Του Ιωάννη Δαμίγου
Μας βιάζει ο χρόνος, μας εξουσιάζει μέσω τρίτων δημιουργώντας τάχα ανάγκες και συχνά αδυνατούμε να ανταποκριθούμε στις πλέον κοινωνικές μας ανάγκες. Είναι δύσκολο να συνδυαστούν συναντήσεις, μια και υπάρχει ασυμφωνία χρόνου, πόσο μάλλον ελεύθερου, κατά το κοινώς λεγόμενο.
Εχθές λοιπόν κατορθώσαμε μετά από καιρό, να συναντηθούμε με την κόρη μου, για ένα δείπνο σε μια γευστική ταβέρνα φίλου. Η δυσκολία συνάντησης προκύπτει από το γεγονός πως η κόρη μου διατηρεί δυο εργασίες προκειμένου να ανταπεξέλθει στις βασικές ανάγκες της.
Ασφαλώς και είναι από τις ωραίες στιγμές ζωής, να συζητάς με το παιδί σου για τα τρέχοντα και τις ζωές μας, μεταξύ εκλεκτών μεζέδων (οφείλω να σημειώσω) και ποτηριών μπύρας. Γιατί όλα συμβάλουν, ακόμα και μικρές λεπτομέρειες, σε μια συζήτηση και μάλιστα από αυτές που συνηθίζουμε, να μιλάμε μόνο την αλήθεια, έχοντας αυτή την ευχέρεια και δυνατότητα. Πέρα λοιπόν απ’ την χαρά, είχα επιπλέον δυο ώρες συνάντηση με την ευτυχία, γιατί λέγοντας τα λιγότερα την άκουγα να μου μιλά αυτά που ίσως δεν θα μπορούσα να αρθρώσω. Τι σπουδαιότερο από το ν’ ακούς πια, σε μια αντιστροφή ρόλων το παιδί σου, όχι γιατί συμφωνείς τόσο, μα για την ορθότητα των απόψεων που απέρρεαν από την συζήτηση. Και που τελικά εδραίωσαν τα πιστεύω μου, ως να έδινα εξετάσεις σαν καλός μαθητής. Όχι πως δεν γνώριζα, μα αποτελεί μια άλλη αίσθηση να συζητάς τόσο ωραία με έναν ελεύθερο, στην κυριολεξία άνθρωπο και αυτός να είναι το παιδί σου. Κοίτα, μονολόγησα αργότερα, πως μαθαίνει κανείς, ακόμα και ως έμπειρος γονιός από το παιδί του.
Είχαμε την ευκαιρία, να περάσουμε δυο ώρες ευτυχίας, δυο ώρες πλήρους ευτυχίας, πατέρας και κόρη, άνθρωπος με άνθρωπο, που άγγιξαν αυτό το σημείο με σχετική άνεση και απλότητα. Συνειδητοποίησα, πως να μιλάς την αλήθεια είναι τέχνη, να προχωράς με αυτογνωσία είναι ζωή, να εκθέτεις την άποψή σου είναι θαρρετό. Ακόμα σπουδαιότερο, με το έργο σου, να μην αφήνεις περιθώρια όποιας κριτικής σε άλλους, ως να μη σε αφορά. Δυο ώρες ευτυχίας, που θα προσπαθήσουμε, με καλές πιθανότητες, να τις επαναλάβουμε.