Του Τάκη Ψαρίδη
Ενώ συμπεριφέρεται κανονικά ως υποψήφιος πρόεδρος με τον γνωστό «αδιαμεσολάβητο», αυτοαναφορικό και παθολογικό τρόπο, καθυστερεί την επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας του.
Λέει «είμαι εδώ» κοντά σας, αλλά παιδεύει «ερωτικά» τους «πιστούς» για να τους δημιουργήσει ακόμα πιο έντονα συναισθήματα προσμονής και αγωνίας, ώστε με την επίσημη εμφάνιση του, να ξεσπάσουν μετα βαΐων και κλάδων ψάλλοντας το «Ωσαννά»…
Το ερώτημα είναι το εξής. Όντως θέλει σώνει και καλά να γίνει πρόεδρος σε αυτούς που αποκαλεί «πραξικοπηματίες», «κουκουλοφόρους» και «υπονομευτές»; ΄Η θέλει να τους εκδιώξει, να υφαρπάξει το κόμμα τους, την ιστορία του, το αίμα του, τους αγώνες του, ακόμα και την περιουσία του και όλα αυτά με τα οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση και τα βρήκε έτοιμα και να μετατρέψει το κόμμα σε ένα ιδιωτικό μόρφωμα όπου όλοι θα υμνούν «αναντίλεκτα» το μεγαλείο του;
Γιατί δεν κάνει ένα δικό του κόμμα ώστε να δοκιμαστεί με τις δικές του ιδέες και τους δικούς του αγώνες; Γιατί ιδιοποιείται τους αγώνες των άλλων και την ιστορία τους;
Προφανώς επειδή δεν πρόκειται ποτέ να βρει άλλη τέτοια ευκαιρία «εξαγοράς» ώστε να κάνει τον αρχηγό και να φαντασιώνεται το όνειρο που είχε από παιδί να γίνει πρωθυπουργός με οποιοδήποτε κόμμα. Επίσης, επειδή χρειάζεται τους εσωτερικούς «εχθρούς» και «υπονομευτές» για να βρίσκει λόγο ύπαρξης αυτός και οι «πιστοί» του και τέλος γιατί έκανε τις ιδιωτικές «δημοσκοπήσεις» του και διαπίστωσε ότι με ένα δικό του κόμμα θα καταλήξει τελικά σε μια ομάδα «παρατράγουδων» για τηλεοπτικό ριάλιτι..
Από την πρώτη στιγμή κατέβηκε με απύθμενο θράσος, χωρίς ούτε ένα μήνα σχεδόν μέλος του κόμματος, παντελώς άγνωστος και άσχετος με την αριστερά για να γίνει κατ’ ευθείαν αρχηγός της(!) Βεβαίως την ευθύνη την έχουν αυτοί που τον στήριξαν, έστω και αν τώρα είναι απέναντί του και έγιναν και αυτοί «υπονομευτές» του. Επίσης και αυτοί που ψήφισαν έναν παντελώς άγνωστο, καθώς ό,τι μα ό,τι και να έχουν κάνει οι «υπονομευτές», ένας πολιτικοποιημένος και σοβαρός πολίτης, πολλώ δε μάλλον αριστερός, έναν άγνωστο δεν τον ψηφίζει ποτέ, μα ποτέ!
Ξεκίνησε την πορεία του για πρωθυπουργός εξαπατώντας θρασύτατα την αγαπημένη «βάση» του, προσποιούμενος τον αριστερό και εξακολουθεί να την εξαπατά. Και επειδή εξ αρχής είχε απόλυτη επίγνωση της πολιτικής του ανεπάρκειας και ιδεολογικής ασχετοσύνης του με την αριστερά, έστρεψε συνειδητά την προσοχή των μίντια στο «με λένε Στέφανο», στο λάιφ στάιλ και στην πρωτόγνωρη για τα ελληνικά πολιτικά χρονικά προσωπική του ζωή.
Και ενώ έκανε την πολιτική μεταπολιτική και γελοιοποίησε και απαξίωσε θανάσιμα την αριστερά, οι διάφοροι στιχουργοί και υμνητές του κασσελακισμού με απίστευτης ανοησίας εμπρηστικά και διχαστικά «στιχάκια», (τώρα ειρωνεύονται και καθυβρίζουν και τον Φάμελλο) έχουν την εξής θρασύτατη απαίτηση. Να άφηναν τον «Μεσσία» ανενόχλητο και να μην τον «υπονόμευαν από την πρώτη στιγμή» όπως λένε, ώστε να αλλάξει και να καταστρέψει τα πάντα, να μεταλλάξει και να αποτελειώσει ό,τι έχει απομείνει από την κυβερνώσα αριστερά..
Κάποια στιγμή θα ικανοποιηθεί η προσμονή και ο «νυμφίος» θα εμφανιστεί και επισήμως «φέρων τον σταυρό του» και προσποιούμενος το θύμα των «υπονομευτών» του.
Όμως, o προοδευτικός κόσμος άλλα προσμένει και όχι «Εκλεκτούς» της κολυμπήθρας. Αυτή η εσωκομματική κάλπη, έστω και του 2ευρου, ενδιαφέρει τους πάντες. Κάθε προοδευτικό και δημοκρατικό πολίτη, για την προάσπιση της αριστεράς και σε τελευταία ανάλυση της Δημοκρατίας, που καθώς προελαύνει η ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη, χρειάζεται την αριστερά όσο ποτέ άλλοτε..