Έξοδος από τα Μνημόνια με εισοδήματα στο ναδίρ

Του Μελέτη Ρεντούμη

 Ως γνωστόν η Ελλάδα τον Αύγουστο του 2018 αφού ολοκληρωθεί επιτυχώς και η τέταρτη και τελευταία αξιολόγηση από τους θεσμούς εξέρχεται των Μνημονίων όσον αφορά το τρέχον δημοσιονομικό πρόγραμμα και μπαίνει σε μία άλλου τύπου εποπτεία με μέτρα που μένει να συμφωνηθούν με τους θεσμούς.

Τί είναι όμως αυτό που πέτυχε τελικά η Ελλάδα δημοσιονομικά; Η αλήθεια είναι ότι πέραν των μεγάλων οριζόντιων περικοπών μισθών και συντάξεων και της υπέρμετρης αύξησης των εισφορών για ελεύθερους επαγγελματίες, η χώρα δεν έκανε επιθετικές τομές και μεταρρυθμίσεις, ιδίως από την στιγμή που συνεχίζουν τα capital controls να εμποδίζουν την ελεύθερη ροή χρήματος με βάση το κοινοτικό κεκτημένο.

Τα αποτελέσματα όμως πολιτικών που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν και κυρίως η παρούσα τριετής διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έφερε τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών τουλάχιστον μία δεκαετία πίσω και μάλιστα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές να βρίσκεται σε σημαντική απόκλιση από τον αντίστοιχο μέσο όρο της ΕΕ που ξεπερνά τις 30 χιλ ευρώ ετησίως.

Πιο συγκεκριμένα, για την Ελλάδα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ βρίσκεται με τα πλέον διαθέσιμα στοιχεία στις 19,9 χιλιάδες ευρώ, όταν χώρες όπως η Πορτογαλία που ήταν σε Μνημόνιο πλησιάζουν τις 25 χιλ όσο περίπου και η Κύπρος, ενώ η Ιρλανδία φθάνει το εντυπωσιακό νούμερο των 55 χιλ ευρώ παρά την τραπεζική κρίση που βίωσε.

Να μην αναφέρουμε χώρες με ισχυρό ΑΕΠ και εξαγωγές όπως η Γαλλία και η Γερμανία που το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ξεπερνά σταθερά τις 50 χιλ ευρώ ενώ στο Λουξεμβούργο το νούμερο εκτινάσσεται άνω των 75 χιλ ευρώ ετησίως.

Η χώρα δεν έκανε επιθετικές τομές και μεταρρυθμίσεις, ιδίως από την στιγμή που συνεχίζουν τα capital controls να εμποδίζουν την ελεύθερη ροή χρήματος με βάση το κοινοτικό κεκτημένο.

Φθάνοντας όμως στα Βαλκάνια στην γειτονιά της χώρας μας, θα διαπιστώσουμε ότι σταδιακά κλείνει η ψαλίδα με την Ελλάδα από χώρες όπως η  Ρουμανία και η Κροατία όπου έχει πλέον φθάσει το ετήσιο εισόδημα στις 18 χιλ ενώ πιο κάτω από την χώρα μας παραμένει ουσιαστικά μόνο η Βουλγαρία κοντά στις 15 χιλ ευρώ.

Τα παραπάνω στοιχεία έχουν ενδιαφέρον αν αναλογιστεί κανείς ότι η μείωση του μισθολογικού κόστους συνδυαζόμενη με την υπερφορολόγηση δεν απέφερε καμία ισχυρή μεταβολή στην απασχόληση, καθώς η διαφορά στον μέσο όρο της απασχόλησης στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια δεν αυξήθηκε πάνω από 2 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ η παραγωγικότητα οριακά μειώθηκε.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο μεγάλος ασθενής της χώρας που έχει καθηλώσει τα εισοδήματα, δεν είναι άλλος από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, που δεν μπορεί να ανακάμψει με ρυθμό που επιτρέπει την ταχεία προσαρμογή της Ελλάδας στις δύσκολες συνθήκες της σύγχρονης τεχνολογικής πραγματικότητας.

Η οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα της χώρας δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης, ιδεολογικών αγκυλώσεων, ιδεοληψιών εναντίον της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.

Είναι καιρός να κατανοήσει η παρούσα κυβέρνηση που έχει την ευθύνη να οδηγήσει την χώρα στην επόμενη ημέρα, ότι δεν έχει το δικαίωμα ούτε να εφησυχάζει αλλά ούτε και να πανηγυρίζει για το τέλος των Μνημονίων απέναντι σε μία μεσαία τάξη που στενάζει μέσα από ανύπαρκτα πλέον εισοδήματα που δεν μπορούν να παράξουν νέο πλούτο για τις επόμενες γενεές.

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός