Του Γ. Λακόπουλου
«Το δικαστήριο εξάντλησε την επιείκειά του. Η απόφαση αποτελεί οδηγό για τη μελλοντική ζωή σας, αν και, απ’ ό,τι φαίνεται, μάλλον έχετε εγκαταλείψει την πολιτική. Θα πρέπει στην τριετία όμως αυτή να είστε ιδιαίτερα προσεκτικός· αν διαπράξετε άλλο αδίκημα, ενδεχομένως να εκτελεστεί και αυτή η ποινή. Πηγαίνετε, καλό Πάσχα και μηκέτι αμαρτάνετε».
Είναι τα λόγια του προέδρου του Ειδικού Δικαστηρίου Νικ. Πάσσου στις 24 Μαρτίου 2015 στον πρώην υπουργό Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Μόλις είχε ανακοινώσει ότι το Δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για «νόθευση εγγράφου σε βαθμό πλημμελήματος» – σχετικά με τους χειρισμούς του, ως προς τη λίστα Λαγκάρντ.
Του επέβαλε, κατά πλειοψηφία, ποινή φυλάκισης ενός έτους με τριετή αναστολή, ενώ τον κήρυξε ομόφωνα αθώο για το αδίκημα της απόπειρας απιστίας στην υπηρεσία. Ήταν επιεικής ποινή -αλλά ποινή- στην επιμέτρηση της οποίας συνεκτιμήθηκε ο “πρότερος έντιμος βίος” του. Τον βαρύνει όπως όσους έχουν δικαστική καταδίκη σε βάρος τους. Ως την άνοιξη του 2018 θα την εκτίσει αν υποτροπιάσει. Χωρίς λευκό ποινικό μητρώο δεν μπορεί να πολιτευτεί…
Μαζί με όσα του είπε ο δικαστής του, η καταδίκη συνιστά εξευτελισμό για πολιτικό καβάλα πήγαινε την εκκλησιά καβάλα προσκυνούσε για μερικά χρόνια. Ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι η παραπομπή του έγινε και με ψήφους του κόμματος του- το οποίο στα τέλη του 2012 τον διέγραψε. Ό,τι χειρότερο για κάποιον που είχε την αλαζονεία στο κούτελο τον καιρό της εξουσίας του. 
Λίγο αργότερα ο Γ. Παπακωνσταντίνου προσπάθησε να ξεπλύνει τη ντροπή με ένα βιβλίο στο οποίο ξεχείλιζαν οι μονομερείς αναγνώσεις των πραγμάτων -στην παπανδρεϊκή γραμμή: για το Μνημόνιο ευθύνεται ο… Καραμανλής- και κατέληγε ερμηνεύοντας την καταδίκη του σχεδόν σαν.. αθώωση.
Ένας άλλος στη θέση του θα έκανε αυτό που του συνέστησε κατά κάποιο τρόπο ο πρόεδρος του Δικαστηρίου. Θα καθόταν στα αυγά του. Αλλά τους τελευταίους μήνες, καθώς είναι ορατή μια προσπάθεια ορισμένων κύκλων να ξεπλύνουν τον Γ. Παπανδρέου για να μπορέσει η Φώφη Γεννηματά να τον ξαναβάλει στη Βουλή -στα πλαίσια της “συμμαχίας των γόνων”- κάνει σταδιακά την εμφάνισή του και ο -εξωκοινοβουλευτικός- υπουργός Οικονομικών του, δίνοντας την αίσθηση ότι ζει στη χώρα των Λωτοφάγων.
Σε κάποιες από τις δημόσιες παρεμβάσεις του -με την ίδια δοκησισοφία και το ίδιο στρεψόδικο ύφος που τον διέκρινε ως εν ενέργεια πολιτικό- προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες του για την τυφλή πορεία προς το Μνημόνιο – στην εφαρμογή του οποίου επιπλέον απέτυχε και ο ίδιος ο Παπανδρέου τον απομάκρυνε .
