Του Ιωάννη Δαμίγου
Πολλές φορές δημιουργείται μία λανθασμένη εντύπωση περί του όλου, περί της στάσης των περισσοτέρων πολιτών, του επιπέδου σκέψης, του τρόπου πολιτικής έκφρασης και άλλων εκφάνσεων της κοινωνικής δραστηριότητας ή της παθητικής στάσης. Η λανθασμένη εντύπωση, σχηματίζεται όταν δεν έχει κάποιος σαφή εικόνα και αντίληψη, της πραγματικής συμπεριφοράς των πολιτών, καθώς εγκλωβίζεται στον στενό κύκλο συναναστροφών του, των φίλων και συγγενών, ακόμη και των συναδέλφων του.
Εφόσον υποθέσουμε πως έχουμε να κάνουμε με έναν μέσης μόρφωσης άνθρωπο, οι παρέες του, οι φίλοι του και γενικά οι υπόλοιποι που συνδιαλέγεται μαζί τους, θα είναι πιθανά, ανάλογου επιπέδου, συν πλην, της δικής του πνευματικής εμβέλειας. Αν έχουν, που θα έχουν και πολιτικό ενδιαφέρον περί των κοινών, θα τα συζητούν μεταξύ τους, συμφωνώντας ή διαφωνώντας, πάντως θα έχουν μια τριβή σκέψης και προβληματισμού.
Αυτή η αλληλεπίδραση είναι που δημιουργεί την λανθασμένη εντύπωση, πως επειδή τα συζητούν μεταξύ τους και ενδιαφέρονται για αυτές τις αποφάσεις που θα επηρεάσουν άμεσα την ζωή τους, υποθέτουν πως αυτό το κάνουν και όλοι οι υπόλοιποι! Μόνο που δεν συμβαίνει αυτό, καθώς, το αμέσως χαμηλότερο επίπεδο και η ανάλογη έλλειψη παιδείας των, δεν επιτρέπει την ανάλυση των προβλημάτων με σκέψη , κρίση και προνοητική απόφαση λήψης μέτρων αντιμετώπισης, μέσω συλλογικών προτάσεων που θα προκύψουν μέσα από συζήτηση.
Μη έχοντας την γνώση του προβλήματος, επαφίονται στην άποψη άλλων και εμπιστεύονται τις ζωές των σε αποφάσεις τυχόν επιτήδειων, που καθοδηγούν τον όχλο, προτρέποντάς τον στις προσωπικές των συμφέρουσες αποφάσεις. Ψηφίζουν λοιπόν, αγνοώντας την απλή λογική, παραποιώντας τα δεδομένα και αναμενόμενα εκλογικά αποτελέσματα, ανατρέποντας την λογική πρόβλεψη. Έτσι καταλήγουμε στην έκπληξη και στην απορία, των σκεπτόμενων, πως διάβολο ψήφισαν το αναπάντεχο!
Συμβαίνει όμως και ένα άλλο φαινόμενο, αυτό της πλειοψηφίας της αποχής, που και αυτό με την σειρά του ανατρέπει επίσης την λογική έκβαση εκλογής. Εδώ περιέχεται ένα μίγμα αδιαφορούντων και απογοητευμένων. Δημιούργημα της πολιτικής σκοπιμότητας η αδιαφορία, χαρακτηριστικό των “ήσυχων” πολιτών που επιθυμούν την πολιτική ουδετερότητα, συμπεριφορά κενότητας ή άγνοιας περί των κοινών υποχρέωση, ενισχύοντας με την απουσία τους το όποιο καθεστώς.
Είναι οι νοικοκύρηδες που ασχολούνται και κοιτάζουν την δουλειά τους, έτοιμοι να σκουπίσουν τα ενοχλητικά “σκουπίδια” κρατώντας “καθαρή” την περίμετρο ασφαλείας τους.Έτοιμοι, με υψηλό το πατριωτικό φρόνημα ευθύνης, να καταδώσουν τον ταραξία της γαλήνιας αδιαφορίας τους, που σπέρνει ζιζάνια στον χριστιανικό τους κήπο. Είναι οι κρυφοί και αόρατοι συντηρητικοί ψηφοφόροι, που στο τέλος εκπλήσσουν, με την ανατροπή του αποτελέσματος. Πάλι η ίδια απάντηση στο ερώτημα, μα ποιοι τους ψήφισαν στο τέλος;
Η πλειοψηφία της αποχής συμπληρώνεται με την κατηγορία των πολλών και απογοητευμένων. Αυτών που αισθάνονται έντονα την προδοσία από την μεταλλαγμένη εμφάνιση του κόμματος που πίστευαν και υπηρετούσαν αφιερώνοντας χρόνο και ψυχή ετών. Οι απογοητευμένοι, που έβλεπαν από καιρό την “αόριστη” κακοκαιρία της μεταπολιτικής, να πλησιάζει στην ήδη ετοιμόρροπη παράγκα.
Την εφησυχασμένη όμως παράγκα από την ιδιοκτησία, για νέο μερεμέτισμα ταχύτατης επιδιόρθωσης, από ανειδίκευτο μαθητευόμενο κάρφα που με εντατικά μαθήματα, θα πάρει το πτυχίο του μάστορα. Αλλά πριν ακόμα αποφοιτήσει, προαναγγέλλει την συμμαχία με το κεφάλαιο, μια και το γνωρίζει καλά ως επιτυχημένος επιχειρηματίας, στα 35 έτη του.
Απογοητευμένοι λοιπόν, πολιτικοί άστεγοι, που κρέμασαν τα παπούτσια τους στα τελευταία πολιτικά αποδυτήρια, που αγωνίζονταν κάποτε, αποσυρόμενοι πλέον αξιοπρεπώς, αποφεύγοντας το ύστατο γιουχάισμα του όχλου. Απέχοντας από την εξαπάτηση της ψήφου, ως προσφερόμενη ένδειξη περιορισμένης και ελεγχόμενης ψευδαίσθησης ελευθερίας, σε ήδη στημένο αγώνα ασφαλούς εξαγορασμένου αποτελέσματος. Η πλειοψηφία της αποχής.