Του Στέλιου Κούλογλου
Αν και δεν είναι ακόμη ακυβέρνητες, οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης υποφέρουν από πολιτική αστάθεια. Στη Γερμανία ο κυβερνητικός συνασπισμός διαλύθηκε και προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές. Στη Γαλλία ο Μακρόν, χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, προσπαθεί να τελειώσει τη θητεία του με μία κυβέρνηση μειοψηφίας.
Στην Ιταλία η Μελόνι είναι σε σύγκρουση με τη Δικαιοσύνη που σταμάτησε ένα εμβληματικό της σχέδιο και στην Ισπανία η κυβέρνηση Σάντσεθ κρέμεται από την κλωστή των Καταλανών αυτονομιστών και ό,τι απέμεινε από τους Podemos.
Aπό την Ολλανδία μέχρι την Αυστρία και το Βέλγιο, ο σχηματισμός σταθερής κυβέρνησης γίνεται όλο και πιο δύσκολος. Η άνοδος της επιθετικής ακροδεξιάς αποτελεί μία ακόμη βασική αιτία για τους κλυδωνισμούς των παραδοσιακών συμμαχιών και συστημάτων εξουσίας.
Λόγω των αυξανόμενων κοινωνικών ανισοτήτων και της ακρίβειας, στις εκλογές οι οργισμένοι ψηφοφόροι αποδοκιμάζουν την κυβέρνηση και ευνοούν την αντιπολίτευση.
Η εξαίρεση Μητσοτάκη
Η κυβέρνηση της ΝΔ αποτελούσε την εξαίρεση στον κανόνα. Κέρδισε με άνεση και ποσοστά γύρω στο 40% τις εκλογές το 2023, κατατροπώνοντας την αξιωματική αντιπολίτευση, που από τότε ψυχορραγεί.
Οι συμφωνίες Μητσοτάκη με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και το μοίρασμα της χορταστικής πίτας του Ταμείου Ανάκαμψης φαινόταν να του ενισχύει τη σταθερότητα, την ίδια στιγμή που η αντιπολίτευση ασχολείται τους τελευταίους μήνες με τη διεξαγωγή εσωκομματικών εκλογών, παρά με την κυβέρνηση.
Η εξασφάλιση της σιωπής των περισσότερων ΜΜΕ, με αντάλλαγμα κρατικές επιχορηγήσεις κάθε είδους -η λίστα Πέτσα ωχριά μπροστά στη λίστα ΔΕΗ- διευκόλυνε την υποτίμηση των αυξανόμενων κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων.
Η κατάρα της δεύτερης τετραετίας και ο «Δήμος Σταρένιος»
Oι business as usual συνεχίστηκαν, με το ποσοστό της μίζας να ανέρχεται από το 15% στο 20% για κάθε έργο από το δημόσιο. Και έναν διευθυντή στο Μέγαρο Μαξίμου. που στους κύκλους της ΝΔ αποκαλείται «Δήμος Σταρένιος», λόγω των συνεχών παρεμβάσεων αναφορών του στον προϊστάμενο του πρωθυπουργό, ακόμη και για ασήμαντες κινήσεις υπουργών και κομματικών στελεχών.
Αλλά σταδιακά η κυβέρνηση άρχισε να αντιμετωπίζει την κατάρα της δεύτερης τετραετίας, την οποία δεν μπόρεσε να ξορκίσει κανένα κόμμα, που από τη μεταπολίτευση και μετά κλήθηκε να συμπληρώσει 2 θητείες. Ο γενικός κανόνας είναι ότι η δεύτερη τετραετία είτε δεν βγαίνει καθόλου (Καραμανλής 2009) ή αν ολοκληρωθεί τελειώνει με σκάνδαλα (ΠΑΣΟΚ Παπανδρέου 89) ή με τον θρίαμβο της αντιπολίτευσης (Σημίτης 2004).
Ότι κινήσεις και να κάνεις, δεν φέρνουν αποτέλεσμα.
