Του Ιωάννη Δαμίγου
Ο ψωροπερήφανος νεοέλληνας, στην καταντημένη ψωροχώρα του, δέχεται απανωτά χαστούκια τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια, για να μην γράψω από συστάσεως Ελληνικού κράτους, κρατιδίου επίκαιρα. Έμαθε πως χαστουκίζουν αβέρτα ο εμποροδήμαρχος μπράβος των επιχειρηματιών της νύχτας και της σκοτεινής ημέρας και έριξε και αυτός ένα χαστούκι στον 26χρονο πλημμυροπαθή. Όταν δεν καταβρέχει πολίτες, όταν δεν υβρίζει οδηγούς, διαφυλάττοντας τα έσοδα των εργοδοτών του, μοιράζει χαστούκια.
Τα αγοραία παραελληνικά του, σε συνδυασμό με την φασιστική αμορφωσιά του, έχουν καταστήσει αυτή την φιγούρα, φαντασμαγορική ατραξιόν φθίνουσας κοινωνικής κατάντιας. Ψηφισμένος όμως ναι, από τους υπεύθυνους κι άλλο ναι, πολίτες του αμφίβιου Βόλου. Το χαστούκι όμως αυτό, πέρα από το μάγουλο του απειλούμενου 26χρονου για … αυθόρμητη συγνώμη, από μπράβους του μπραβοδήμαρχου, έσκασε λασπωμένο στα μάγουλα όλων μας ε; Των μόνιμα απειλούμενων, από μαφιόζους πολιτικάντηδες, με την μόνη διαφορά πως κάποιες φορές μέσα από γραπτά που εκφωνούν, περισώζεται κάπως η γλώσσα, με μεγάλη προσπάθεια, αποφεύγοντας την αναφορά σε “λουλούδες”.
Ψηφισμένοι κι αυτοί, βεβαίως βεβαίως, όμοιοί του αλλά με άλλες νυχτερινές μεθόδους, αυτές των καταθέσεων νομοσχεδίων. Κι άλλα χαστούκια στα προσφερόμενα εθελουσίως μάγουλα, που κοκκινίζουν όχι από ντροπή μα από την παραγόμενη θερμότητα. Συνήθεια κανονικότητας. Πώς και ποιος δικηγορικός σύλλογος, να παρουσιασθεί και να αναλάβει την υπεράσπιση του 26χρονου κατ’ αρχάς; Που παραταγμένοι σε στάση προσοχής δέχονται κατραπακιές, αμίλητοι, ακούνητοι και μοιραία απαθείς. Η δικαιοσύνη μάλιστα γυρίζει και το άλλο μάγουλο ευπειθώς.
“Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο”, των καπιταλιστών, με εξουσιοδότηση εκτέλεσης στους ερπετοειδείς φασίστες.Και ηχεί παράφωνα το μότο: “Ψηφίστε αυτούς που αξίζουν”, λες και έχει συμβεί αυτό έστω και μια φορά, σε αυτόν τον τόπο του Γκρούεζα! Προτρέποντας για το αντίθετο θαρρείς. Γιατί δεν δικαιολογείται Ελλάδα, χωρίς Μπέους, Μπακογιάννηδες και άλλους, ων ουκ έστι αριθμός. Θ’ αλλάξουν δουλειά τώρα; Έχουν άλλωστε και τόσους παρατρεχάμενους σύμβουλους να ταΐσουν. Χαστούκι στα μάγουλά μας, όχι για να αφυπνιστούμε, μα για να σιωπήσουμε, μην αναθαρρήσουμε! Λασπωμένα χαστούκια στα ήδη βρόμικα πρόσωπά μας, της ασυνείδητης αγραμματοσύνης μας και της συνειδητής υποτέλειας.