Tης Ιωάννας Λάκκα
14 – 15 – 16 Ιανουαρίου,Ώρα: 20:00
Underflow Record Store & Art Gallery- Καλλιρόης 39
Δεν υπάρχει κανένα μουσικό είδος από την τεράστια παράδοση της Βραζιλίας που να μην πλέκεται στον μουσικό ιστό του αβανγκάρντ κουιντέτου των SST. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας την Μπραζίλια το 2002 από τον μπασίστα Munha Da 7. Οι ίδιοι αποκαλούν την μπάντα τους «μια συνεχής αισθητική προσπάθεια για συστηματική ωδική αποδόμηση της βραζιλιάνικης μουσικής παράδοσης και των σύγχρονων ρευμάτων της».
Τα προκλητικά μουσικά μονοπάτια τους που παρουσίασαν στο έκπληκτο κοινό της πατρίδας τους, περνούν μέσα όχι μόνο από τα κλασσικά παγκόσμια είδη samba, bossa, forro και lambada αλλά και από άλλους δεκάδες ρυθμούς της τεράστιας βραζιλιάνικης παράδοσης. Η μουσική τους βασίζεται και κινείται πάνω σε μια απλή αλλά γόνιμη και αισθητική μουσική συνταγή που περνάει μεν από την παράδοση αλλά που πολλές φορές αποδομεί δε, τα βασικά γνώριμα στοιχεία της, παρουσιάζοντας μία πρωτόγνωρο πανδαισία ήχων. Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά MISANTOPICALIA – αλλά και αυτές που ακολούθησαν – όπως και οι καταπληκτικές εμφανίσεις τους καθιέρωσαν στην ευρύτερη εναλλακτική μουσική σκηνή της πατρίδας τους.
“Οι Satanique Samba Trio δεν είναι ούτε Satanique, ούτε παίζουν σάμπα αλλά και δεν είναι καν τρίο αφού το συγκρότημα είναι πενταμελές! Καταφθάνουν σε λίγες μέρες από την πρωτεύουσα την Brasilia και εμφανίζονται για τρεις βραδιές στην δική μας πρωτεύουσα την Αθήνα” γράφει ο Γιώργος Μαρκάκης στην Huffington Post, όπου δημοσιεύει μια συνέντευξή του με τον αρχηγό και οραματιστή του γκρουπ, Τον Munha Da 7, που είναι και ο μπασίστας τους.
– Satanique σύμφωνα με την πρώτη έννοια του όρου είναι η καταγγελία…είναι η δική σας αποδόμηση της εθνικής σάμπας που τα κάνει αυτά μάλλον…
– Σίγουρα…μα και από εκεί ξεκίνησα και δημιουργήσαμε την μπάντα αυτή. Καταγγέλλουμε, μηνύουμε τις ίδιες μας τις ρίζες έτσι όπως τις κοπιάρουμε μαζικά και ανεξέλεγκτα στην αγορά στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις της χώρας μας αλλά και όλου του πλανήτη… Αν είναι να έρθει ο κόσμος στις παραστάσεις μας γιατί ακούει και διαβάζει στις αφίσες…βραζιλιάνοι μουσικοί…θα είναι μάλλον για καρναβάλι … ξέφρενος χορός κλπ ….τότε καλύτερα να τους πούμε Basta, Φρένο! Δεν είμαστε άλλη μια μπάντα που θα παίξει Labada, Forro και Bossa. Μπορεί να αναγνωρίσει όλες αυτές τις φόρμες που ανέφερα πριν, αλλά εμείς τις παρουσιάζουμε με τον δικό μας τρόπο.
Το συγκρότημα των SST δημιουργήθηκε στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας την Μπραζίλια το 2002 από τον μπασίστα Munha Da 7, ή μάλλον για να ακριβολογούμε τότε ξεκίνησε η προσπάθεια για να στηθεί το γκρουπ. Οι ίδιοι αποκαλούν την μπάντα τους «μια συνεχής αισθητική προσπάθεια για συστηματική ωδική αποδόμηση της βραζιλιάνικης μουσικής παράδοσης και των σύγχρονων ρευμάτων της».