Η τελευταία απόπειρα ήταν με όσα είπε στο Capital.gr με τρόπο που ένας από τους αναγνώστες σχολίασε: «Ο κ. Παπακωνσταντίνου περιγράφει την όλη ιστορία με χαμόγελο λες και διηγείται παραμυθάκι για μικρά παιδιά.»
Σ αυτό το «παραμύθι» ο πρώην υπουργός προσπαθεί να αθωώσει τον εαυτό του. Αλλά τον προδίδουν οι διατυπώσεις του, η επιλεκτική αναφορά σε γεγονότα και η λανθασμένη παρουσίαση καταστάσεων για τον εαυτό του και τον τότε Πρωθυπουργό. Ορισμένα αποσπάσματα από το κείμενο -που του αποδίδονται άμεσα ή έμμεσα- είναι χαρακτηριστικά:
«Μόνο μία εγγύηση μη πτώχευσης μπορούσε να σώσει την Ελλάδα» -από την Ευρώπη εννοεί. Ποιος όμως θα μπορούσε να δώσει τέτοια εγγύηση σε μια χώρα την οποία ο υπουργός Οικονομικών της είχε παρουσιάσει ως «Τιτανικό»- και για λογαριασμό της κατέθετε με καθυστέρηση προγράμματα που απορρίπτονταν;
“Αλλά την προσαρμογή θα την είχαμε κάνει. Την λιτότητα δεν θα την γλιτώναμε”. Τότε γιατί δεν δέχθηκαν εγκαίρως τη λιτότητα που πρότεινε προεκλογικά ο Καραμανλής; Γιατί και μετά τις εκλογές έλεγαν ότι ” το προεκλογικό μας πρόγραμμα είναι αδιαπραγμάτευτο”;
Συμβιβάζεται εκείνο το πρόγραμμα με λιτότητα; Ή απλώς “στερνή μου γνώση” και καθαρίσαμε;
«Τρεις ημέρες μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης, ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος, επισκέπτεται τον νέο υπουργό και τον ενημερώνει ότι το έλλειμμα θα είναι πάνω από 12%. Μπα; Μόνο αυτό έκανε ο Προβόπουλος ; Δεν είχε επισκεφθεί και προεκλογικά τον Γ. Παπανδρέου και του εξήγησε ότι το έλλειμμα βαίνει προς διψήφιο νούμερο, αλλά αυτός συνέχισε να αναγγέλλει παροχές;
«Εμείς ως τότε πιστεύαμε ότι το έλλειμμα θα είναι 8-9%, άντε βία 10%. Θεωρούσαμε ότι αυτό είναι διαχειρίσιμο. Με τομές βέβαια». Αυτός ο άνθρωπος ήταν υπουργός Οικονομικών. Πίστευαν ότι με… τρεις φορές πάνω από το κανονικό έλλειμμα «θα τα κατάφερναν». Με «τομές»- στις φλέβες τους ίσως; Και αφού θα τα κατάφερναν με 9-10% γιατί δεν έκαναν ως το τέλος του χρόνου μια προσπάθεια να το πάνε εκεί, αλλά ακύρωσαν και ότι θα το μείωνε;
“Το νόημα της φράσης ήταν διαφορετικό ” επιμένει για το “λεφτά υπάρχουν” του Παπανδρέου. Μας κοροϊδεύει; Μόνο η φράση ήταν; Το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ που συνέταξε η Άννα Διαμαντοπούλου, με τη συνδρομή του προφανώς, τι ήταν;.
