Toυ Μανώλη Ροζάκη
Ένας μύθος καταιγιστικός.
Ακόμη και ο Δίας, ο βασιλιάς των θεών, αναγνωρίζοντας τη δύναμή της, επέλεξε να την καταπιεί, για να “ενσωματώσει” τα χαρακτηριστικά τής σοφίας, της φρόνησης, της ευελιξίας και της επαγρύπνησης.
Το πολιτικό δίδαγμα (και των τελευταίων ημερών) επιβεβαιώνει ότι η προχειρότητα, δεν συνάδει με καμμία έκφραση στρατηγικής. Γιατί ενώ μπορεί να προκαλέσει μεγάλα δεινά, αυτοαναιρείται όταν συναντήσει μία καλοδουλεμένη & λογική απάντηση.
Όταν υπάρχει αδυναμία κατανόησης τής μεγάλης εικόνας, αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω ελλειμματικής αυτοκατανόησης. Το αποτέλεσμα είναι η εξαπάτηση και η αυτοεξαπάτηση. Και στο τέλος έρχεται η απογοήτευση.
Πάντως το σίγουρο είναι ότι το δις εξαμαρτείν σημαίνει προχειρότητα.
Σε κάθε περίπτωση ο κίνδυνος υπάρχει και συντηρείται από δύο πηγές: την παγίδα τού Θουκυδίδη και το μόνος φρονείν (Σοφοκλής).
Παρότι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, μία αχτίδα σωφροσύνης, οι καιροί απαιτούν, να συναντήσουμε ξανά και ακέραια την “πολύτροπο αυτή νόηση” ( J. P. Vernant, M. Detienne).