Του Ιωάννη Δαμίγου
Πολλά ειπώθηκαν από τους δύο ηγέτες που συνομίλησαν τηλεφωνικώς και πιο πολλά γράφτηκαν από αναλυτές. Αισιοδοξία περίσσια, συμφωνίες και μάλιστα άμεσες, καλό κλίμα και άλλοι επιπόλαιοι ορισμοί και αυθαίρετα συμπεράσματα. Αλίμονο, συζήτηση υπήρξε και από μόνη της αυτή είναι θετικό δείγμα, όταν συνεχίστηκε και διήρκησε πέρα των δυο ωρών. Αλλά …
Σε δισεπίλυτα δημιουργημένα όμως προβλήματα, μόνο απλές και καθόλου άμεσες δεν μπορεί να είναι οι διαπραγματεύσεις. Απ’ όλα που συζητήθηκαν και που δεν θα γίνουν γνωστά, κανείς εκτός δεν μπορεί να εκφέρει αυθαίρετα την όποια γνώμη χωρίς τον κίνδυνο έκθεσης. Οι προθέσεις υποτίθεται πως είναι καλοπροαίρετες, μα πέρα των προθέσεων που δεν αρκούν, υπάρχουν ζωτικά συμφέροντα κι από τις δυο πλευρές και φυσικά και μια τρίτη. Από αυτά όμως που ειπώθηκαν, τα αισιόδοξα περί συναινετικού κλίματος περί ανάγκης εξεύρεσης λύσης και άλλων, θα κρατήσω μία σοβαρή φράση του Πούτιν. Μια φράση που φανερώνει έλεγχο, προβληματισμό, αλλά και κάποια άνεση εκ μέρους του, σε αντίθεση με την ταχύτητα, που δείχνει έντονη ανάγκη για λύση, αυτή που είναι και ίδιον του Τραμπ.
Η φράση “κλειδί” του Πούτιν είναι η εξής: “Όπως δήλωσε, η Μόσχα θα προτείνει και είναι έτοιμη να συνεργαστεί για αυτό με την ουκρανική πλευρά, ένα μνημόνιο σχετικά με πιθανή μελλοντική ειρηνευτική συμφωνία, στο οποίο θα καθορίζονται τα βασικά σημεία”. Αν προσέξει κανείς τις λέξεις, που έχουν την σημασία τους σε τέτοιου επιπέδου συζητήσεις, μίλησε καθαρά, πρώτον για πιθανή και δεύτερο για μελλοντική ειρηνευτική συμφωνία. Καταδεικνύοντας το θέμα χρόνου, που θα απαιτηθεί προκειμένου να εξετασθούν λεπτομερώς όλες οι παράμετροι κι από τις δύο ή ακόμα και τρεις εμπλεκόμενες πλευρές, Ρωσία Ουκρανία και τέλος ΗΠΑ. Στην Ουκρανία, περιλαμβάνω και τους Ευρωπαίους ηγετίσκους, που έχουν καταντήσει από υποστηρικτές ακόλουθοι και επιμένουν γελοιωδώς σε νέα επιβολή κυρώσεων και μάλιστα πιο αυστηρών, με πρωτεργάτη την καταδικασμένη Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Όπως γίνεται κατανοητό, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις από την μεριά της Ρωσίας, θα συνεχίσουν ως έχουν στα προωθητικά συνεχώς μέτωπα εντός της επικράτειας της Ουκρανίας. Το έτοιμο και συντεταγμένο από αυτή μνημόνιο, μέχρι να υπογραφεί, εφόσον γίνει δεκτό από την Ουκρανία, τότε και μόνο τότε, θα πάψει να επιχειρεί εναντίον της. Τουτέστιν, υπάρχει πολύς χρόνος και δρόμος ακόμα, εωσότου λάβουν χώρα οι όποιες θετικές εξελίξεις, περί κατάπαυσης του πυρός ή και το αντίθετο.
Ο Ρούμπιο θέλοντας να προλάβει καταστάσεις, είχε δηλώσει: “Αν δεν είναι δυνατό να μπει τέλος στον πόλεμο της Ουκρανίας, θα πρέπει να προχωρήσουμε. Δεν είναι δικός μας πόλεμος, δεν τον ξεκινήσαμε”.
Ο πρόεδρος έχει και άλλες προτεραιότητες σε όλο τον κόσμο πχ. οι άνθρωποι του Τραμπ ενημερώνουν το Ισραήλ: “Θα σας εγκαταλείψουμε, εάν δεν τερματίσετε αυτόν τον πόλεμο”.
Όλα λοιπόν ρευστά και όλα απαιτούν τον χρόνο τους. Χώρια που πρέπει ο Τραμπ να μαζέψει και τους άφραγκους “Πρόθυμούς” του, μη γελιόμαστε, καθώς είναι ικανοί για τα χειρότερα.