Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν, κάποιες λέξεις με αόριστες έννοιες, κυρίως εφευρήματα αριστερής φιλοσοφίας, που δεν κατάλαβα τον ορισμό, την χρήση και την καταλληλόλητά των. Συχνά αναρωτήθηκα δημόσια μάλιστα , χωρίς κάποιος να μου δώσει μια σαφή απάντηση. Αριστερά λογοπαίγνια, με λέξεις που προσπαθούσαν μάταια να δικαιολογήσουν πράξεις και τάσεις, αποτελέσματα και χώρους που πρόσκαιρα βόλευαν τα αυτιά και δυσκόλευαν την σκέψη. Προφανώς προσφέροντας διέξοδο κινδύνου σε αδιέξοδο λογικής και επιπόλαιες λύσεις σε απαίδευτους ακόλουθους.
Χαρισματικός. Ο χαρακτηρισμός που συνόδευε τον πρώην αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λόγου χάρη. Μια αόριστη λέξη που περιέχει πολλά και τίποτα. Ποιος είναι ο ορισμός του χαρισματικού; Χαρισματικός μπορεί να είναι ο έξυπνος, ο παρατηρητικός, ο πολυάσχολος ταυτόχρονα, ο συγκεντρωμένος, ο έχων ταχεία αντίληψη και άπειρους ακόμα ορισμούς, όπως ο λαοπλάνος. Βαπτίζουμε κάποιον χαρισματικό και του προσδίδουμε όποια έννοια βολεύει τα μέσα που θα αποφέρουν το ποθητό αποτέλεσμα. Μπορεί να παραμένει χαρισματικός ακόμα και μετά από αποτυχίες. Να ένας ακόμα ορισμός που αψηφά την ήττα και την μετατρέπει σε χαρισματική αποτυχία.
Κεντροαριστερά. Άλλη μια λέξη που παίζει με το χώρο, ένα λογοπαίγνιο σχετικότητας που δύναται να περιέχει δυο ξεχωριστές τάσεις πολιτικής, που κάτω από ανάγκη εξυπηρέτησης του επιτήδειου, μπορεί να ενώνει, να συμμαχεί και να απομακρύνει κατά το δοκούν. Φορές είναι συμφέρουσα σαν άθροισμα, φορές είναι αιτία διεκδίκησης και φορές μονάδα μέτρησης. Παράλληλη και η χρήση του λογοπαίγνιου αυτού της κεντροδεξιάς, που και αυτής η έννοια αποτελεί λάφυρο ανάλογη της βλέψης, αριστεράς αλλά και δεξιάς διεκδίκησης υιοθεσίας. Εδώ που θολώνουν οι γραμμές και μετρούν τα ποσοστά. Λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Εδώ επικρατεί η αρχή του χάους, εδώ είναι που τελειώνει η λογική και αρχίζει το ποθητό της ανάγκης, της απειλής, της ουτοπίας. Λοιπές, και αφήνεις υπονοούμενα να αιωρούνται πλάνα στον αέρα.
Δημοκρατικές, άλλος γόρδιος δεσμός, που χωρίς χρήση βίας της σπάθας, προσθέτει κόμπους σαν σε χαλί παζλ κομματικών διαφορετικών αποχρώσεων, ελευθέρας βοσκής. Από οικολογικά έως ογκολογικά γκρίζα, μα πάντα δημοκρατικά και γενικώς.
Δυνάμεις. Εδώ αναλαμβάνει η φαντασία την σκηνοθεσία, με εξειδίκευση την επιστημονική φαντασία, που έχει βαλθεί να ανακαλύψει το σμήνος αυτών των δυνάμεων, που διάολε πρέπει να υπάρχει κάπου κρυμμένο σαν δισκοπότηρο. Αφού γίνεται επισταμένη αναφορά σε αυτές, πρέπει να υπάρχουν και τυχερός αυτός που θα τις αποκαλύψει ιδιοκτησιακά.
Προοδευτικές. Μετά από την κοπιαστική προσπάθεια σύλληψης, των παραπάνω ακραία δύσκολων εννοιών, η τελευταία αυτή των προοδευτικών κομμάτων, είναι απλή. Αυτές που αυξάνονται προοδευτικά ως μαθηματικές, Αυτές που προοδεύουν κοινωνικά. Αυτές που προχωρούν θαρρετά. Αυτές που δεν προλαβαίνεις καμιά φορά. Οι μη στάσιμες, λαϊκά.
Αριστερά λογοπαίγνια, που το πλάτιασμα του τίποτα, έπρεπε να προσδώσει υπεραξία, γεμίζοντας το κενό με παχιά λόγια, κιλών αοριστίας και ελαφρότητας, τέτοιας και τόσης, ικανής να την μετατρέψει και να την διαβάλει ως ανίκανη και περιττή. Είχε την ατυχία να την αναλάβουν χαρισματικοί, κεντροαριστεροί, σε δήθεν συνεργασία με ανύπαρκτες λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις και με προοδευτικές προδιαγραφές επιπλέον. Και το χειρότερο όλων, να παραμένουν προκλητικά αμετανόητοι.
Αριστερά λογοπαίγνια να περνά τσάμπα η ώρα, τα δικαιώματα, οι αγώνες, η ζωή τέλος. Ασυγχώρητοι, γι’ αυτά που έρχονται. Παίρνουν το καπελάκι τους και αποχωρούν, δεν τρέχει και τίποτα. Οι άλλοι θα τρέχουν …