Του Ιωάννη Δαμίγου
Τίποτα δεν πηγαίνει μπροστά, ούτε καν στάσιμα δεν παραμένουν τα προβλήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, παρά πηγαίνουν όλα πίσω, πολύ πίσω. Η αξιωματική αντιπολίτευση, μόνο αντιπολίτευση δεν κάνει στην κυβέρνηση ή μάλλον αντιπολιτεύεται τον εαυτό της! Με την ψήφισή του ο πρόεδρος, συνεχώς προκαλεί και επιλέγει αναμετρήσεις. Συνεχώς προτείνει να μετρηθούν αναμεταξύ των. Με κάθε ευκαιρία και αφορμή καλεί σε αναμέτρηση. Όλα τα “αλλάζει”, εκτός από τις αναμετρήσεις. Ο πρόεδρος των αναμετρήσεων.
Είτε δεν έχει αντιληφθεί τον ρόλο, την υποχρέωση που έχει να ασκεί αντιπολιτευτική πολιτική είτε στερείται αυτής της ικανότητας, δυνατότητας, με πρώτα τα όργανα. Δεν εξελέγη πρόεδρος για ν’ ασχολείται συνεχώς και μόνο με εσωτερικές αναμετρήσεις και καταμετρήσεις και το μότο του να είναι “είμαι εδώ ” και όποιος θέλει να αναμετρηθεί μαζί μου, ας τολμήσει, ας κοπιάσει. Γιατί ανικανότητα είναι, να παρουσιάζει συνεχώς σχέδιο εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, λες και όλοι οι άλλοι, εξαιρώντας τον εαυτό του, επιβουλεύονται διαρκώς των σκοπών του.
Φτάνει δε σε σημείο, να κατηγορεί διαφωνούντες για εξυπηρέτηση της Νέας Δημοκρατίας. Ανήθικο, προκλητικό και μάλλον προσδοκά τέτοιου είδους αναμετρήσεις, μια και η αναμέτρηση με την κυβέρνηση, περιορίζεται σε τετριμμένα σποτάκια διαπιστώσεων επί διαπιστώσεων, όμοια και ανάλογε κλισέ μ’ αυτά των Ανδρουλάκη, Δούκα και άλλων προοδευτικών πολιτικάντηδων. Τα απαράδεκτα πρέπει και θα, των πολλών λόγων και υποσχέσεων που απευθύνονται σε αδαείς, γιατί τέτοιους επιθυμούν.
Αυτός ο καταραμένος λαϊκισμός, που δεν έχει αφήσει παρά ελάχιστους εκτός χρήσης, που μετριούνται στα δάχτυλα μιας παλάμης. Αγοραία εκφορά, προσοχή εδώ, σε ανάγνωση γραπτού λόγου! Προφανώς η χρήση του, είναι που τελικά τους βοηθά υπαρξιακά, δημιουργώντας το επικίνδυνο, αλλά συμφέρον πρόσκαιρα κλίμα του όχλου. Με την αλήθεια να απέχει παρασάγγας από τα λεγόμενα και ασφαλώς σχεδιαζόμενα, επιτήδεια.
Είναι καιρός που έχω σιωπήσει για τα δρώμενα του κυρίου Κασσελάκη, αποφεύγοντας να ασχοληθώ μαζί του, μια και ήμουν πολύ επιφυλακτικός, αν όχι αρνητικός απέναντί του, από την αρχή. Όπως υπήρξα αρνητικός και με τον προκάτοχο του, όπου το άστοχο των επιλογών του, μα όλων, δεν θεώρησα ποτέ τυχαίο. Στην εκτέλεση της πολιτικής, το μόνο που δεν έχει ύπαρξη είναι τόσο το τυχαίο όσο και η σύμπτωση. Μεταξύ των άλλων σκόπιμων και κραυγαλέων “αποτυχιών” του, που εδώ και καιρό απασχολούν με τις πράξεις των την επικαιρότητα, είναι και η παράδοση κυριολεκτικά του κόμματος στον στερούμενων προσόντων πρόεδρο εκλεγμένο εν τάχει.
Δυστυχώς στον μετακινούμενο εύπλαστο όχλο, ακόμα στην “αριστερά” υπάρχει εντέχνως η προσωπολατρία, η μέχρι πρότινος “χαρισματικότατα”, ανάθεμα την και όχι τα κομματικά όργανα και οι δημοκρατικές διαδικασίες ελέγχου. Έτσι η αξιωματική αντιπολίτευση έφτασε σε αυτήν την κατάντια των αναμετρήσεων κάθε τρεις και λίγο. Το εγώ πάνω από το εμείς!
Με την κυβέρνηση να αποθρασύνεται σε άκρα, όπως με το “ποτέ την Κυριακή”. Καθώς όλη την εβδομάδα, τους μήνες, τα χρόνια, η αξιωματική αντιπολίτευση αναμετράται! Απλά μαθηματικά, έλλειμμα κύριοι! Όλων!