εξουσία, επέμειναν σε αυτή παντοιοτρόπως. Είτε προικοδοτώντας ελέω θεού γόνους, στις περισσότερες των περιπτώσεων, είτε διατεθειμένοι (αναγκασμένοι;), να επιστρέψουν δικαιωματικά ελλείψει άλλων, αφού πρώτα ευτελίζοντας, φρόντισαν επ’ αυτού.
Σαν κολασμένοι, πειραματίζονται προκλητικά με μετρήσεις Προκρούστη, ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τα αποτελέσματα της κοινής καταντημένης πόρνης γνώμη και πάντα σε σχέση με την επισκεψιμότητα του τηλεοπτικού οίκου. Και αγγαρεύουν κουρασμένους και χορτάτους δημοσιογράφους ή πεινασμένους επίδοξους παρατρεχάμενους, για να σπρώξουν στην ανηφόρα κάποιους ξεπεσμένους χαρισματικούς, ηττημένους κατά κράτος στο πρόσφατο παρελθόν. Παρόλα τα παραπανίσια κιλά που απέκτησαν, των σκόπιμων λαθών, της διατεταγμένης, όπως καθαρά αποδείχθηκε υπηρεσίας, επιζητούν την επιστροφή τους, προκειμένου να εκπληρώσουν το πέρας της αποστολής. Καθώς οι υπάρχοντες ανίκανοι, μα και οι ελπιδοφόροι άμα τη εμφανίσει, δεν στάθηκαν στο ύψος της διεκπεραίωσης, τόσο των εντολών, όσο και των απαιτήσεων. Δηλαδή, το ποθητό εγχείρημα της συνύπαρξης δυο πόλων ουτοπίας, που θέλησαν να το βαπτίσουν δίνοντάς του υπόσταση με αρκετή δόση φαντασίας, ως κεντροαριστερά. Μια και δεν υπήρξε ποτέ κέντρο, ως πολιτικός χώρος, παρά μια παλαιά λεκτική απάτη πρόσκαιρης εξυπηρέτησης, όπως και ο πονηρός δανεισμός, από την άλλη, αυτός της αριστεράς του περίπου. Μίας εκλιπούσης μετριοπαθούς δεξιάς ίσως; Μην μου διαφύγει και ο περιβόητος και πιασάρικος όρος προοδευτικότητα, που ταιριάζει σχεδόν με όλα, κάτι σαν την coca – cola. Προοδευτικές λοιπές δυνάμεις, τι χαοτικός προσδιορισμός του τυχοδιωκτισμού;
Απαιτούν και βιάζουν ναι, την επιστροφή της ισοπέδωσης, της γενικότητας της ανοχής, της διαστρέβλωσης του λόγου ύπαρξης της πολιτικής τέλος. Ποιοι; Αυτοί που εξαπάτησαν και καπηλεύτηκαν άλλους αδαείς. Αυτοί που χρησιμοποίησαν κάθε διατεθειμένο όπως εργαλείο, για να αναρριχηθούν οι ερασιτέχνες ρολίστες στην εξουσία της εξυπηρέτησης. Να λαϊκίσουν επαναστατούντες και να συνθηκολογήσουν με επαγγελματική δεινότητα, διεκπεραιώνοντας υποθέσεις καλύτεροι και από σκληρούς δεξιούς, μια και αυτοί δεν θα μπορούσαν να γίνουν ανεκτοί. Γι’ αυτό και τα μεγαλύτερα δεινά, είχαν το προνόμιο να τα προκαλέσουν αριστεροί, σοσιαλιστές, αλίμονο.
Κεντροαριστερά λοιπόν και από κοντά, προοδευτικές δυνάμεις ενόψει. Πιθανό να αμερικανίζει ο διαχωρισμός (:) Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί ε; Η ισχύς εν τη ενώσει. Ο καπιταλισμός βλέπεις και οι επιλογές του!