Ο Μητσοτάκης δεν έχει πλέον αφήγημα
Το βασικό πρόβλημα είναι απροετοίμαστες ή βουτηγμένες στη διαφθορά, οι δεύτερες θητείες δεν έχουν αφήγημα για τους πολίτες. Από αυτό υποφέρει σήμερα ο κ. Μητσοτάκης, αντίθετα με την πρώτη τετραετία κατά την οποία μείωσε τους φόρους, μοίρασε αφειδώς πανδημιακά επιδόματα και κυρίως παρουσιάστηκε στις εκλογές του 2023 ως παράγοντας σταθερότητας.
Σε ένα από τα παιχνίδια της ιστορίας, η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και η παραίτηση Τσίπρα αφαίρεσαν από τη ΝΔ, έναν βολικό εχθρό. Χωρίς αυτόν, η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με τα προβλήματα της.
Η οικονομία δεν πάει καλά και το διαισθάνονται οι ψηφοφόροι, παρά την κυβερνητική προπαγάνδα. Η ακρίβεια έχει ξεφύγει και η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να την καταπολεμήσει.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι ο εκμαυλισμός των θεσμών και του κράτους δικαίου με αποκορύφωμα τις υποκλοπές και την τραγωδία των Τεμπών, έχουν καταστροφικό αποτέλεσμα και στην οικονομία. Γιατί οι ανοικτοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί αποτελούν την βάση της οικονομικής ανάπτυξης και της ευημερίας μιας χώρας.
Η ξεδιάντροπη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης βολεύει για το κουκούλωμα σκανδάλων. Αλλά ποιος σοβαρός επιχειρηματίας θα επενδύσει σε μία χώρα χωρίς ανεξάρτητο δικαστικό σύστημα; Τα υπόλοιπα είναι αρπαχτές, που κάποια στιγμή τελειώνουν.
Η διαγραφή Σαμαρά αφετηρία πολιτικής αστάθειας
Οι κινήσεις Σαμαρά που κλιμακώνονταν το προηγούμενο διάστημα, με αποκορύφωμα το αίτημα παραίτησης του υπουργού Εξωτερικών- είναι το σύμπτωμα της υποβόσκουσας πολιτικής κρίσης. Ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός σίγουρα λειτουργεί και ως «λαγός» για την εκλογή στην προεδρία της Δημοκρατίας του Κ. Καραμανλή, με τον οποίο είναι συντονισμένοι τα τελευταία χρόνια.
Ο κ. Σαμαράς έχει επίσης τη δική του πολιτική ταυτότητα αλλά και τις δικές του εμμονές, μία από αυτές είναι η οικογένεια Μητσοτάκη. Η άνοδος της εθνικιστικής ακροδεξιάς αποτελεί επίσης ούριο άνεμο για τις δικές του, συχνά παραπλήσιες, απόψεις. Το βέβαιο είναι ότι η διαγραφή του είναι αφετηρία πολιτικής αστάθειας. Υπάρχουν 20-30 βουλευτές που δεν θα φύγουν από τη ΝΔ αλλά ταυτίζονται με τις απόψεις του και θα το εκφράζουν σε κάθε ευκαιρία.
Ο πρώην πρωθυπουργός προφανώς το γνωρίζει. Όπως και γνώριζε ότι μετά τη συνέντευξη του στο Βήμα οι μέρες του στη ΝΔ ήταν μετρημένες. Δεν είναι ακόμη γνωστό αν θα ευνοήσει και με ποιο τρόπο το κόμμα Λατινοπούλου, την οποία «σπρώχνει» όλο το σύστημα ως εναλλακτική στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.
Η Καθημερινή πάντως, που πρωταγωνιστώντας στον εξωραϊσμό της την είχε παρουσιάσει μέχρι και ως Μελόνι του Βαρδάρη, προσφέρει το αντικομουνιστικό «Φωτιά και Τσεκούρι» του Ευάγγελος Αβέρωφ, προστάτη και πνευματικού πατέρα του κ. Σαμαρά…
ΑΠΟ ΤΟ TVXS