Του Γιάννη Γουσιόπουλου
Ακούγεται πως πανεπιστήμια του εξωτερικού ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν παραρτήματά τους στην Ελλάδα. Ακούγεται πως κολέγια ετοιμάζονται να εξελιχθούν σε πανεπιστήμια, τα πρώτα ιδιωτικά ή μη κρατικά ή μη κερδοσκοπικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Πολύς λόγος γίνεται περί αυτού και τίποτα το αξιόλογο να μην συμβεί, κάποιες εκατοντάδες πιθανόν χιλιάδες φοιτητές, θα επιδιώξουν μέσα από αυτά να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο των σπουδών τους.
Όλα τα πανεπιστήμια που ακούγεται ότι θα γίνουν, χωροταξικά προορίζονται για την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, άντε και για μία ακόμη μεγάλη περιφερειακή πόλη.
Δεν αφορούν τις πολλές μικρότερες πόλεις της περιφέρειας που σήμερα λειτουργούν πανεπιστημιακές σχολές και που η σημασία τους για αυτές είναι μεγαλύτερη από ό,τι είναι για την πρωτεύουσα και τη συμπρωτεύουσα.
Η ενίσχυση δυναμικού στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, ανεξάρτητα από την αλλαγή του μείγματος δημοσίου – ιδιωτικού θα επηρεάσει αρνητικά τη λειτουργία των πανεπιστημίων της περιφέρειας.
Η ώθηση που θα δοθεί στην ανώτατη εκπαίδευση του κέντρου από την ίδρυση και λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα ανοίξει την ψαλίδα περεταίρω του επιπέδου σπουδών μεταξύ κέντρου και περιφέρειας. Θα καταστήσει το κέντρο για έναν ακόμη λόγο ελκυστικό στους υποψηφίους σπουδαστές.
Οι σάλπιγγες θα ηχήσουν, οι προβολείς θα ανάψουν, τα μαθήματα θα αρχίσουν σε ιλουστρασιόν περιβάλλον, θα αποκτηθούν γνώσεις απόλυτα προσαρμοσμένες στις ανάγκες των αγορών. Ω του θαύματος! Ο εκσυγχρονισμός στο πικ!
Όλα αυτά όταν η σημασία των πανεπιστημίων για την περιφέρεια είναι μεγαλύτερη. Για αυτή, τα πανεπιστήμια αποτελούν τους μοναδικούς ισχυρούς φορείς παιδείας και πολιτισμού, συγχρόνως μπορούν να αποτελέσουν το μέσον της οικονομικής και κοινωνικής ανασύνταξης για τις τοπικές κοινωνίες.
Να σημειωθεί πως η περιφέρεια αντιμετωπίζει προβλήματα δημογραφικής αιμορραγίας, στην περιφέρεια παρατηρούνται φαινόμενα ραγδαίας οικονομικής και κοινωνικής υποβάθμισης.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση έρχεται μετά από τη συρρίκνωση που προηγήθηκε από την ίδια κυβέρνηση του εύρους της ανώτατης εκπαίδευσης στην περιφέρεια. Δεκάδες είναι τα τμήματα σχολών που κατάργησε στην περιφέρεια, αντί να λύσει ένα προς ένα τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν.
Οι λόγοι ήταν προσχηματικοί, η κυβέρνηση ουσιαστικά άδραξε την ευκαιρία να υπηρετήσει ιδιοτελή σκοπό. Ποιον άλλον, τη δημιουργία ζωτικού χώρου στα υπό σχεδιασμό τότε, ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Η παράμετρος δεν έγινε αντιληπτή από την αντιπολίτευση η οποία στο σύνολό της τάχτηκε κατά της ίδρυσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Η αντιπολίτευση ως έναν βαθμό έκανε ¨σωστά¨ τη δουλειά της.
Υπεραμύνθηκε τη συνέχιση λειτουργίας των τμημάτων που καταργήθηκαν, κατηγόρησε την κυβέρνηση για την υποχρηματοδότηση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Προσέδωσε στην κυβέρνηση προθέσεις για κατάργηση της δωρεάν παιδείας, τη μετατροπή της παιδείας σε μέσον κερδοσκοπίας ιδιωτών, τον προορισμό των ανώτατων σπουδών στους έχοντες και κατέχοντες.
Όμως για τις επιπτώσεις από την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων στα περιφερειακά πανεπιστήμια, ουδείς λόγος. Η προσέγγιση της στα θέματα της παιδείας είναι αποσπασματική, τυπική. ¨Μισές δουλειές¨, κατά τη λαϊκή έκφραση!
Τα περιφερειακά πανεπιστήμια με κομμένα τα φτερά, οι τοπικές κοινωνίες στα όρια της κατάθλιψης, το σκηνικό εκτός των τειχών σουρεαλιστικό. Η παράμετρος γενικώς αδιάφορη! Η υποβάθμιση της περιφέρειας σε κάθε πέτρα από κάτω!