Του Γ. Λακόπουλου
Όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν προχώρησε στην ανασύσταση της Ένωσης Κέντρου με την παλιά φρουρά της, αλλά ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, αυτοί που ο ίδιος ονόμαζε «κατεστημένο» , διαισθανόμενοι ότι δεν θα τον ελέγχουν συντονίσθηκαν στο σύνθημα: «να φορτισθεί αρνητικά το όνομά του».
Με τις αντιλήψεις της εποχής γι’ αυτά τα πράγμα, επακολούθησε ένας ορυμαγδός δημοσιευμάτων, διαδόσεων και καταγγελιών εναντίον του: δεν φοράει γραβάτα, πίνει, δεν πήγε στο στρατό, είναι πράκτορας των Αμερικανών και άλλα παρεμφερή και ευωδιαστά.
Τέσσερις δεκαετίες αργότερα το ίδιο σύστημα, αλλά με τα ανώτερα μέσα προπαγάνδας που διαθέτει πλέον, έβαλε στο σημάδι τον Αλέξη Τσίπρα με τον ίδιο στόχο: να τον ακυρώσει.
Με κάποια καθυστέρηση βέβαια γιατί δεν πίστευαν ότι μπορεί να γίνει ποτέ Πρωθυπουργός κάποιος που δεν προέρχεται από τζάκι. Είναι ο πρώτος μη-γόνος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης. Και αφού δεν δέχθηκε να τον «υποστηρίξουν» -με το αζημίωτο. Ρωτήστε και τις γάτες Ιμαλαΐων.
Η επίθεση κατά Τσίπρα υπερβαίνει τα όρια της παραπληροφόρησης και εκτείνεται στην περιοχή της χυδαιότητας με χαρακτηρισμούς χαμαιτυπείων που υιοθετούν μάλιστα νυν και πρώην αντιπρόεδροι κομμάτων και κυβερνήσεων. Χώρια ο οχετός του Διαδίκτυου που καθοδηγείται από συγκεκριμένα κομματικά κέντρα.
Βέβαια ο Τσίπρας έκανε ό,τι μπόρεσε να τους διευκολύνει. Επέτρεψε στο κόμμα του όταν ήταν στην αντιπολίτευση να φτάσει στα άκρα – παρότι ο ίδιος υπήρξε πάντα ευπρεπής στις αντιπαραθέσεις του με τους πολιτικούς αντίπαλους του.
Υποσχέθηκε μια πολιτική που δεν μπορούσε να εφαρμόσει και παρασύρθηκε στον επικίνδυνο κατήφορο για τη χώρα με τη πρώτη κυβέρνηση του. Έδωσε ρόλους σε ακραίους ιδεοληπτικούς και σαλταρισμένους.
Αλλά με την εκλογική νίκη του τον Σεπτέμβρη του 2015 αυτά τα ξεπέρασε στο μεγάλο βαθμό στο βαθμό που μπορούσε -για ένα κόμμα- τουρλουμπούκι μιλάμε.
Σήμερα πάντως είναι ο πρώτος Πρωθυπουργός του Μνημονίου για τον οποίο οι εταίροι και οι διεθνείς παράγοντες τονίζουν ότι έκανε μεταρρυθμίσεις που οι προκάτοχοι του δεν τόλμησαν. Και ότι έφερε τη χώρα στην αρχή της πορείας εξόδου από τη χώρα. Άσχετα αν κάποιοι κάνουν τους μετά Χριστόν Προφήτες και βεβαιώνουν ότι το 2014 ήταν έτοιμοι να βγάζουν τη χώρα από τα Μνημόνια. Μούφα…
Αλλά αυτοί που ο Ανδρέας Παπανδρέου αποκαλούσε «κατεστημένο» ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης «διαπλεκόμενα συμφέροντα» και ο Κώστας Καραμανλής «νταβατζηδες» δεν ενδιαφέρονται για τη χώρα. Από την ώρα που ο Τσίπρας δεν είναι του χεριού τους, είναι εχθρός τους. Ή μεθ’ ημών ή καθ’ ημών.
Στην επιχείρηση εξόντωσής του επιστράτευσαν και τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η συμπεριφορά της ως αξιωματικής αντιπολίτευση δεν έχει όρια. Όχι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ως αντιπολίτευση. Αλλά η Αριστερά είχε περιορισμένες δυνατότητες. Δεν ήλεγχε τα ΜΜΕ.
Η επίθεση κατά Τσίπρα υπερβαίνει τα όρια της παραπληροφόρησης και εκτείνεται στην περιοχή της χυδαιότητας με χαρακτηρισμούς χαμαιτυπείων που υιοθετούν μάλιστα νυν και πρώην αντιπρόεδροι κομμάτων και κυβερνήσεων. Χώρια ο οχετός του Διαδικτύου που καθοδηγείται από συγκεκριμένα κομματικά κέντρα
Σήμερα είμαστε μάρτυρες της οργιώδους παραπληροφόρησης για ό,τι αφορά τον σημερινό Πρωθυπουργό. Η υπεροπλία των αντίπαλων του στον μιντιακό χώρο είναι καταλυτική. Συνιστά κατόρθωμα ότι αντέχει ακόμη η κυβερνητική πλειοψηφία του – την οποία να μην ξεχνάμε ο ίδιος «μαγάρισε» συμπράττοντας τον Καμμένο.