“Η Ευρωζώνη ενημερώνεται επισήμως μερικές ημέρες μετά” για την … πρόβλεψη του ελλείμματος. Και γιατί ο κύριος υπουργός έσπευσε “μερικές μέρες μετά”- τις εκλογές; Για τόσο βιαστικά; Χωρίς καμία προετοιμασία και χωρίς πρόταση αντίδρασης αν επαληθεύονταν η πρόβλεψη. Και τι εννοεί ότι “είναι ακόμα λίγο χαλαροί», όπως λέει; Μήπως δεν μπορούν να πιστέψουν ότι υπουργός Οικονομικών βγάζει τα μάτια της χώρας του μπροστά τους; Προερχόμενος μάλιστα από το κόμμα που κατήγγειλε την απογραφή ως… “κάρφωμα”;
“Στο μεθεπόμενο Eurogroup όμως το κλίμα αλλάζει… Ο τόνος είναι πολύ αυστηρός. Με την Ελλάδα που έχει εξαπατήσει την Ευρώπη με τα στατιστικά της στοιχεία. Ο Ολλανδός υπουργός οικονομικών λέει χαρακτηριστικά: “Γιώργο δεν πρέπει κάποιος να λογοδοτήσει; Δεν πρέπει κάποιος να πάει φυλακή;”
Γιατί άραγε αλλαξε ο τόνος; Μήπως γιατί η νεα κυβέρνηση από τη μια διατυμπανίζει το έλλειμμα και από τη άλλη δεν παίρνει μέτρα; Και εν πάση περιπτώσει στο Γιούρογκρουπ ο ίδιος συζητούσε με ξένους ποιος θα πάει φυλακή στην Ελλάδα; Ωραίος υπουργός…Από πότε είναι ποινικό αδίκημα η λανθασμένη πρόβλεψη και δεν είναι όσα ακολούθησαν, η όσα είχαν προηγηθεί;
“ Οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης πιστεύουν ακόμα ότι με σκληρά μέτρα, οι αγορές θα πειστούν. “Εμείς τους λέμε ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια εγγύηση μη πτώχευσης αλλά δεν θέλουν να ακούσουν. Όταν λέω στον Σόιμπλε ότι χρειάζεται ένα Planet B, μου άπαντά: Γιώργο δεν υπάρχει Planet B. Πάρτε μέτρα και οι αγορές θα πειστούν”.
Μήπως οι υπουργοί και ο Σόιμπλε είχαν δίκιο, έτσι όπως τα κατάφερε; Ποια μέτρα πήρε; Δεν τον επισκέφθηκε πριν τα Χριστούγεννα του 2009 η Βάσω Παπανδρέου– επικεφαλής αρμόδιας επιτροπής της Βουλής και έμπειρη ως παλιά επίτροπος- και του ζήτησε “πάρε αμέσως μέτρα χριστιανέ μου” και μόνο που δεν την απέπεμψε;
Σε κάποιες από τις δημόσιες παρεμβάσεις του -με την ίδια δοκησισοφία και το ίδιο στρεψόδικο ύφος που τον διέκρινε ως εν ενέργεια πολιτικό- προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες του για την τυφλή πορεία προς το Μνημόνιο – στην εφαρμογή του οποίου επιπλέον απέτυχε και ο ίδιος ο Παπανδρέου τον απομάκρυνε .
Μήπως είχε δίκιο εκείνη τη στιγμή ο Σόιμπλε;’ Δεν αντιλαμβάνεται ούτε σήμερα ο τότε αρμόδιος υπουργός ότι του έλεγαν ποια είναι η εναλλακτική λύση – που λέει ότι δεν υπήρχε- αλλά ούτε καν την καταλάβαινε, όπως εμμέσως ομολογεί και σήμερα.; Ο ίδιος, πόσο μάλλον ο Πρωθυπουργός του, που περίμενε να τον σώσει ο … Στρος Καν.
“Η κυβέρνηση Παπανδρέου παίρνει με δυσκολία και με πολλές αντιδράσεις, και εσωκομματικές, τα πρώτα μέτρα λιτότητας αλλά οι αγορές δεν πείθονται. Τα spreads τραβάνε την ανηφόρα”. Ωραίος. Ομολογεί ότι η κυβέρνηση κωλυσιεργούσε και μετά παραξενεύεται γιατί οι αγορές δεν πείθονται. Και είναι και οικονομολόγος. Χώρια που δεν λέει πότε ακριβώς έγινε αυτό και από πότε άρχισαν να ανεβαίνουν τα spreads. Μήπως για όλα φταίει ότι καθυστερούσαν;
” Εκείνη την εποχή ο Σόιμπλε είναι πολύ πιο φιλικός για την Ελλάδα σε σχέση με την Μέρκελ. Ακόμα και όταν μου λέει ότι δεν υπάρχει Planet b, μου το λέει για να μην χαλαρώσουμε και δεν κάνουμε τίποτα”. Πάει καλά ο άνθρωπος; Ομολογεί τώρα ότι δεν καταλάβαινε τι του έλεγε ο Σόιμπλε τότε; Μήπως νόμιζε ότι του έκανε πλάκα;
“Ακόμα και ο Στρος Καν που έλεγε ότι μετά την συμφωνία πρέπει να δούμε κάποια στιγμή την αναδιάρθρωση του χρέους, αντιλαμβανόταν ότι οι Ευρωπαίοι ήταν απολύτως αδύνατον να αποφασίσουν, εκείνη την στιγμή, να χαρίσουν χρέος». Εντάξει, ο Στρος Καν έλεγε τα δικά του. Ο Παπανδρέου και ο ίδιος τι έλεγαν δεν θα μας πει;
“Στη σύσκεψη στο Μαξίμου όταν αποφασίστηκε η προσφυγή στον μηχανισμό Κανείς δεν διαφώνησε. Μόνο κάποιες ενστάσεις για το ότι υπογράφουμε μνημόνιο χωρίς να ξέρουμε τα μέτρα που θα μας ζητήσουν”.
Θα σηκωθούν και οι πέτρες. Και κυρίως θα σηκωθούν όσοι διαφώνησαν – γιατί δεν ήταν “κανείς”. Αλλά ποια άλλη ομολογία προχειρότητας χρειάζεται; Μια επιλογή που θα άλλαζε τη μοίρα της χώρας τη συζητούσαν σε “σύσκεψη”, τύπου καφενείου, που ο Παπανδρέου ονόμαζε “άτυπες”. Αντί για κανονική συζήτηση με όλα τα δεδομένα, σε επίσημη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου κεκλεισμένων των θυρών και με πρακτικά.
Επιπλέον πώς να διαφωνήσει κάποιος σε κάτι που δεν ήξερε, αφού το κρατούσαν μυστικό ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός του; Τι άλλο τους είπε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης όταν δήλωσε «δεν διάβασα το Μνημόνιο»; Πού να το βρει να το διαβάσει; Στις άτυπες συσκέψεις; Άτυπα μας έβαλαν στο Μνημόνιο; Για να μην μιλήσουμε για το τι -δεν- γνώριζαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, τους οποίους υποχρέωναν να ψηφίζουν, διαγράφοντας όποιον αντιδρούσε… Ούτε το κατά συνείδηση δεν αναγνώριζαν σε μια τόσο κρίσιμη ψηφοφορία.
Χωρίς να το αντιλαμβάνεται ο πρώην υπουργός ομολογεί τον ερασιτεχνισμό του, τις σκοπιμότητες των αρχικών χειρισμών και την αδυναμία του Πρωθυπουργού ως φορέα της λαϊκής εντολής να πάρει αποφάσεις. Η πρώτη απόφαση, αν έκρινε ότι πρέπει να πάει τη χώρα σε διεθνή οικονομική έλεγχο και να της στερήσει εθνική κυριαρχία, ήταν η προσφυγή στη λαϊκή βούληση.
Γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου – με εξωκοινοβουλευτικό υπουργό τον Παπακωνσταντίνου- όχι μόνο δεν είχε λαϊκή εντολή για αυτό που έκανε, αλλά είχε εκλεγεί ακριβώς για το αντίθετο… Αυτό από μόνο του είναι λόγος σιωπής…
