Tου Τάσου Παππά
Οι κυβερνήσεις που δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους, που δεν παραδέχονται τις αστοχίες τους, που έχουν εξορίσει από το λεξιλόγιό τους τη λέξη αυτοκριτική, που η παραίτηση είναι άγνωστη πρακτική, ακόμη κι όταν συλλαμβάνονται «με τη γίδα στην πλάτη», επιχειρούν να ρίξουν τις ευθύνες για τα στραβά που συμβαίνουν είτε στη διεθνή συγκυρία είτε στους προηγούμενους που τους κληροδότησαν ερειπιώνες είτε σε σκοτεινούς κύκλους που οργανώνουν συνωμοσίες για να τις ανατρέψουν είτε στις χρόνιες κακοδαιμονίες που ταλαιπωρούν τη χώρα και έτυχε σ’ αυτές να διαχειριστούν τις συνέπειες μιας συμφοράς. Ολα τα παραπάνω τα έχει επιστρατεύσει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Εχουμε και λέμε:
● Η διεθνής συγκυρία: Αυτήν ενοχοποίησαν τα επιτελικά στελέχη της κάστας που κυβερνά τη χώρα, όταν εισέβαλε με ορμή στην ελληνική επικράτεια το κύμα της ακρίβειας. Ο Πούτιν είναι ο δράστης. Αυτός μπούκαρε στην Ουκρανία και ανέτρεψε τις ισορροπίες. Το είπαν, το ξαναείπαν, επέμειναν στον ισχυρισμό τους ακόμη και την περίοδο που σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι μηχανισμοί ελέγχου είχαν καταφέρει σε κάποιον βαθμό να τιθασεύσουν την ακρίβεια. Η δική μας κυβέρνηση και σήμερα δεν αλλάζει τροπάριο. Μερικοί, αν κρίνουμε από τα ποσοστά της στις μετρήσεις, την πιστεύουν κι ας βοούν τα γεγονότα για το ακριβώς αντίθετο.
● Οι προηγούμενοι: Αυτοί φταίνε για τα πάντα. Υπέγραψαν το τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο και φόρτωσαν την οικονομία με τεράστια ποσά. Το συγκεκριμένο καλαμπούρι ήταν ο πυρήνας της θεωρίας του αντισύριζα μετώπου, κεντρικοί παράγοντες του οποίου ήταν πρώην αριστεροί και πρώην πασόκοι. Δεν θέλουν όλοι αυτοί να θυμούνται ότι παρέδωσαν το 2015 άδεια ταμεία, 30% ανεργία, πτώση του ΑΕΠ κατά 25% και προκάλεσαν με την προπαγάνδα τους διαρροή καταθέσεων στο εξωτερικό, ύψους 50 δισ. ευρώ. Ακόμη και στελέχη της Δεξιάς, σημερινοί υπουργοί, έλεγαν ότι θα αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές τράπεζες και καλούσαν τους πολίτες να πράξουν το ίδιο, για να μην τις βρουν οι άλλοι, οι εξαποδώ, και τις λεηλατήσουν. Προφανώς, επίσης ξεχνούν ότι οι κατσαπλιάδες του ακροαριστερού λαϊκισμού μείωσαν την ανεργία, άφησαν μια σχετικά ευνοϊκή ρύθμιση του χρέους και ένα πολύ γερό κομπόδεμα, για να νιώθει ασφάλεια το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας και να κάνει τα κουμάντα του.