Στις περιπτώσεις Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Καραμανλή είχε βρει «προθύμους» στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Οι πολέμιοί του παραβλέπουν ότι όσα διαπραγματεύεται αυτή την περίοδο δεν αφορούν το κόμμα του, αλλά τη χώρα. Αν αποτύχει θα χαθεί η χώρα, δεν θα χάσει απλώς τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ιδέα ότι θα χάσουν τα παλιά προνόμια τους συσπειρώνει και το πάθος για εξουσία του σημερινού επικεφαλής της ΝΔ είναι σύμμαχό τους. Ασκεί τυφλή αντιπολίτευση ακόμη και σε θέματα στα οποία κάθε πρωθυπουργός θα χρειάζονταν τη συνδρομή της αντιπολίτευσης.
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ πήρε το πολιτικό κόστος για να προχωρήσουν τα πράγματα και τα προχώρησε – αν ληφθεί υπόψη τι είδους κόμμα έχει πίσω του. Αλλά οι άλλοι δεν το αναγνωρίζουν. Και από αυτή την άποψη θυμίζει την κλασσική ελληνική παροιμία: και κερατάς και δαρμένος.
Καταγγέλλεται ως διαπλεκόμενος από τους καλύτερους φίλους της διαπλοκής. Ενώ η κυβέρνησή του βρίσκεται στο έλεος του προηγουμένου καθεστώτος κατηγορείται ότι θέλει να επιβάλει καθεστώς. Έχει κάνει τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις της μνημονιακής εποχής, αλλά στα ΜΜΕ διακινείται η θέση του Μητσοτάκη ότι «δεν μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις από ιδεοληψία».
Βάλλεται ότι επιχειρεί να θέσει υπό έλεγχο το κράτους, ενώ χάνει παντού, όπως στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Του καταλογίζουν πρόθεση άλωσης δια του Σαββίδη που… χάνει τον ΔΟΛ. Η ΝΔ του προσάπτει ότι.. χειραγωγεί τη Δικαιοσύνη, αλλά αρκείται δίωξη στον «δικό» του Μπόμπολα .
Κυβερνάει μόλις δυόμιση χρόνια με την εμπιστοσύνη της Βουλής και η ΝΔ τον κατηγορεί ότι «είναι γαντζωμένος στην εξουσία». Περνάει όλα τα νομοσχέδια και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που έχαναν ένα τσούρμο βουλευτές σε κάθε ψηφοφορία, προβάλουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ… διαλύεται.
Ο ίδιος ο Τσίπρας προσωπικά δέχεται καθημερινό μπούλινγκ από τα ΜΜΕ και η αντιπολίτευση χρησιμοποιεί διαρκώς ανοίκειους προσωπικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του -αλλά ταυτόχρονα τον καταγγέλλουν για αυταρχισμό και «αλητεία» και του κάνει μαθήματα πολιτικής ευπρέπειας ο… Άδωνις Γεωργιάδης.
Έχει κάνει τις λιγότερες προσλήψεις από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση, αλλά ταυτόχρονα βάλλεται για… κομματικό έλεγχο του κράτους με εισβολή Συριζαίων, παρότι στα συνδικάτα του κράτους κυριαρχούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Κάνει την καλύτερη δυνατή διαπραγμάτευση για το χρέος με τον Σόιμπλε μόνο απέναντι του και όλους τους άλλους μαζί του και δέχεται πυρά για αποτυχία.
Εφαρμόζει πιστά το Μνημόνιο που υπέγραψαν και τα άλλα κόμματα με τις ανειλημμένες υποχρεώσεις για περικοπές και κατηγορείται για τις συντάξεις που κόβει το Μνημόνιο που οι ίδιοι επέβαλαν.
Προσπαθεί να αποφύγει τη χρεοκοπία και τον κατήφορου εκεί που οδήγησαν στη χρεοκοπία για αποτυχία. Δεν έχει κανένα οικονομικό σκάνδαλο σε βάρος του, αλλά κατηγορείται για έλλειψη ηθικού πλεονεκτήματος. Ακόμη και στα κύματα να περπατήσει θα του πουν ότι δεν ξέρει κολύμπι.
Ασφαλώς η κυβέρνηση Τσίπρα έχει κάνει λάθη και βαρύνεται με παραλείψεις. Αλλά από τη άλλη πλευρά, όχι από αυτή που του προσάπτουν. Δεν προχώρησε στην εξυγίανση του δημοσίου βίου και την επιβολή κανόνων.
Εναντίον του Τσίπρα έχουν συνασπιστεί εναντίον του τα πιο τυχοδιωκτικά στοιχεία της χώρας. Ίσως αυτό είναι το πιο ισχυρό όπλο του. Όπως έλεγε ο Αμερικανός πολιτικός Έντουαρντ Μπραγκ: «Περισσότερο τον αγαπούν για τους εχθρούς που έκανε».