Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αν επικρατήσει ο Κασσελάκης, οι αντίπαλοί του θα πρέπει να φύγουν νύχτα από τον ΣΥΡΙΖΑ και αν επικρατήσουν αυτοί, οι «Κασσελακικοί» θα απομακρυνθούν – βιαίως, ή αυτοβούλως.
Η πρώτη απόπειρα αλλαγής ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, με δημόσια… παραγγελία του Αλέξη Τσίπρα – μόλις πέντε μήνες μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη – και απέτυχε.
Η δεύτερη εξελίσσεται αυτή την περίοδο και αν δει κανείς την εικόνα από μακριά, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ ό,τι λύνει.
-Κατ’ αρχάς. Οι όροι αποδυνάμωσης του ΣΥΡΙΖΑ προϋπήρχαν του Κασσελάκη – και τους λόγους τους ξέρουν όλοι, με ονόματα και διευθύνσεις.
-Δεύτερο. Αφού η εσωκομματική αντιπολίτευση απέκτησε πλειοψηφία στην Κεντρική Επιτροπή – όπως και αν προέκυψε – γιατί δεν αρκέστηκε στην επιβολή νέων αρχαιρεσιών, ως αποτέλεσμα υπερψήφισης της πρότασης μομφής, αλλά εστίασε στον χαρακτηρισμό «έκπτωτος»;
-Τρίτο. Αν στον μετά Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ έχουν άλλον καλύτερο από τον Κασσελάκη, γιατί οι οπαδοί του δεν τον έβγαζαν πρόεδρο ακριβώς πριν έναν χρόνο;
-Τέταρτο. Ό,τι και αν εκπροσωπούν οι 163, που υπερψήφισαν την πρόταση μομφής, γιατί δεν βρήκαν – μεταξύ τους – πρώτα τον κατάλληλο διάδοχο του Κασσελάκη, για να ξέρουν και τα κομματικά μέλη υπέρ ποιου κινήθηκαν;
-Πέμπτο. Μέχρι στιγμής ο μόνος διαθέσιμος για τη θέση είναι ο Πολάκης, εκτός αν τον προσπεράσει ο Γκλέτσος, ή αν κάνει την έκπληξη ο Φαραντούρης. Μια χαρά πρόεδροι θα είναι, αλλά για κόμμα που επιδιώκει την πλειοψηφία λίγο αισιόδοξο.
-Έκτο. Εφόσον στη συνεδρίαση που υπερψηφίσθηκε η μομφή επικράτησε η θεωρία της «έκπτωσης» του εν ενεργεία προέδρου, γιατί δεν αποφάσισαν και την τοποθέτηση προσωρινού προέδρου που θα εκπροσωπεί νομίμως το κόμμα μέχρι την εκλογή του επόμενου;
-Έβδομο. Αν η απάντηση στο ερώτημα περί καταστατικής νομιμότητας είναι ότι «και ο Πρωθυπουργός εκλέγεται από τον λαό, αλλά η Βουλή μπορεί να τον καθαιρέσει» – όπως ισχυρίσθηκε διακεκριμένος αρθρογράφος του χώρου – η παραπλάνηση χτυπάει ταβάνι.
Η Βουλή έχει αυτή τη δυνατότητα γιατί η Βουλή αναδεικνύει τον Πρωθυπουργό.
-Όγδοο. Αν πράγματι υπήρξαν σκέψεις – όπως διακινήθηκε – για… διαγραφή του Κασσελάκη, ή για τον αποκλεισμό του από τις νέες εκλογές, έχουν συναίσθηση πόσους τενεκέδες θα τους κρεμάσουν, με τέτοιες αποφάσεις;
Τουλάχιστον κάποιοι – Ραγκούσης, Γεροβασίλη κ.α. – απλώς περιορίσθηκαν σε εκτιμήσεις ότι «θα γελάσει κάθε πικραμένος αν είναι υποψήφιος», ή «δεν πρόκειται να επανεκλεγεί».
-Ένατο. Δεδομένου ότι στη Δημοκρατία – ακόμη και όπως την αντιλαμβάνεται η εσωκομματική παράδοση στα κόμματα της Αριστεράς – ο μόνος κανόνας επίλυσης διαφορών είναι… η πλειοψηφία, γιατί η διαχείριση της σύγκρουσης με τον Κασσελάκη γίνεται με τρόπο που… διασφαλίζει τη διάσπαση;
Αν επικρατήσει ο Κασσελάκης, οι αντίπαλοί του θα πρέπει να φύγουν νύχτα από τον ΣΥΡΙΖΑ και αν επικρατήσουν αυτοί, οι «Κασσελακικοί» θα απομακρυνθούν – βιαίως, ή αυτοβούλως.
Κανένας κουφιοκέφαλος δεν σκέφθηκε ότι αυτός είναι ο χειρότερος τρόπος να χάσουν το τελευταίο πλεονέκτημα που τους άφησε ο Τσίπρας: τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Θα είναι πραγματική έκπτωση, με εμφανείς συνέπειες.
Πρώτη, ο αποκλεισμός της επιστροφής Τσίπρα, που ισχυρίζονται κάποιοι ότι επιδιώκουν.
Είναι δυνατόν να αναλάβει – λέμε τώρα – το τρίτο ή τέταρτο κόμμα της Βουλής, που ο ίδιος άφησε δεύτερο;
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
