Της Χριστίνας Ι. Σταμούλη
Οι ελληνικές κυβερνήσεις αντί για το «Δόγμα της Δράσης» επιλέγουν το «Δόγμα της Απραξίας».
Οι Πρόεδροι της Ελληνικής Δημοκρατίας, διαχρονικά -ή τουλάχιστον από τα τέλη του ’90 και μετά- τοποθετούνταν στις επίσημες εμφανίσεις τους, για το θέμα των Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων.
Τόσο η συχνότητα και ο τρόπος έκφρασης, όσο και ενίοτε η αφορμή, είχαν πάντοτε ιδιαίτερο σημειολογικό βάρος.
«Η Δικαιοσύνη παραμένει αδικαίωτη» είχε δηλώσει ο αείμνηστος Κωστής Στεφανόπουλος το 2000 σε επίσκεψη στα Καλάβρυτα.
Είναι «οξύμωρο ο ελληνικός λαός να καλείται να υλοποιεί, άνευ συζητήσεως, επώδυνα προαπαιτούμενα και υποχρεώσεις», τη στιγμή που το Βερολίνο «αρνείται να συνομιλήσει για υποχρεώσεις» που εκκρεμούν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε καρφώσει τον ομόλογό του Γιοακίμ Γκάουκ, ο Κάρολος Παπούλιας, κατά το επίσημο δείπνο που του είχε παραθέσει το 2014.
Αναρίθμητες υπήρξαν, με κάθε ευκαιρία, εντός και εκτός της χώρας, οι δηλώσεις του Προκόπη Παυλόπουλου, κατά τη διάρκεια της προεδρικής του θητείας. Σε εκείνον ανήκει και η πνευματική ιδιοκτησία της φράσης «οι Ελληνικές Πολεμικές Επανορθώσεις παραμένουν πολιτικά ενεργές και δικαστικά επιδιώξιμες»!
Και ήρθε η σειρά της κ. Σακελλαροπούλου. Γεγονός ότι η νυν Πρόεδρος έχει υπάρξει μάλλον φειδωλή σε δηλώσεις και κινήσεις γύρω από το συγκεκριμένα θέμα, άργησε δε να «ενημερωθεί» και να πάρει θέση.
Πρέπει πάντως να παραδεχθεί κανείς ότι, με τη σημερινή της δήλωση, έσωσε τα προσχήματα και ίσως και την υστεροφημία της καθώς, λεκτικά, η δήλωσή της ήταν πλήρης και «στακάτη»!.
Από τη μεριά τους, ανεξαρτήτως των προσωπικών τους απόψεων, οι Γερμανοί Ομοσπονδιακοί Πρόεδροι, δεσμευόμενοι από το πάγιο και διαχρονικό «Δόγμα» της δημοκρατικής Γερμανίας, απαντούν μονότονα «το θέμα θεωρείται νομικά λήξαν», παρά την υφιστάμενη αντίθετη γνωμοδότηση της ίδιας της νομικής υπηρεσίας της γερμανικής Βουλής, με την οποία οι Γερμανοί νομικοί τεχνοκράτες, ξεκαθαρίζουν ότι τίποτα δεν έχει λήξει !
Όμως, δυστυχώς, αυτά δεν αρκούν!
Η υπόθεση αυτή παραμένει όμως «σκαλωμένη» και το μόνο που παράγει αδιάληπτα αποτελέσματα, σε πολιτικό επίπεδο, είναι η μοναχική πορεία της δικαστικής διεκδίκησης του Διστόμου. Γιατί άραγε;
Η απάντηση είναι απλή, αλλά δυστυχώς ενοχλητική. Επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις αντί για το «Δόγμα της Δράσης» επιλέγουν το «Δόγμα της Απραξίας». Αντί για την οργανωμένη πράξη έπειτα από μεθοδικό σχεδιασμό, αφήνουν το θέμα στη τύχη του χωρίς ίχνος οργάνωσης και σχεδίου. Οι κάποιες θεσμικές κινήσεις που έχουν γίνει (π.χ. η παρέμβαση στη Χάγη, η σύσταση της Διακομματικής Επιτροπής και η ψήφιση της Γνωμοδότησής της από τη Βουλή) έχουν σίγουρα μεγάλη σημασία αλλά, λόγω του ότι δεν αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, δεν συμβάλλουν αποτελεσματικά προς την επίλυση του θέματος.
Ετσι λοιπόν έχουμε καταλήξει μόνον να ελπίζουμε! Εξ άλλου προς αυτήν την κατεύθυνση μας προέτρεψε εχθές και ο Πρωθυπουργός, λέγοντας: «αυτά τα ζητήματα είναι ακόμα πολύ «ζωντανά» και ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα τα επιλύσουμε».
Γεγονός είναι ότι και η υπογράφουσα ελπίζει, κάποια στιγμή, να κερδίσει το Τζόκερ! Όμως δεν έχει συμπληρώσει ποτέ της κάποια στήλη του!
(Η Χριστίνα Ι. Σταμούλη είναι Δικηγόρος – Διαχειρίστρια του Αρχείου Ιωάννη Ε. Σταμούλη)
ΑΠΟ ΤΟ DNEWS