Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Πρωτόγνωρα πράγματα, παράλογη εμμονή, ομαδική ψυχολογική διαταραχή και δημιουργική … αποσύνθεση, κόντρα στους νόμους της βαρύτητας, των διαστάσεων και των όποιων αρχών, που διέπουν την αίσθηση της λογικής, είναι αυτό που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Να δεχτώ, ποιητική αδεία, την έφοδο στον ουρανό, κάποτε, αλλά την λαχτάρα της καταστροφής, τώρα,, πως να την εξηγήσω;
Όλα μα όλα τα δεδομένα, οι μετρήσεις, οι δημοσκοπήσεις, οι σχετικές αναλύσεις και συζητήσεις, μαρτυρούν την καθοδική πορεία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε κατηφόρα χωρίς επιστροφή. Η διολίσθηση σε όλο και πιο χαμηλά σημεία υπόληψης, προκαλεί πλέον την ντροπή μεγάλης μερίδας κόσμου, που δεν μπορεί να γίνει υποφερτή από τους περισσότερους πρώην υποστηρικτές και ψηφοφόρους του κόμματος, που ήδη είχαν ανεχτεί πολλά. Μα τώρα πια, έσπασε και το χτένι ξεδοντιασμένο πια από λογής κόμπους και πολλούς.Απόρροια αυτής της μιζέριας που σκεπάζει απ’ άκρη σ’ άκρη τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, είναι πως εξακολουθεί να χάνει από τις λιγοστές δυνάμεις του, με τάση σε συνεχή πτώση.
Ο νέος πρόεδρος αντί να προσφέρει λύσεις, όπως θα ανέμενε κάποιος οπαδός, μάλλον επιδεινώνει την ήδη βεβαρημένη κατάσταση, με δικαιολογίες σαφώς, μα εντελώς ανεπίκαιρες την συγκεκριμένη και απαιτητική χρονική στιγμή. Αισθητή όμως η προσπάθειά του να φορέσει ξένο ρούχο. Στην ίδια δύσκολη θέση ελαφρώς όμως καλύτερη, αλλά για διαφορετικούς λόγους μα με το ίδιο στείρο αποτέλεσμα, βρίσκεται και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ, που παρόλα τα δεινά των άλλων αδυνατεί να συλλέξει, παρά ελάχιστα ψίχουλα επαιτείας θαρρείς.
Ανεπαρκείς και οι δυο, εμφανίζονται παραλυτικά ανίκανοι να αναλάβουν αντιπολιτευτική δράση. Χωρίς ίχνος αντιπολίτευσης, χωρίς πολιτική αντίδρασης, έχουν αφήσει ελεύθερο τον πρωθυπουργό να αλωνίζει σε όλα τα επίπεδα, οικονομικά, κοινωνικά, δικαιοσύνης, ηθικά και άλλα πολλά, κυριολεκτικά μόνο του, μαζί με την παρέα του. Τα πολύ δύσκολα και τερατώδη που προκάλεσε ή και αντιμετώπισε, τα ξεπέρασε πανεύκολα απλώς αδρανώντας χωρίς σχετική φθορά, χάρη στην προκλητική απουσία και ανυπαρξία της αντιπολίτευσης και μόνο.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα, που κερδίζει σταθερά και συνεχώς νέους ψηφοφόρους, καθώς εμφανίζεται σαν το μόνο πειστικό ως σοβαρή αντιπολίτευση κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, παρουσιάζεται ως η δεξαμενή με διαρροή που μεταγγίζει τους απογοητευμένους και άστεγους πολιτικά, πάλαι ποτέ ψηφοφόρους του, στο ΚΚΕ.
Μέχρι να σχηματισθεί ένα νέος φορέας και αν, που να συλλέξει άστεγους, απογοητευμένους, προδομένους και ο, τι άλλο απ’ όπου, θα έχει περάσει πολύς πολύς χρόνος, τόσος που ίσως να μην υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες για πολιτικό χώρο πια. Άλλωστε αυτή η δημιουργική … αποσύνθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι μόνο, αυτό καταδεικνύει.