Τα “καλλίτερα hits του 2015”: Κάθε στήλη και καημός, κάθε εκπομπή και δάκρυ !

Ακόμα και η Δημόσια Ραδιοφωνία έβλεπε αλλού όταν η Κρίστι Στασινοπούλου με τον Στάθη Καλυβιώτη ήταν για μήνες στο Νούμερο 1, δύo διαφορετικές χρονιές. Όπως περίπου δηλαδή έγινε παλιότερα με την περίπτωση της Σαβίνας Γιαννάτου όταν και αυτή ‘έμπαινε’ στην ευρωκορυφή.

 

Του Γ. Μαρκάκη

ΜΑΡΚΑΚΗΣΠιο βαρετό και στερεότυπο πράγμα δεν πρέπει να υπάρχει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες να διαβάζω τις λίστες όλων των Ελλήνων ειδημόνων για τα κορυφαία τραγούδια της χρονιάς.

Αδέλφια το γνωρίζω και συμφωνώ ! Περί ορέξεως ουδείς λόγος αλλά πως γίνεται  ακόμα και ανάμεσα στην αριστεροκρατούσα νεολαία της Ελλάδας εδώ και δεκαετίες να ανακηρύσσονται μόνιμα κατά αποκλειστικότητα αμερικανοβρετανικές μπάντες και καλλιτέχνες από σύσσωμο τον μουσικό τύπο των εντύπων και ραδιο-φόνων των ειδικών της πατρίδας μας, ποτέ δεν το κατανόησα σε βάθος.

Πιο σχιζοειδή borderline κατάσταση που οι καταγραμμένες και δημοσιευμένες προτιμήσεις του κάθε δημοσιολόγου  πηγαινοέρχονται πέρα από τα σύνορα της φαντασίας μας και ξαναδυεισδύουν- ελέω οπορτουνιστικής δημοσιογραφικής Schengen στα γνωστά 10 ονόματα που μας βομβαρδίζουν τα τηλεοπτικά κανάλια και σύσσωμο το ελληνικό ερτζιανό αδόμητο στερέωμα που κατατάσσει τις μουσικές ανάλογα το κέρδος και τα συμφέροντα, δεν βίωσα πουθενά αλλού στον πλανήτη μέχρι σήμερα.

Ψάχνω σήμερα – όπως κάνω κάθε χρόνο – μάταια να διαβάσω στα ονόματα όλων τον κορυφαίων της χρονιάς αλλά δεν βρίσκω σχεδόν καμιά άλλη εθνικότητα που να διαθέτει κάτι παραπέρα από αμερικανοβρετανικά διαβατήρια, καταγωγή και συμβολισμό.

Έχουμε αποστηθίσει εκατοντάδες καταπληκτικά κομμάτια από τα παιδικά μας χρόνια και την εφηβεία από τραγούδια που η παγκόσμια κουλτούρα έσπρωξε στην πολιτισμική τσουλήθρα που πάντα έγερνε από την Δύση προς την Ανατολή  αλλά αναπολώ ακόμα και σήμερα τις στιγμές που η γαλλοιταλικη νότα έμπαινε ωδική σφήνα στον ασάλευτο rock  γρανίτη και τον έλιωνε σαν ξεχασμένη γρανίτα από αμερικανό τουρίστα στην Παλιά Καμμένη, Ιούλη μήνα.

Δεν θέλω, ούτε έχω όρεξη να προπαγανδίσω υπέρ του ενός ρυθμού ή τύπου μουσικής. Επαναλαμβάνω, όμως, πως ο ελληνικός μουσικός τύπος συνεχίζει  από την δεκαετία του ’70 να αναμασάει, να κοπιάρει και να αναπαράγει αβέρτα τα αμερικανοβρετανικά μουσικά αρθρίδια για ότι καλλίτερο έχουμε εδώ στην γωνιά αυτή της Μεσογείου!  Και καλώς εκεί στα ξένα αλλά πως γίνεται έτσι άκριτα και σαρωτικά να μασουλομηρυκάζουμε φύλλα από billboard και λοιπά παρακλάδια, δεν το κατανοώ.