● Οι σκοτεινοί κύκλοι που συνωμοτούν: Το διατυμπάνιζαν και στο σκάνδαλο των υποκλοπών, το ρίχνουν στην κυκλοφορία κάθε φορά που υπάρχουν επικριτικά δημοσιεύματα σε ξένα μέσα ενημέρωσης ή αρνητικές για τα πεπραγμένα τους εκθέσεις διεθνών οργανώσεων. Οταν έσκασε το σκάνδαλο των υποκλοπών, οι κόλακες του πρωθυπουργού και οι οργανικοί διανοούμενοι του καθεστώτος επιχείρησαν να μας πείσουν ότι υπάρχει δάκτυλος του Πούτιν ή του Ερντογάν ή και των δύο ταυτοχρόνως. Προαιώνιος εχθρός ο ένας, νέος εχθρός, ο άλλος. Η συγκεκριμένη θεωρία έσπασε γρήγορα τα μούτρα της στην πεισματάρα πραγματικότητα και οι δοκησίσοφοι του μεγάρου Μαξίμου ανακάλυψαν τον ένοχο στο εσωτερικό της ΚΥΠ, όπου, όπως ανακοίνωσε ο πρωθιερέας του καθεστώτος, ένα νοσηρό δίκτυο αυτονομήθηκε και έκανε του κεφαλιού του. Τίποτα δεν άλλαξε. Ο προϊστάμενος της ΚΥΠ και πρωθυπουργός της χώρας έμεινε στη θέση του (πουθενά στην Ευρώπη δεν θα είχαμε κάτι ανάλογο), η εισαγγελέας που υπέγραφε όλες τις εντολές της ΚΥΠ προήχθη και ο φάκελος του σκανδάλου ξεκουράζεται στο αρχείο, όπου τον τοποθέτησε η ηγεσία της δικαστικής εξουσίας.
● Διαχρονική ευθύνη όλου του πολιτικού συστήματος: Το είπε ο πρωθυπουργός για το έγκλημα των Τεμπών, προσθέτοντας το ανθρώπινο λάθος, το είπε και για το σκάνδαλο των αγροτικών επιδοτήσεων. Το γεγονός ότι αυτός και το σύστημα που έχει χτίσει είναι στα πράγματα από το 2019 δεν έχει καμιά σημασία. Ο ίδιος και οι αρμόδιοι υπουργοί του έβλεπαν απλώς τα τρένα να περνούν και κατηγορούσαν όλους όσοι μιλούσαν για ελλείμματα σε όλους τους τομείς για τοξική ρητορική, για δυσφήμηση και για συκοφαντίες. Κι όταν συνέβη η τραγωδία έσπευσαν να μπαζώσουν την αλήθεια με την τεράστια τεχνογνωσία και την πλούσια παράδοση που έχουν σε πρακτικές συγκάλυψης. Ο ίδιος, οι πέντε υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης και οι έξι επικεφαλής του ΟΠΕΚΕΠΕ, υποτίθεται πως δεν πήραν χαμπάρι το όργιο των παράνομων επιδοτήσεων. Μπροστά στα μάτια τους. Καμαρωτή βλακεία; Πιθανόν. Επιμηθείς; Μπορεί. Συγγνωστή, όμως, η πλάνη τους. Υποπτα αδιάφοροι και εμπλοκή στο σκάνδαλο; Σε καμία περίπτωση, είμαστε, λένε, η πιο ενάρετη κυβέρνηση στην ιστορία του τόπου. Οι πέτρες στις θέσεις τους. Το σκεπτικό τους; Απλό. Οταν φταίμε όλοι, και εμείς λιγουλάκι, και οι προηγούμενοι πολύ και οι προπροηγούμενοι περισσότερο, ενδεχομένως και οι ιδρυτές του ελληνικού κράτους που δεν έβαλαν τις σωστές βάσεις, τότε επί της ουσίας ουδείς είναι ένοχος. Ξεκινάμε, λοιπόν, από την αρχή, κόβουμε τον γόρδιο δεσμό σαν τον Μέγα Αλέξανδρο, δεν λογοδοτούμε πουθενά, χλευάζουμε τους επικριτές μας που βλέπουν την πλάτη μας στα γκάλοπ, και συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Αμασκάρευτος κυνισμός. Επιθετική ασχήμια. Καθεστωτισμός χωρίς όρια.
Ανάγωγα
Την άρση ασυλίας του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Παύλου Πολάκη, αποφάσισε κατά πλειοψηφία να εισηγηθεί στην Ολομέλεια η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής. Η υπόθεση αφορούσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση που είχε καταθέσει εναντίον του ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας, Στέφανος Κασσελάκης, έπειτα από δημόσια ανάρτηση που είχε κάνει ο κ. Πολάκης στο διαδίκτυο, αποκαλώντας τον απατεώνα. Την ίδια λέξη χρησιμοποιούσε συχνά ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος εναντίον αντιπάλων του. Αυτός, όμως, έβαζε μπροστά τη λέξη πολιτικός. Οπότε πολιτικός απατεώνας είναι πολιτική κριτική και όχι βρισιά.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