Του Σωκράτη Αργύρη
Εθνική υπερηφάνεια: η συναίσθηση ενός έθνους για τις ηθικές του αξίες & την πρόθεση που εκφράζει προκειμένου να τις διαφυλάξει / το συναίσθημα συλλογικής ικανοποίησης ενός έθνους για κάτι που κατάφερε.
Αυτά λέει το λεξικό γι αυτό που αισθάνθηκαν οι Έλληνες μετά την ακύρωση της συνάντησης του Έλληνα πρωθυπουργού με τον αντίστοιχο Βρετανό, γιατί σύμφωνα με το ρεπορτάζ θα του απαιτούσε επιτακτικά την επιστροφή των κλεμμένων γλυπτών του Παρθενώνα (υποθέτω πως μέσα στις απαιτήσεις της χώρας είναι και η Καρυάτιδα) πράγμα που δεν άντεξε να ακούσει ο Βρετανός μέσα στην πρωθυπουργική κατοικία.
Έκτοτε όλοι βρίσκουν ότι ήταν διπλωματική απρέπεια αυτό που έκανε ο Βρετανός προς τον Έλληνα πρωθυπουργό γιατί πάντα οι 2 χώρες παραμένουν φίλες και ανήκουν στην ίδια συμμαχία.
Ίσως όλα αυτά θα τα είχε ξεπεράσει η Βρετανική διπλωματία αν διάβαζε πιο προσεκτικά την επίσημη θέση της Ελλάδας όπως είναι αναρτημένη στο site του Υπουργείου Πολιτισμού όπου διαβάζουμε:
«Η Ελλάδα επιδιώκει τη συνεργασία με τη Μεγάλη Βρετανία στο όνομα του ίδιου του μνημείου και της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μέσω διμερούς πολιτιστικής και εκπαιδευτικής συνεργασίας. Πιο συγκεκριμένα, η πρόταση αφορά στην έκθεση των γλυπτών του μνημείου στην ειδική αίθουσα του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Η Ελλάδα και η Μεγάλη Βρετανία μπορούν να συνεργαστούν για την αναβίωση του Παρθενώνα. Η αποκατάσταση της ενότητας των Γλυπτών θα μας δώσει την δυνατότητα να εμπλουτίσουμε τη γνώση μας γι’ αυτό το μοναδικό μνημείο, να εμβαθύνουμε στις μελέτες μας και να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές τα επιτεύγματα της ανθρωπότητας.»
Δηλαδή πουθενά δεν βλέπουμε την απαίτηση της χώρας μας για τελεσίδικη επιστροφή των κλεμμένων γλυπτών του βράχου της Ακρόπολης, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν.
Βέβαια εδώ θα προσθέταμε ότι ίσως θα ήταν καλό να απαιτούσαν επίσης οι ελληνικές κυβερνήσεις την επιστροφή του 20% ελληνικού χρυσού που βρίσκεται στην Τράπεζα της Αγγλίας, όπως είχε δηλώσει ο νυν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, όταν σε επερώτηση στη Βουλή είχε παραδεχτεί ότι μέρος του ελληνικού χρυσού βρίσκεται στο εξωτερικό δηλαδή στις ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και Ελβετία.