Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Μπαίνει στην κάψουλα του μέλλοντος και διαμορφώνει προϋποθέσεις για το ριμέικ του 2008!
Στα οργανωμένα κοινοβουλευτικά κόμματα, η ηγεσία αναδεικνύεται από τα συνέδριά τους.
Δηλαδή οι εκπρόσωποι της κομματικής βάσης, συζητούν για την πολιτική , την ιδεολογία, το πρόγραμμα και στο τέλος εκλέγουν αυτόν που θα τα υλοποιήσει.
Η πολιτική ανωμαλία να εκλέγεται πρώτα ο πρόεδρος του κόμματος και να ακολουθεί το συνέδριο, καθιερώθηκε το 2004, από τον Γ. Παπανδρέου- ως κακόγουστη μεταφορά του αμερικανικού μοντέλου.
Είχε προηγηθεί μια πιο βαριά ανωμαλία: ο Κώστας Σημίτης, που είχε εκλεγεί σύμφωνα με το Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, το παρέδωσε – στο …διαμέρισμά του – σε κάποιον της επιλογής του!
Ο Παπανδρέου οργάνωσε μια τραγελαφική διαδικασία «εκλογής», από «ένα εκατομμύριο πολίτες» -που ουδέποτε καταμετρήθηκαν-και έκλεισε με ένα «συνέδριο» στο οποίο απλώς τον χειροκροτούσαν.
Τελείωσαν, αλλά αλλιώς. Ο κληρονόμος που επικράτησε λόγω ονόματος, διαλύοντας το κληροδότημα – που θα διασπούσε κιόλας αργότερα – κατέστρεψε το μοντέλο του οργανωμένου πολιτικού φορέα με Καταστατικό, πολιτικές θέσεις και εσωκομματικές διαδικασίες που είχε καθιερώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου και υιοθέτησε η ΝΔ.
Θα μπορούσε να σωθεί, αν δεν το προσυπέγραφε, με ακρισία, η Ντόρα Μπακογιάννη, όταν αναμετρήθηκε με τον Σαμαρά..
Εκεί τελείωσαν οι έννοιες κόμμα, συνέδριο, ιδεολογία, στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Η ηγεσία προκύπτει από εκλογικό σώμα που μπορεί να διαμορφωθεί ακόμη και την ημέρα της ψηφοφορίας και ο νικητής τα παίρνει όλα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέκυψε σε αυτόν τον εκφυλισμό, αλλά δημιούργησε έναν δικό του: τον εμπιστεύθηκε το 36% των ψηφοφόρων, αλλά παρέμεινε κλειστή λέσχη δεκάδων χιλιάδων μελών.
Ακόμη και όταν ο Τσίπρας επέβαλε την εγγραφή νέων μελών για την εκλογή του- δεν τους επέτρεψαν να ψηφίσουν και για τα όργανα.
Εχοντας αυτοπροκαλέσει την εξαφάνισή του το πρώην κυβερνών κόμμα, αυτές τις μέρες την επιταχύνει.
Επιδίδεται σε εσώκλειστους τακτικισμούς που θα δώσουν απλώς την ηγεσία σε κάποιο από τα πρόσωπα με τις ποικίλες επιβαρύνσεις του τη διεκδικούν.
Σε αυτό το σκηνικό αποσύρθηκε η μόνη άφθαρτη υποψηφιότητα στο πρόσωπο ενός 40αρη, που θα μπορούσε από τη φύση της να ξαναβάλει τον ΣΥΡΙΖΑ στον βατήρα- όπως ο Τσίπρας πριν από 15 χρόνια.
Ο Διονύσης Τεμπονέρας έκλεισε τη συζήτηση για την υποψηφιότητά του, βάζοντας το άλογο μπροστά από το κάρο:
-«Μπορώ να συμμετάσχω σε μια διαδικασία από ένα συνέδριο που θα αποτυπώσει θέσεις και ιδεολογική ταυτότητα και θα ακολουθήσει η διαδικασία εκλογής προέδρου».
Ετσι , μπαίνει στην κάψουλα του μέλλοντος και διαμορφώνει προϋποθέσεις για το ριμέικ του 2008!
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
