Του Ιωάννη Δαμίγου
Θα επιμείνω εκθέτοντας δημοσιογράφους, που δεν είναι σωστά ενημερωμένοι ή γράφουν παραπληροφορώντας σκόπιμα, χάριν κάποιων “κτυπημάτων” διαδικτυακής ανάγνωσης ιστοσελίδων.
Προσδίδοντας επιπλέον κύρος ει δυνατόν, σε αναπόφευκτες αστειότητες, αγοραίας άσκησης πολιτικής, σε ιδιοτελή πρόσωπα όπως ο Τραμπ.
Την πολύ σοβαρή απόφαση συμμετοχής ή μη σε πόλεμο, δεν την λαμβάνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, μα περνά μέσα από την διαβούλευση του Κογκρέσο. Δεν αποτελεί δηλαδή προνόμιο του Τραμπ, που έχει μεν το δικαίωμα της πρόθεσης, μα όχι την λήψη αυτής. Δεν πατάει ασφαλώς κανένα κουμπί, ούτε μπορεί να συναινέσει σε προτροπές, όπως αυτές των εκλιπαρούντων Ισραηλινών εν προκειμένω. Απλώς αυτάρεσκα ή από συνήθεια προέδρου εταιρείας, ικανοποιεί το αίσθημα του αφεντικού της υπόθεσης, γνωρίζοντας το παιχνίδι της δημοσιότητας, γοητευμένος ο ίδιος περιστοιχισμένος από αγωνιούντες δημοσιογράφους. Που από τις απαντήσεις του, κρίνεται το μέλλον του ίδιου του πλανήτη ή έτσι θέλει να φαντασιώνεται. Το επιπόλαιο καταδεικνύεται, από τις αναρμόδιες και “χειροποίητες” της στιγμής απαντήσεις, επιπέδου “μπορεί να το κάνω, μπορεί να μην το κάνω”! Αυτός μπορεί να ικανοποιεί το όποιο αρρωστημένο όνειρό του, μαζί με αυτούς που τον επέλεξαν. Όμως, ποιοι είναι αυτοί οι επικίνδυνα επιπόλαιοι, που παρασύρουν τους απανταχού αδαείς και κατασκευάζουν σενάρια φαντασίας. Πως μπορεί ως νέος Χίτλερ, ως δικτάτορας, να αποφασίζει για την τύχη του πλανήτη. Ενώ η απόφαση προκύπτει από τις διεργασίες ενός Κογκρέσο και μια και γράφω πάντα καθαρά, από τους εκπροσώπους των διάφορων απανταχού, οικονομικών συμφερόντων. Πιο λιανά δεν γίνεται. Χώρια που οι συζητήσεις μεταξύ Αμερικανών και Ιρανών επιτετραμμένων συνεχίζονται. Ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν πρόκειται να συναντηθεί με τους Γάλλους, Βρετανούς και Γερμανούς ομολόγους του στη Γενεύη την Παρασκευή. Όσο για την συνήθεια του αμετροεπή Τραμπ, το όριο των δυο εβδομάδων έχει ειπωθεί άπειρες φορές. Από το ότι είχε δηλώσει ότι η Ρωσία είχε στη διάθεσή της δύο εβδομάδες για να δείξει προθυμία να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλιώς .. τίποτα δεν έγινε. Είχε πει ότι σε περίπου δύο εβδομάδες οι ΗΠΑ θα αποστείλουν επιστολές στους εμπορικούς τους εταίρους με τις νέες δασμολογικές ρυθμίσεις, τίποτα δεν έγινε κι εδώ. Το 2020, είχε δηλώσει ότι θα παρουσίαζε ένα “πλήρες και ολοκληρωμένο σχέδιο για την υγειονομική περίθαλψη” μέσα σε δύο εβδομάδες. Ένα τέτοιο σχέδιο δεν παρουσιάστηκε ποτέ. Γενικά, είναι ένας πρόεδρος που όλα τα λύνει σε δυο εβδομάδες, τελειώνει τους πολέμους σε δυο εβδομάδες, αλλά και τους αρχίζει σε δυο πάλι εβδομάδες.
Δεν σπαταλώ για χάρη του παραπάνω σκέψεις, μια και πρόκειται για έναν ανάξιο τύπο σχετικής θέσης προέδρου, όπως οι σωρό που έχουν κατά καιρούς αναδειχθεί ή καλύτερα έχουν αναδείξει τα λόμπι. Πράγματι, υπήρξε ο ένας χειρότερος του άλλου, μα ο συγκεκριμένος εξαντλεί τα περιθώρια του γελοίου.
Η κρίση του ξέφρενου καπιταλισμού, δεν θα μπορούσε άλλωστε να παρουσιάσει, παρά μόνο αντάξιους εκπροσώπους.