Του Βασίλη Σκουρή
Η ανάδειξη ανώτατου πολιτειακού άρχοντα από την άλλη παράταξη από αυτή που κυβερνά αποτελεί παράδοση και επιτυχημένη συνταγή για τη σωστή λειτουργία του πολιτεύματος.
Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που θέλουν τον πρωθυπουργό να επιλέγει ως υποψήφιο πρόσωπο για την Προεδρία της Δημοκρατίας τον Κώστα Τασούλα -όπως πρώτο αποκάλυψε αμέσως μετά τις ευρωεκλογές το Dnews αποκάλυψε αμέσως μετά τις ευρωεκλογές το Dnews.
Κύριο κριτήριο του Κυριάκου Μητσοτάκη, άλλωστε, όπως συνεργάτες του διαδίδουν, είναι να μην υπάρξουν απώλειες από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος, όλοι δηλαδή οι “γαλάζιοι” βουλευτές να υπερψηφίσουν το πρόσωπο που θα προτείνει ο πρωθυπουργός.
Ο ίδιος, άλλωστε, έχει «νομιμοποιήσει» μια τέτοια στάση, καθώς είχε αρνηθεί να υπερψηφίσει τον Προκόπη Παυλόπουλο που ήταν πρόταση του Αλέξη Τσίπρα το 2015, αλλά υποστηριζόταν και από τη ΝΔ- συνεπώς ο ίδιος δημιούργησε προηγούμενο μη υπερψήφισης κομματικής πρότασης. Το πρόβλημα καθίσταται μεγαλύτερο καθώς οι “γαλάζιοι” βουλευτές ήταν αυτοί που τον ανάγκασαν να μην συζητά πλέον τυχόν δεύτερη θητεία για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, καθώς το Μαξίμου έχει βεβαιωθεί πως τουλάχιστον είκοσι μέλη της πλειοψηφίας δεν θα την ψήφιζαν, γεγονός που θα δημιουργούσε μείζονα κυβερνητική κρίση.
Ωστόσο η ιστορική παράδοση στη χώρα τη μεταπολίτευση, περίοδο κατά την οποία η δημοκρατία λειτούργησε ομαλότερα από ποτέ, επιβάλλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είτε να προέρχεται από την αντίπαλη παράταξη αυτής που κυβερνά, είτε να είναι υπερκομματικός. Έτσι, πχ, ο Ανδρέας Παπανδρέου -με τη συνδρομή τότε του Αντώνη Σαμαρά ως αρχηγού της Πολιτικής Άνοιξης- επέλεξε για Πρόεδρο τον Κωστή Στεφανόπουλο, σαρξ εκ της σαρκός της Νέας Δημοκρατίας και παλαιότερα σκληρό δεξιό, ενώ ο Κώστας Καραμανλής επέλεξε τον Κάρολο Παπούλια, υπουργό Εξωτερικών επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και προσωπικού φίλου του Ανδρέα Παπανδρέου, παρότι η Νέα Δημοκρατία τον κατηγορούσε πως κάλυπτε τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ για τη «βίλα της Εκάλης», αναλαμβάνοντας το «ρόλο του δανειστή». Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο. Τόσο ο Κωστής Στεφανόπουλος και ο Κάρολος Παπούλιας, όσο και ο Προκόπης Παυλόπουλος που χειρίστηκε άριστα την κρίση του τρίτου Μνημονίου, υπήρξαν κατά γενική ομολογία πολύ καλή -έως άριστοι- Πρόεδροι της Δημοκρατίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρώτη του τετραετία τροποποίησε το Σύνταγμα ώστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μπορεί να εκλεγεί ακόμα και με απλή πλειοψηφία, ώστε να μην δύναται η αντιπολίτευση να χρησιμοποιεί την εκλογή Προέδρου για να οδηγεί τη χώρα σε πρόωρες κάλπες.
Το πρόσωπο που θα επιλέξει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα κρίνει την ειλικρίνειά του ή όχι.
Αν δηλαδή με την αλλαγή του Συντάγματος επεδίωκε να μην χρησιμοποιείται η εκλογή Προέδρου ώστε η αντιπολίτευση να οδηγεί τη χώρα σε πρόωρες κάλπες ή τροποποίησε το Σύνταγμα για να μπορεί ο ίδιος να χρησιμοποιεί «φιλικό» και κομματικό πρόσωπο για τη θέση του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα!
Στη δεύτερη περίπτωση υπάρχει σοβαρό θέμα προσπάθειας ελέγχου των θεσμών και εργαλειοποίησης του Συντάγματος.
ΥΓ: Η στήλη (θέλει να) πιστεύει πως και ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα προέρχεται από το κόμμα που κυβερνά, αλλά από το χώρο της “αντίπαλης” παράταξης. Και αυτό σε καμία περίπτωση δεν είναι προσωπικό και δεν αμφισβητεί τις ικανότητες προσώπων που είναι στο τραπέζι ως επιλογές Μητσοτάκη για το Προεδρικό Μέγαρο.
ΑΠΟ ΤΟ DNEWS