Του Ιωάννη Δαμίγου
Παρακολούθησα τις δηλώσεις σε διάφορα μέσα, τόσο του κου Ηλιόπουλου όσο και του κου Χαρίτση, με την ελπίδα πως θ’ ακούσω πια έναν αδέσμευτο και διαφορετικό λόγο, με αυτόν της προηγούμενης “ομηρίας”. Φευ.
Δυστυχώς ο λόγος, ο ελεύθερος λόγος, ανέφικτος γιατί συναντά μεγάλες δυσκολίες έκφρασης, παραμένοντας στα ίδια κλισέ, στις ίδιες λέξεις, στην ίδια μετριότητα, αυτόν που χαρακτηρίζουμε ξύλινο. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα, σαν να μην έφυγαν ποτέ, σαν να μην κατάλαβαν τον λόγο που έφυγαν. Αφού χρησιμοποιούν την αυτή τακτική αναμένουν διαφορετικά αποτελέσματα;
Αδυνατούν να νοιώσουν τους λόγους, τις αιτίες και τους τρόπους που έφεραν αυτή την κατάληξη; Χωρίς να έχει εμφανίσει πολιτικά σημάδια, αυτή η νέα κοινοβουλευτική ομάδα, χωρίς εμφανές στίγμα αναφοράς, η πρώτη της αρμοδιότητα είναι να απαντά στις λογής ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ; Οι συνηθισμένες τέτοιου είδους και επιπέδου στείρες αντεγκλήσεις, φανερώνουν έλλειψη ιδεών και πάγιες συνταγές αποτυχίας, που έχει βαρεθεί έως σιχαθεί την επανάληψή τους η κοινωνία. Νέοι άνθρωποι, που αναμένει κανείς να αναδείξουν επιτέλους την διαφορά, εγκλωβίζονται σε αυτά που συνήθισαν δυστυχώς. Στον άπειρο χώρο της γενικότητας καταναλώνονται, διαιωνίζοντας την μετριότητα πισωγυρίζοντας. Αποχωρούντες χωρίς να κομίζουν το άλλο και διαφορετικό, μάλλον θα πρόκειται περί μιας μετακόμισης μόνο.
Αντιμετωπίστε επιτέλους την πραγματικότητα, βρείτε την δική σας αλήθεια και μιλήστε μαζί της, καθώς με την ίδια κασέτα, την βαρετή και πολύ παιγμένη χρόνια, δεν θα έρθουν μαζί σας και δεν θα σας συναντήσουν ποτέ, αυτοί που πρέπει. Παρεκτός και σας ενδιαφέρουν οι αδαείς, αν και το δοκιμάσατε και αυτό με φρικτά αποτελέσματα.
Υπάρχει ο απλός λόγος, ο χωρίς πίνακες και αριθμούς, αυτός ο τόσο απλός και κατανοητός δηλαδή ο λόγος της αλήθειας, που μόνο μέσω αυτού θα διαχειριστείτε πιθανές λύσεις από το σύστημα, μια και αυτό ορίζει τους κανόνες. Μην γελιόμαστε, αν δεν σας ενδιαφέρουν οι αδαείς και πρέπει να ακουμπήσετε στους σκεπτόμενους, θαρρώ.
Αλλάξτε κασέτα αμέσως, καθώς και την συνηθισμένη τακτική επικοινωνίας, γιατί τα πρώτα γνωρίσματα θυμίζουν τα παλαιά και απωθητικά, που προκαλούν την απέχθεια και μόνο του λόγου, πριν καν φτάσετε στα έργα. Άλλως θα καταδικάσετε το όποιο εγχείρημα εν τη γενέσει του. Ο αντίπαλος είναι ο εαυτός σας και οι συνήθειες του. Η αλήθεια δεν περιέχει ρίσκο. Αυτή και μόνο αυτή είναι το κάλεσμα της κοινωνίας, ο δρόμος για ανάκτηση της χαμένης σας αξιοπιστίας και της καταρρακωμένης αξιοπρέπειας του κόσμου. Δύσκολα πράγματα όμως.