Του Γιάννη Γουσιόπουλου
Τρελά πράγματα συμβαίνουν από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, τα όποια παράξενα συνέβαιναν κατά το παρελθόν, φαντάζουν τώρα ως απλές παρασπονδίες. Ποια είναι αυτά:
Το ένα κιλό σιτάρι πωλείται από τον παραγωγό στον έμπορο 20 λεπτά και την ίδια στιγμή το ένα κιλό ψωμί ο καταναλωτής το αγοράζει 2 ευρώ και 40 λεπτά. Δώδεκα φορές επάνω!
Αν μία χρονιά η τιμή του σιταριού μειωθεί κατά 50% η τιμή του ψωμιού θα παραμείνει η ίδια αντί αυτή να μειωθεί ανάλογα. Το ίδιο συμβαίνει με κάθε άλλο προϊόν εγχώριο ή εισαγόμενο που η τιμή του αρχικά ανέβηκε για κάποιον πραγματικό ή μη λόγο και ενώ ο λόγος εξέλιπε, η τιμή παραμένει ίδια!
Προϊόντα που παράγονται στη χώρα πωλούνται στο εξωτερικό φθηνότερα από ότι εδώ, ενώ η τιμή επηρεάστηκε από το μεταφορικό κόστος!
Οι τιμές όλων προϊόντων διατροφής, είτε παράγονται και μεταποιούνται στη χώρα είτε εισάγονται, έχουν την ίδια εξέλιξη και ο καταναλωτής την ίδια μοίρα. Ο καταναλωτής γίνεται έρμαιο στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων!
Κοινώς κάποιοι κάνουν χοντρές ¨κονόμες¨ τη στιγμή που οι καταναλωτές στενάζουν κάτω από την ακρίβεια.
Το πρόβλημα αν ήταν μόνον οικονομικό θα λέγαμε ας κάνουμε υπομονή, κρίση είναι θα περάσει. Υπάρχει και η ουρά του προβλήματος. Ποια είναι αυτή; Είναι η πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα κοινωνική βία, η βία που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι οφείλεται στην οικονομική καχεξία των πολιτών!
Η βία σε όλες τις μορφές της, την ενδοοικογενειακή, την ενδοσχολική, εκείνη των γηπέδων, την εγκληματικότητα ως αποτέλεσμα κατά ένα μέρος όλων των προηγούμενων. Η βία που αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο με γεωμετρική πρόοδο, βρίσκεται ήδη εκτός ορίων και η αντιμετώπισή της είναι πλέον αδύνατη.
Όλα αυτά γίνονται γιατί η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κάνει τίποτα για να συγκρατηθεί το κόστος ζωής αλλά ενισχύει τους αίτιους με κάθε τρόπο.
Η κυβέρνηση επιπλέον κοροϊδεύει τους πολίτες με το ότι τάχα προσπαθεί να χτυπήσει την αισχροκέρδεια, τους εξοργίζει με το ότι τάχα θέλει να αναπληρώσει το χαμένο εισόδημά τους από την ακρίβεια με τα επιδόματα φτώχιας, τις οριακές μισθολογικές αυξήσεις και την επιλεκτική καταβολή των αναδρομικών.
Τα κοινωνικά αποτελέσματα μαζί με τις τακτικές της κυβέρνησης σείουν το οικοδόμημα της ελεύθερης οικονομίας, η ελεύθερη οικονομία απομυθοποιείται, οι υποστηρικτές της χάνουν την εμπιστοσύνη τους προς αυτήν!
Ανά πάσα στιγμή με την αφορμή μίας κινητοποίησης των αγροτών ή των φοιτητών ή άλλων επαγγελματικών κλάδων που θα εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο, τίθεται εν αμφιβόλω η μακροημέρευση της κυβέρνησης, όσο και αν αυτό πριν από λίγους μήνες ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Αν καταφέρει να εξαντλήσει την τετραετία, από τις εκλογές το τοπίο θα γίνει αγνώριστο, οι αλλαγές ενδεχομένως να είναι τεκτονικές!
Οι αλλαγές μόνο αντίθετες μπορεί να είναι προς την εφαρμοζόμενη σήμερα νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική.
Οι αλλαγές θα γίνουν είτε προς τα αριστερά όπως έγινε το ’15 με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είτε προς το φάσμα της ακροδεξιάς που απειλεί πλέον ανοιχτά την Ευρώπη, την ακροδεξιά, με διαφορετικά, πλην όμως περίεργα προτάγματα στην οικονομία.
Σε μία τέτοια εξέλιξη πρωταγωνιστές αυτή τη φορά θα είναι οι ψηφοφόροι της σημερινής κυβέρνησης που γι΄ αυτούς η αντίληψή τους για την ελεύθερη οικονομία έχει μόνον μικρή σχέση με το οικονομικό μοντέλο που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Και αυτό γιατί:
Το οικονομικό μοντέλο στο οποίο οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις εκτοπίζουν από την οικονομική ζωή τον ελεύθερο επαγγελματία, τον μικροεπιχειρηματία και τον μεσαίο επιχειρηματία των οποίων η δραστηριότητα αποτελούσε κατά το παρελθόν τη ραχοκοκαλιά της εθνικής οικονομίας. Η οικονομία χάνει χιλιάδες ανθρώπους του ¨επιχειρείν¨ επειδή το εύρος τους είναι κάτω από τα επιθυμητά όρια για την κυβέρνηση. Αυτοί που κατά το πλείστον παραδοσιακά είναι θιασώτες της ελεύθερης οικονομίας και στυλοβάτες της δεξιάς παράταξης!
Μπορεί κανείς να φανταστεί όλους αυτούς τους ανθρώπους ως υπαλλήλους των πολυεθνικών ή δημοσίους υπαλλήλους; Φυσικά όχι! Σε καμία περίπτωση!
Πόσο μάλλον πρωταγωνιστές στην αλλαγή να είναι ψηφοφόροι της Ν.Δ., όταν το πολιτικό προσωπικό που επιχειρεί τον οικονομικό μετασχηματισμό και όχι μόνον, δεν ανήκει στην παράταξη, είναι αμιγώς κεντρώοι ή προέρχεται από την κεντροαριστερά.