Του Ιωάννη Δαμίγου
Συνάντηση Πούτιν – Ζελένσκι γιοκ. Και υπάρχουν αποδείξεις γι’ αυτό. Να ξεκινήσω από το πρώτο και ποιο ενδεικτικό, την δήλωση του Τραμπ “Δεν ξέρω που θα βρίσκομαι την Πέμπτη. Έχω τόσες πολλές συναντήσεις, αλλά σκεφτόμουν πραγματικά να πάω εκεί (σ.σ. στην Κωνσταντινούπολη). Υπάρχει μια πιθανότητα, υποθέτω, εάν πιστεύω πως μπορεί να συμβούν πράγματα”, που βρίσκεται στη Σαουδική Αραβία, στην πρώτη του επίσκεψη στο εξωτερικό.
Μα ούτως ή άλλως, η συνάντηση αφορά τις δυο εμπόλεμες πλευρές Ρωσία και Ουκρανία, που σημαίνει πως ο Τραμπ δεν έχει καμία δουλειά εκεί. Ο ίδιος για να προλάβει, υποβαθμίζει δήθεν την σοβαρότητα της συνάντησης, υποστηρίζοντας πως έχει πολλές συναντήσεις(!) αλλά σκεφτόταν να περάσει από εκεί!
Πάντα προτρέχει της πραγματικότητας, κατόπιν αναγκάζεται σε άτακτη υποχώρηση, με μια λαϊκίστικη δικαιολογία, που φανερώνει μια ανάρμοστη επιπολαιότητα δυσανάλογη της θέσης του. Οπότε η παρουσία του, ούτε σκοπό μα ούτε και λόγο πραγματικό έχει. Η τελευταία του παραίνεση – συμβουλή προς τον εξευτελισμένο υποτακτικό του Ζελένσκι, ήταν να αποδεχτεί τις θέσεις του Πούτιν. Άρα έχουμε και σημειώνουμε μια δικαιολογημένη “ιατρού”, απουσία.
Πάμε τώρα στην περίπτωση παρουσίας Πούτιν, με μεγάλο βαθμό δυσκολίας, μια και μέσω του εκπροσώπου του, έχει επισημοποιήσει καθαρά τις πάγιες απαιτήσεις του, που δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, επανέλαβε τις μέγιστες απαιτήσεις της Ρωσίας, αποκλείοντας οποιαδήποτε πιθανότητα επιστροφής εδαφών που κατέλαβε η Μόσχα. “Η Κριμαία, η Σεβαστούπολη, η Χερσώνα, η Ζαπορίζια, το Ντονέτσκ, το Λουγκάνσκ – αυτές είναι περιοχές της Ρωσίας. Είναι γραμμένες στο σύνταγμα. Αυτό είναι ένα δεδομένο γεγονός”.
Η Ρωσία έχει μέχρι στιγμής θέσει αδιάλλακτους όρους για μια ειρηνευτική συμφωνία, συμπεριλαμβανομένου του αποκλεισμού της Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ και της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας, αφήνοντάς την με έναν μικρό στρατό ανίκανο να αποτρέψει μελλοντικές επιθέσεις. “Η Ρωσία δεν αποδέχεται την ανάπτυξη ενόπλων δυνάμεων άλλων χωρών στην Ουκρανία”, δήλωσε. “Αυτό θα σήμαινε εμπλοκή στη σύγκρουση». Αν συμβεί αυτό, “η Μόσχα θα αντιδράσει με όλα τα μέσα”. Χώρια την αντίθεση της Μόσχας στην εκεχειρία των 30 ημερών. Με αυτά τα δεδομένα, ούτε ο Πούτιν έχει σκοπό και λόγο παρουσίας στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά και για έναν άλλο ακόμα λόγο, που είναι η απόρριψη εκ μέρους του, του Ζελένσκι ως νόμιμου και εκλεγμένου εκπροσώπου της Ουκρανίας! Δεν θα επέτρεπε ποτέ με μια συνάντηση μαζί του, με κίνδυνο να ανάγει σε συζητητή του, ένα φερέφωνο. Άρα σημειώνουμε και εδώ μια ακόμα απουσία δικαιολογημένη κι αυτή από “ιατρό”.
Οι Ευρωπαίοι, που είδαν το τελεσίγραφό τους για κατάπαυση του πυρός να ακυρώνεται, καθώς ο Τραμπ πίεσε τον Ζελένσκι να δεχτεί την προσφορά, των απ’ ευθείας συνομιλιών, βρίσκονται πλέον σε κατάσταση αποδρομής. Και ο μόνος που μένει να περιμένει στην Κωνσταντινούπολη, αυτό που δεν έρχεται, είναι ο Ζελένσκι. Η όποια συνάντηση, αν γίνει , θα είναι αυτή μεταξύ αντιπροσωπιών. Ήδη τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μιλούν για “ενδεχόμενο” συνάντησης.
Αναγκαστικά λοιπόν, όλα φαντάζουν ακόμα πιο δύσκολα για διαπραγμάτευση και μια κάποια ειρηνική διευθέτηση τόσο οριακών καταστάσεων. Κάποιος πρέπει να δώσει και ο άλλος να πάρει, οπότε αδύνατο να υπάρξει κάποιο win win, με ό, τι αυτό συνεπάγεται.