Του Τάκη Ψαρίδη
Θέλουμε δεν θέλουμε, στον αθλητισμό υπάρχουν βιολογικές κατηγοριοποιήσεις που έχουν σκοπό να εξαλείψουν τις βιολογικές ανισότητες που δημιουργεί η σωματική δύναμη των ανθρώπων, ώστε όλοι να αγωνίζονται με ίσους όρους. Όπως για παράδειγμα ο διαχωρισμός αντρών-γυναικών, οι κατηγορίες 90- 60 κιλών στα αθλήματα πάλης και πυγμαχίας, οι κατηγοριοποιήσεις στα ΑΜΕΑ κλπ. Ευτυχώς δεν υπάρχουν κατηγοριοποιήσεις χρώματος και φυλής..
Βεβαίως, αυτές οι αθλητικές κατηγοριοποιήσεις, αν γίνονταν στην κοινωνία θα ήταν άδικες και ρατσιστικές. (και μάλλον γίνονται). Ενώ λοιπόν στην κοινωνία χρειάζεται η συμπεριληπτικότητα των πάντων χωρίς διακρίσεις, στον αθλητισμό όπου μετρά η σωματική δύναμη και η αντοχή, η συμπεριληπτικότητα όλων στον αγώνα είναι τουλάχιστον άδικη.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, αν βεβαίως θέλουμε να κάνουμε αθλητικούς αγώνες, διαφορετικά ας καταργήσουμε κάθε βιολογική κατηγοριοποίηση και όλοι να αγωνίζονται με όλους, ή να διοργανώνουμε εκπληκτικά κοινωνικά πάρτι απονέμοντας και χρυσά μετάλλια..
Το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν είναι ότι η ισχύουσα βιολογική κατηγοριοποίηση φαίνεται τελικά ανεπαρκής για να αντιμετωπίσει και περιπτώσεις για τις οποίες δεν επαρκεί η ένδειξη φύλου στο διαβατήριο. Για παράδειγμα είναι ανεπαρκής να αντιμετωπίσει μια αθλήτρια που δεν είναι τράνς και είναι γυναίκα, αλλά είναι ιντερσεξ και έχει αντρικά χρωμοσώματα. Στην περίπτωση μάλιστα της πυγμαχίας είναι και άκρως επικίνδυνη καθώς ο ένας κοπανάει το κεφάλι του άλλου..
Εν ολίγοις, ούτε και το βιολογικό φύλο είναι κάτι σαν μαύρο άσπρο, ή σαν ένας διακόπτης ον-οφ, αλλά έχει πολλές παραλλαγές που πρέπει να γίνουν και αυτές σεβαστές.
Ο προβληματισμός λοιπόν και το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Τα αντρικά χρωμοσώματα προσδίδουν στην αθλήτρια και σε ποιον βαθμό μια αντρική δύναμη που αποτελεί ένα άδικο πλεονέκτημα έναντι της άλλης αθλήτριας;;
Αν θέλουμε λοιπόν να είμαστε σοβαροί, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι τι κάνει ή alt-right προπαγάνδα που όντως εκμεταλλεύεται το θέμα με φέικ νιους, με μίσος και ιδεοληψία, δεν είναι ο ακροδεξιός παροξυσμός της αντι-woke κουλτούρας, ούτε ο Πούτιν και η φιλορωσική Διεθνής Ομοσπονδία Πυγμαχίας την οποία δεν αναγνωρίζει η ΔΟΕ.
Ούτε είναι οι εξ αριστερών ιδεοληψίες, που αντιδρώντας δικαίως στον ακροδεξιό παροξυσμό και ρατσισμό, ισοπεδώνουν στο όνομα της συμπεριληπτικότητας τις βιολογικές διαφορές και κατηγοριοποιήσεις δύναμης στον αθλητικό στίβο, εξισώνοντας τον με τον κοινωνικό.
Τέτοιες απαντήσεις ακροδεξιού παροξυσμού και εξ αριστερών ιδεοληψίας είναι πολύ εύκολες, όχι για να διεξάγονται αθλητικοί αγώνες, αλλά για μάχες μέχρι θανάτου στα σόσιαλ μίντια..
Ψυχραιμία λοιπόν. Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο, η απάντηση δεν είναι εύκολη και δεν μπορεί να την δώσει οποιαδήποτε ιδεοληψία που ισοπεδώνει την σκέψη, αλλά μόνο η επιστήμη, ο κόσμος του αθλητισμού και η ΔΟΕ που φέρει και την τελική ευθύνη για τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Η συμπεριληπτικότητα και ο σεβασμός στο διαφορετικό δεν σημαίνει και την αδικία στο μη διαφορετικό και η ιδεοληπτική αντιμετώπιση τέτοιων περιπτώσεων το μόνο που καταφέρνει τελικά είναι να ενισχύει την ακροδεξιά..
Και μην ξεχνάμε ότι δεν είναι και πολύ μακριά το μέλλον όπου θα έχουμε και υπερανθρώπους με ρομποτικά μέλη και τσιπάκια στο κεφάλι τους, επίσης και φαρμακευτικά φύλα, δηλαδή επισήμως ντοπαρισμένα, με τα οποία θα αγωνίζονται απευθείας οι μεγάλες εταιρείες, όπως στην φόρμουλα 1, για το ποια θα πάρει το μετάλλιο και θα πουλήσει περισσότερο τα προϊόντα της.