ESPERANTO-CD-COVER-FINAL-442x394 dimitris-mistakidis6601449157193Στη διεθνή λίστα που κυκλοφορεί με το τοπ 10 των ευρωπαϊκών charts της world ethnic μουσικής (www.wmce.de)  διαπιστώνω πως  σε λίγες μέρες που θα δοθεί επίσημα στην κυκλοφορία -για τον Γενάρη του 2016 – πως ‘μπήκε’ ο δίσκος του Δημήτρη Μυστακίδη ‘ΕΣΠΕΡΑΝΤΟ’  -μάλιστα κατ’ ευθείαν στο νούμερο 8 ! Συμμετέχει τραγουδιστικά στον δίσκο αυτό  σχεδόν όλη η σύγχρονη ελληνική ‘τραγουδιστική σκηνή’ μας. Κάτι μου λέει πως του χρόνου τέτοιες μέρες και ο δίσκος αυτός δεν θα μνημονεύεται πουθενά από τους Έλληνες ειδικούς των Μέσων και μέσων. Το δίσκο αυτό ψήφισαν 50 Eυρωπαίοι παρακαλώ ! Πουθενά, λοιπόν, δεν θα αναφέρεται του χρόνου τέτοιες μέρες ο καλλιτέχνης  αυτός.

petrakisΌπως ακριβώς δηλαδή δεν αναφέρεται ΠΟΥΘΕΝΑ σε καμιά λίστα καλλίτερων δίσκων της φετινής χρονιάς του 2015 ο Στέλιος Πετράκης -με την παρέα του-  που ανακηρύχθηκε στους κορυφαίους 30 καλλιτέχνες της χρονιάς στην Ευρώπη σύμφωνα με τους ειδικούς όλων των ευρωπαϊκών ραδιοφωνιών που ψηφίζουν κάτι περισσότερο από Justin Bieber, Rihanna και  Beyonce -που φυσικά μπορεί να μας αρέσουν και αυτά και να μην τα αποκλείουμε.

Δουλειές Ελλήνων καλλιτεχνών όμως που διακρίνονται πουθενά δεν βλέπεις. Είναι η κατηγορία τάχα μας που μας μάρανε. Είναι άλλη κατηγορία αυτή που βάζουμε τους Έλληνες…Τα στεγανά των Eλλήνων μουσικοκριτικών είναι α λα καρτ βλέπετε.

22526_3Όπως ακριβέστατα δεν αναφέρθηκε και στο παρελθόν για την δική τους λαμπρή πορεία η ΚΟΜΠΑΝΙΑ  με την Κατερίνα Τσιρίδου – δυο φορές έχουν μπει στο ευρωπαϊκό τοπ 10 και ακόμα και η Δημόσια Ραδιοφωνία έβλεπε αλλού – όπως ακριβώς έγινε δηλαδή όταν η Κρίστι Στασινοπούλου με τον Στάθη Καλυβιώτη με το σχήμα τους Greekadelia όχι απλά μπήκαν στο τοπ 10 αλλά ήταν για μήνες στο Νούμερο 1, δύo διαφορετικές χρονιές. Όπως περίπου δηλαδή έγινε παλιότερα με την περίπτωση της Σαβίνας Γιαννάτου όταν και αυτή ‘έμπαινε’ στην ευρωκορυφή. Περίπου όπως έγινε και με την περίπτωση του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, των Locomondo των  Palyrria, αλλά και των Imam Baildi.

k.tsiridou2-1200x400Φαίνεται πως είναι περισσότερο εντυπωσιακό για τους Έλληνες μουσικοκριτικούς αλλά και ραδιοφΟνικούς παραγωγούς να διαπιστώνουν για πολλοστή φορά την όντως καταπληκτική φωνάρα Adele να ξανανεβαίνει στα charts παρά το ότι o Κρητικός Στέλιος Πετράκης ανακηρύσσεται ένας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες του 2015 κυκλοφορώντας ένα καταπληκτικό ελληνικό δίσκο στην Γαλλία αφού εδώ στα μέρη μας όλες οι  δισκο-γραφικές κλατάρανε και μοιάζουν σαν λεσβιακό τοπίο νεκρής φύσης από το απολιθωμένο δάσος.

