Του Τάκη Ψαρίδη
Σύμφωνα με ερώτηση της Public Issue για το ποιο κόμμα κάνει την καλύτερη αντιπολίτευση το «δείγμα» απάντησε ως εξής. Η Πλεύση Ελευθερίας 30%, το Πασόκ 7%, το ΚΚΕ 6%, ο Σύριζα 3% και η ΝΑ 1%..
Δεν αμφισβητώ την δημοσκόπηση. Απλώς θλίβομαι για την απάντηση.Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ένας πολίτης που διαθέτει ένα στοιχειώδες πολιτικό κριτήριο, πιστεύει ότι το κόμμα της Ζωής, που δεν είναι ούτε καν κόμμα αλλά ένα μονοπρόσωπο μόρφωμα που εκφράζει έναν αντισυστημισμό χωρίς ιδεολογικό πρόσημο (ούτε δεξιά ούτε αριστερά και στο χέρι η καρδούλα), κάνει καλύτερη αντιπολίτευση από τα κόμματα του προοδευτικού χώρου, Πασόκ, Σύριζα, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά.
Αλλο είναι αν η προοδευτική αντιπολίτευση είναι απαξιωμένη στα μάτια της κοινωνίας και άλλο ότι δεν κάνει αντιπολίτευση και την καλύτερη την κάνει η Ζωή, επειδή κάνει φασαρία και παρουσιάζεται ως η «συνήγορος» και η μοναδική μαχήτρια της αλήθειας για το έγκλημα των Τεμπών.
Πώς λοιπόν αυτό το μεγάλο τμήμα της κοινωνίας (που κατ’ ευφημισμό λέγονται και «αναποφάσιστοι») και μάλιστα οι περισσότεροι νέοι, έφτασαν στην διαπίστωση ότι η Ζωή κάνει την καλύτερη αντιπολίτευση;
Θα μπορούσε αυτό το τμήμα της κοινωνίας να έχει σχηματίσει αυτήν την γνώμη, αν τα μίντια, εκμεταλλευόμενα την γενική δυσαρέσκεια της κοινωνίας και με την εύνοια του Μαξίμου που σαφώς βολεύεται με την αντιπολίτευση της Ζωής, δεν πρόβαλαν ασυστόλως κάθε κουβέντα και σόου της Ζωής;
Ούτε και μονοθεματικά ως προς το έγκλημα των Τεμπών κάνει την καλύτερη αντιπολίτευση. Προφανώς η αντιπολίτευση δεν είναι ένας μονοθεματικός λόγος και μάλιστα κυρίως με νομικούς όρους, όσο συγκρουσιακός και κραυγαλέος και αν είναι αυτός ο λόγος.
Η θεαματική άνοδος της Ζωής αποκαλύπτει, όχι μόνο την παρακμή του πολιτικού συστήματος και την απαξίωση της προοδευτικής αντιπολίτευσης, αλλά και την αξιακή παρακμή ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας που γίνεται ακόμα πιο απελπιστική καθώς συμμετέχουν κυρίως οι νέοι.
Ας ελπίσουμε ότι τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης δεν θα προσαρμόσουν τον λόγο τους αναλόγως, προκειμένου να συλλέξουν ψήφους από αυτό το ρευστό κομμάτι της κοινωνίας, που δεν παρέχει καμία αξιοπιστία και σήμερα είναι εδώ και αύριο εκεί και με την ίδια ευκολία μετατρέπει την δυσαρέσκεια σε λατρεία οποιουδήποτε προσώπου, ακόμα και της άκρας δεξιάς. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό.