Γιατί ο Κυριάκος μπορεί να  έχει την τύχη του Γ. Παπανδρέου

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

 

Του Γ. Λακόπουλου

Την ώρα που στην Ολλανδία η σύγκρουση Δεξιάς και Ακροδεξιάς απέβη υπέρ της  Δεξιάς και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανάσαναν και ενώ και πάλι οι δημοσκόποι τα έκαναν θάλασσα, πριμοδοτώντας με την αστοχία τους την Ακροδεξιά,- στην Αθήνα ο αρχηγός του κόμματος που θέλει να διαδεχθεί τη σημερινή κυβέρνηση έβαζε ενώπιον των βουλευτών του τη σφραγίδα του σε  μια περίεργη θεωρία.

-Η  δεύτερη αξιολόγηση είναι λογαριασμός της κυβέρνησης, ας την ολοκληρώσει ή ας πάει  σε εκλογές.

Είναι μια κουτοπόνηρη πολιτική που βασίζεται στις …δημοσκοπήσεις και προσπαθεί να παίξει: μονά- ζυγά δικά μου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να βάλει τον Αλέξη Τσίπρα μπροστά σε δυο επιλογές κρίνοντας ότι χάνει και στις  δυο -ο Τσίπρας.

Αν κλείσει την αξιολόγηση θα έχει πολιτικό κόστος. Αν πάει σε εκλογές θα πληρώσει το κόστος που είχε ήδη ως τώρα,  υλοποιώντας το Μνημόνιο  -που ψήφισε και η ΝΔ.

Αυτός ο συλλογισμός πάσχει, αν προβληθεί στη μεγάλη εικόνα. Αφού, όπως λέει ο Μητσοτάκης, η καθυστέρηση -που χρεώνει στην κυβέρνηση- ανέβασε το κόστος της αξιολόγησης, οι εκλογές δεν σημαίνουν καθυστέρηση που θα το ανεβάσουν περισσότερο;

Ο Κυριάκος υπολογίζει ότι οι εκλογές τον συμφέρουν και συνεπώς κλείνοντας την αξιολόγηση η κυβέρνηση μπορεί να πέσει και να προκύψουν εκλογές. Σ’ αυτή την περίπτωση αυτό που εμφανίζει ως δίλημμα αποτελεί ταυτολογία.

Ωστόσο οι εκλογές δεν εξαφανίζουν τον κάβο της αξιολόγησης. Την κληροδοτούν σε όποιον εγκατασταθεί στο μέγαρο Μαξίμου. Ο Κυριάκος εκλαμβάνει ως δεδομένο, για να μην πούμε αναπόφευκτο, ότι θα είναι ο  ίδιος. Στην τελευταία του ομιλία του είπε μάλιστα ότι «δεν θα χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα κερδίσει η ΝΔ». Εδώ βρίσκεται η Αχίλλειος Πτέρνα του.

Με τις σημερινές αβεβαιότητες κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την επόμενη μέρα μιας εκλογικής αναμέτρησης . Και πάντως το χειρότερο που μπορεί να κάνει, είναι να παίρνει τοις μετρητοίς τις δημοσκοπήσεις. Ιδίως αν έχει συμβάλει στη διαμόρφωσή τους.

Υπάρχει άλλωστε και η εκτίμηση ότι  ανάμεσα στο ενδεχόμενο αποτέλεσμα που θα δίνει σε ένα  κόμμα ποσοστό κοντά στην αυτοδυναμία και στο ενδεχόμενο να επαναληφθεί ο Μάιος του  2012,  μπορεί να προκύψει το δευτερο. Οπότε αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Αν φανταστούμε τον  Κυριάκο εντολοδόχο πρωθυπουργό να αναζητάει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ως τι ακριβώς θα το κάνει;  Ως ο Πρωθυπουργός που θα  κλείσει την αξιολόγησή που δεν έκλεισε ο Τσίπρας  -αλλά προτίμησε τις εκλογές  για να τις κερδίσει ο ίδιος, όπως του ζητάει;

Όμως τι θα έχει αλλάξει εν τω μεταξύ στη σχέση της χώρας με τους δανειστές;  Γιατί θα έχει διαφορετικές απόψεις το ΔΝΤ π.χ. από αυτές που δεν δέχεται η σημερινή κυβέρνηση;  Για την ίδια αξιολόγηση θα μιλάμε, απλώς θα είναι «ακριβότερη» -με την ίδια τη λογική του Κυριάκου.

Αφού δεν θα έχει μπορέσει ο Τσίπρας και να κλείσει την αξιολόγηση και να διατηρήσει την κοινοβουλευτική συνοχή του, γιατί θα μπορεί ο Μητσοτάκης, ειδικά αν χρειαστεί και  συνεταίρο για την δική του πλειοψηφία;

Ποιος -δεν- θα θέλει και πάλι εκλογές;

Εδώ προσοχή. Αν αυτός ο συνέταιρος είναι το κόμμα της Γεννηματά, όπως ορέγεται ο Κυριάκος, γιατί αυτό το κόμμα θα του προσφέρει τις έδρες που θα έχει πάρει με ενισχυμένη αναλογική  -για να τον κάνει  Πρωθυπουργό και το ίδιο να εισπράξει το κόστος και από την αξιολόγηση και από την ταύτιση με τη Δεξιά; Στοιχειώδες, Γουότσον!