Είχα κάτι στο μυαλό προερχόμενος από την κλασική μουσική και παιδεία και βαρεμένος φοβερά με όλα τα κλισέ και της μανιέρες που όλοι καταφεύγουν και δεν ήθελα να συμβιβαστώ με τίποτα λιγότερο από την αρχή αλλά δεν είναι εύκολο για κανένα είδος τέχνης αυτό…Από την αρχική μορφή της μπάντας μόνο ο ντράμερ και εγώ έχουμε μείνει, όλοι οι υπόλοιποι άλλαξαν στο πέρασμα του χρόνου, ειδικά στην αρχή.
–Προσωπικά όταν σας άκουσα ένιωσα πως ο Frank Zappa παρέα με τον Captain Beefheart είναι κάπου τριγύρω και χαμογελάνε….Νιώθω πως πήρε την μουσική μπαγκέτα ο Dali ή και αυτός ο Pablo και ζωγραφίζουν, αποδίδουν στον καμβά μια σύγχρονη surreal εικόνα της Βραζιλιάνικης μουσικής σκηνής …και εγώ κάθομαι και άλλοτε βλέπω τα έργα τους -τη μουσική σας δηλαδή- άλλοτε με καλειδοσκόπιο και άλλοτε με μεγεθυντικό φακό. Τις κλασικές φόρμες τις περνάτε από μια μουσική κιμαδομηχανή.
– (χαμόγελο ). Καταγγέλλουμε την μουσική παρουσίαση της παράδοσης μας… Κυριαρχεί όπως και στο ροκ πολύ απάτη, πολύ κλέψιμο και πολύ επανάληψη… Ακούγονται τα ίδια και τα ίδια. Εμένα μου αρέσει να φτιάχνω το δικό μου κολάζ από το εθνικό μας παραδοσιακό υλικό. Και σίγουρα ναι, δεν μας μισθώνουν για να κάνουμε πλέον το κόσμο να χορέψει.
-Δηλαδή; Δεν μου εξηγείς λίγο τι έγινε ή πως γίνεται το παιχνίδι της πρωτοπορίας όταν «περπατάει» στην αγορά σήμερα;
-Για παράδειγμα, στη συναυλία μας που παίξαμε support στον γκουρού της Tropicalia, τον Tom Ze, το κοινό «έπαθε»… Μπορεί ο Ze να μας γουστάρει αλλά το κοινό του που πήγε να ακούσει επιτυχίες που έγιναν πριν 40 χρόνια σήμερα δεν ήταν έτοιμο να ακούσει εμάς. Είναι παλιοί χίπηδες αλλά και νεότεροι που εξερευνούν το «ένδοξο λαμπρό» μουσικό παρελθόν, αλλά με μας, κόλλησαν. Τρελάθηκαν. Πολλοί πήγαν και ζήτησαν τα χρήματα τους πίσω …νιώθαν πως τους εξαπατήσαμε.
–Έχετε όμως και το κιθαρόνι το cavaco που είναι κάτι σαν εθνικό όργανο της Βραζιλίας.
– Ναι, δεν πετάμε τις ρίζες μας, τις αξιοποιούμε με τον δικό μας τρόπο…το cavaco και τα κρουστά φυσικά είναι τα όργανα που υπογράφουν καθαρά την «βραζιλιάνικότητά» μας. Αλλά από την άλλη τα σερβίρουμε παρέα με το μπάσο κλαρινέτο που δεν είναι καν στοιχείο της παράδοσης μας…
–Σπίτι τι υλικό υπήρχε μουσικό όταν μεγάλωνες; Ψάχνω να δω πως πήρες άλλο μονοπάτι εσύ…
-Πολύ βινύλιο από τους γονείς που ακούγαν κλασσικές μπάντες σάμπας των διάφορων σχολών και τα κλασικά ακούσματα κάθε δεκαετίας που αναγνώριζα μεγαλώνοντας. Κάποια στιγμή για μένα ήρθε ο κορεσμός και δεν άντεξα …αισθανόμουν πως ή θα έπεφτα και εγώ στα ίδια κλισέ και τις ίδιες παγίδες όπως τις λέω ή θα ξέφευγα και θα έφτιαχνα κάτι διαφορετικό. Και να’ μαστε εδώ. Εκπαιδεύτηκα κλασικά και μετά πάνω στις φόρμες της εθνικής μας σάμπας. Κάπου εγώ έβαλα όπισθεν και να μαστε σε λίγο εμφανιζόμαστε σε λίγα μέρη στην ήπειρο σας.
-Που παίζετε;
– Βέλγιο και Ολλανδία και φυσικά στην Έλλάδα. Τα λέμε σύντομα από κοντά.