Ήταν  αμμοχάλικο που πέτρωσε και ‘βράχωσε τον καημό μας΄. Όπως δηλαδή ακριβώς αντιμετωπίστηκε και μια σύγχρονη ρεμπέτικη ελληνική kompania που μπήκε δυο φορές μέσα σε δυο χρόνια στο top 10 με κομμάτια ελληνικά λαϊκά και αγνοήθηκε στα γαλανόλευκα μέρη μας. Και γιατί να συγκινηθούν τα ιδιωτικά ραδιοφΟνικά κανάλια όταν ακόμα και η δημόσια ελληνική ραδιοφωνία που υποτίθεται ότι απλόχερα ενημερώνει αγνοεί αυτά τα γεγονότα;

Γεννήθηκα σε ένα Δυτικό κόσμο που καλά έκανε και κορόιδευε την Σοβιετική μονοφωνία των δυο –μόνο- κρατικών εταιρειών αυτοκινήτων, μιας τηλεόρασης ενός ραδιοφώνου και μιας δικτατορίας. Γερνάω σε ένα Δυτικό κόσμο που αφού έμεινε κυρίαρχος του παγκόσμιου παιχνιδιού δικτατορίζει την εξάπλωση του  πολιτισμικά, χειρότερα από ότι έκανε πριν και διαθέτει λιγότερες δισκογραφικές και ανθηρές εκδοτικές εταιρείες από ότι είχε η ‘μελωδική’  ισοπεδωτική αλλά καλλιτεχνικά πλούσια Μόσχα το 1960.

vamvakaris2Εν τω μεταξύ όλοι οι ειδικοί της μουσικής του τόπου μου συνεχίζουν να κατατάσσουν τα blues στη ξένη μουσική και τα ρεμπέτικα στην έντεχνη περίτεχνη ειδικού μαντρώματος και αποκλεισμού κατηγορία Ελληνικά (!). Άσχετα αν όλοι οι υπόλοιποι στον πλανήτη βαπτίζουν παρέα δίπλα- δίπλα στις εθνικές μουσικές του κόσμου Μάρκο Bαμβακάρη  και Howling Wolf και τα αξέχαστα fados της Amalia.

Τα ακουστικά που είχα φτιάξει με ραδιοφωνικό πομπό που από το ένα κανάλι μετέδιδε το Radio Luxembourg και από το άλλο το Radio Moscow είναι πιο έθνικ από το αμερικανοφορδραριστό MTV, που κανείς δεν βλέπει πια όπως πριν, αλλά που όμως όλοι γνωρίζουν τα κομμάτια του. Μιας και τα ηχεία όλων των μαγαζιών της αγοράς που μπαίνεις παιανίζουν τέτοιες μέρες Last chrismas I gave you my heart.

Πόσες μεταμοσχευτικές αποκαρδιωτικές  εξαγωγές μπορεί να δικαιολογήσεις πλέον άκαρδη εμπορική ψυχή μου;

…………..

Χάσμα ελληνικού προσανατολισμού μουσικοκριτικών – Άβυσσος ψυχής = 1-1. Σημειώσατε Χ.

Υ.Γ. “Aγαπητέ μου μπορεί να βγαίνουν ουράνια τόξα σήμερα, αλλά αν  δεν διαθέτει οπτικά βέλη κατάλληλα η όρασή μας για να διασχίσει την πνευματική αιθάλη που μας περιτριγυρίζει τότε, είναι σαν να προσπαθούμε να δούμε τα χρώματα σε μαυρόασπρη ταινία και φιλμ.”