Γιατί να μην κάνει το βαρύ πεπόνι για να  προκύψουν νέες εκλογές με απλή αναλογική,  οπότε θα αυξήσει τις έδρες του, άρα και το μερίδιό του στο σχηματισμό κυβέρνησης; Άσχετα αν στο μεταξύ το κόστος της αξιολόγησης -που θα μένει πάντα ανοιχτή- θα μεγαλώνει.

Αν εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, αυτή δεν είναι η στρατηγική του Τσίπρα, αν χάσει τις  εκλογές;  Να πάει σε ξανά σε  εκλογές; Δεν θα ταυτίζονται τότε τα συμφέροντα Τσίπρα- Γεννηματά; Μήπως τελικά γι’ αυτόν  δουλεύει ο Μητσοτάκης προωθώντας το δίλημμα:  αξιολόγηση τώρα ή εκλογές;

Αλλά και στην περίπτωση που ο Τσίπρας θα κλείσει  τώρα την αξιολόγηση, διευκολύνεται να  νομοθετήσει τα μέτρα της πατώντας ακριβώς στο δίλλημα Μητσοτάκη που θα λειτουργήσει ως φόβητρο για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος θέλει εκλογές που θα τον αφήσουν έξω από τη Βουλή;  Άρα και πάλι στα δίκτυα του Τσίπρα δεν βρίσκεται ο Κυριάκος με το δίλημμά του;

Αλλά εκτός από τους πολιτικούς υπολογισμούς υπάρχει και η ουσία. Όλα αυτά θα συμβαίνουν ενώ η κλεψύδρα του τρίτου Μνημονίου που κρατάει ζωντανή τη χώρα θα αδειάζει.

Η  Ελλάδα έχει περιθώριο ως τα μέσα του 2018 να αποδείξει ότι μπορεί να μείνει στην ευρωζώνη, δηλαδή να μην χρεοκοπήσει, χωρίς δάνεια -που δε θα υπάρχουν – αλλά με τις δυνάμεις της, περιμένοντας να πάνε καλύτερα τα πράγματα για να ανακάμψει -κάτι που έχει ως βασική προϋπόθεση να μείνει στην ευρωζώνη.

Αυτά αφορούν τη χώρα, όχι την κυβέρνηση. Δεν θα αλλάξει τίποτε αν αλλάξει η κυβέρνησή της τώρα. Γι’ αυτό πουθενά στην  Ευρώπη δε υπάρχει σενάριο κυβερνητικής μεταβολής στην Ελλάδα  ως το τέλος του Μνημονίου.

Πρώτος το ξέρει ο ίδιος ο Μητσοτάκης, καθώς δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι σε καμία πρωτεύουσα δεν τον αντιμετωπίζουν ως επι θύραις πρωθυπουργό.

Και αν αλλάξουν οι ρόλοι;

Ακόμη και αν ο Κυριάκος καταφέρει να πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις που θα τον ευνοήσουν, δεν θα πάρει μόνο τη δόξα και την κυβέρνηση. Θα πάρει και όλα τα υπόλοιπα. Αλλά θα έχει κάψει εκ των προτέρων το δικαίωμα να ζητήσει βοήθεια από την αντιπολίτευση, λόγω της σημερινής στάσης του.

Αν αλλάξουν οι ρόλοι τι θα λένε τότε οι  φλούφληδες που τσαμπουνάνε ότι η δουλειά της αντιπολίτευσης δεν είναι να  στηρίζει την αξιολόγηση, αλλά να ρίξει την κυβέρνηση -και ας πάει και το παλιάμπελο;  Τι θα πουν όταν μείνει η  χώρα στα δικά του χέρια και όχι στου Τσίπρα;

Από αυτή την άποψη, όπως χειρίζεται αυτό το θέμα ο Κυριάκος, κινδυνεύει η ενδεχόμενη νίκη του να είναι η τιμωρία του. Γιατί θα είναι άκαιρη. Θα την πατήσει δηλαδή σαν τον Γ. Παπανδρέου.

Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης νόμιζε ότι στρίμωξε τον Καραμανλή όταν τον ανάγκαζε να πάει σε πρόωρες εκλογές αρνούμενος να βάση πλάτη  στο ασφαλιστικό. Ή  πιστεύοντας ότι κάνει μεγάλη πολιτική προαναγγέλλοντας ότι στις προεδρικές εκλογές του 2010 θα καταψηφίσει τον Κάρολο Παπούλια για να γίνουν και να τις  κερδίσει και μετά …θα τον  ψηφίσει.

Το αποτέλεσα το ξέρουμε. Ο Καραμανλής έφυγε όπως φεύγουν οι Πρωθυπουργοί: με εκλογές. Ο Παπανδρέου έφυγε νύχτα, αφού εν τω  πράξη έστειλε ξυπόλητη τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο.  Ο Παπανδρέου είναι αποσυνάγωγος και ο Καραμανλής έχει όλο τον κόσμο γύρω του.

Ακολουθώντας την τακτική του νεότερου Παπανδρέου ο νεότερος Μητσοτάκης κινδυνεύει να γίνει αντίγραφο του. Να τη παρήσει για τον  ίδιο λόγο: ήξερε τις απαντήσεις, αλλά άλλαξαν οι ερωτήσεις.

Νομίζοντας ότι στριμώχνει τον Τσίπρα είναι σα βάζει στον εαυτό του ένα ερώτημα του τύπου: «Μπορεί ο Θεός,  ως παντοδύναμος, να φτιάξει μια πέτρα που να μην μπορεί να σηκώσει»;  Με τον Γ. Παπανδρέου, άλλωστε, μοιάζουν σε πολλά.