Τού Βασίλη Κόκκα
Όσο κι άν δέ θέλουν νά τό εννοήσουν οί εναπομείναντες,είναι τό τέλος καί όχι ή αρχή…Έχουν πρό πολλού ψαλιδιστεί τά φτερουγίσματα τών πρώιμων πόθων καί τών μεγάλων προσδοκιών καί έχουν μείνει χαίνουσες οί πληγές καί σέ δημόσια θέα τά σημάδια από τίς λαβωματιές τής πολιτικής ενοχής τής τελευταίας εικοσαετίας.Τό ιδεολογικό περιεχόμενο καί ή πολιτική ταυτότητα τής μεγάλης προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης έχουν πιά πεθάνει, στραγγαλισμένα από τό βρόγχο τής μετάλλαξης καί δέν υπάρχει πρός τό παρόν τίποτα νά τά αντικαταστήσει.
Δέν είναι δά καί λίγοι όσοι έχουν ήδη δραπετεύσει από το παρελθόν καί έχουν μεταναστεύσει σέ άλλες βάρκες,ανενδοίαστα αποσκοπώντας σέ μία ασφαλισμένη ακτή γιά τό προσωπικό τους μέλλον.Ούκ έστιν αριθμός γιά τίς πράσινες ξεριζώστρες! Πού ουδόλως δίστασαν νά ξεριζώσουν από το δικό τους κήπο τό δέντρο τής γνώσης τού καλού καί τού κακού γιά νά γευτούν τόν απαγορευμένο καρπό! Καί,ούκ ολίγοι είναι στή λίστα αναμονής καί συχνά δυσκολεύονται ν’αποκρύψουν τόν υποδόριο έρωτα τους γιά τήν άλλη πλευρά….Μοιάζουν όλοι αυτοί οί διακαώς πρόθυμοι ν’αλλαξοπιστήσουν έν μία νυκτί,σά νά τούς έχει αγγίξει τό μαγικό ραβδί τού αίτιου καί τού αιτιατού καί είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή νά αδειάσουν από τό όποιο ηθικό τους περιεχόμενο,έχοντας χωρίς καμιά δυσκολία αποδεχθεί τή δήθεν δονκιχωτική ματαιότητα τού παρελθόντος τους….
Όσοι έχουν απομείνει,κάθονται σέ σκαμνιά χαλασμένα,τέτοια πού βρίσκεις σωρό στό πολιτικό γιουσουρούμ!!!Εκεί πού κάθεσαι μέ κάθε εμπιστοσύνη,εκεί σωριάζεσαι καί στό δάπεδο….Τέτοια είναι ή αξιοπιστία τής ηγετικής ομάδας τών πράσινων κληρονόμων.
Είναι όμως αναπόφευκτο τά μετέωρα βήματα νά μήν οδηγούν πουθενά καί οί μισές αλήθειες νά ξεφτίζουν. Όπως ακριβώς ξεφτίζει κι ό σοβάς στό νοτισμένο τοίχο….
Οί ολίγοι πού απέμειναν στόν κορμό τού πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος,σέ μία ουδέτερη ζώνη,τρίβουν καθημερινά τά μάτια τους καί μάταια αναζητούν τά παλιά εγκαταλειμμένα χαρακώματα πού ό άνεμος τά έχει τώρα σκεπάσει μέ άμμο καί σκουπίδια….
Οί αξίες έχουν μουχλιάσει,οί πολιτικές έχουν επικίνδυνα συμπλησιάσει καί ή μοναδική εναπομείνασα δύναμη είναι ή δύναμη τής αδράνειας.Τό μόνο πού δείχνει νά ξέρει νά κάνει καλά ή σύγχρονη κομματική γραφειοκρατία είναι νά οχυρώνεται σέ ζωτικές θέσεις σάν τό σκαντζόχοιρο.Καί πέραν τούτου ουδέν….
Νά τί απέμεινε.Νευρωτικές πράσινες Σταχτοπούτες που διαρκώς μεμψιμοιρούν καί συχνά- πυκνά τά βάζουν μέ τήν άδικη καί αχάριστη κοινωνία επειδή κανένας δέν τούς ζητάει πιά νά χορέψουν…Αρσενικές γεροντοκόρες πού μιζεριάζουν καί μαραίνονται επειδή φαίνεται ότι πλέον ή εξουσία δύσκολα θά τούς προτείνει γάμο!!!
Κάποτε ή προοδευτική παράταξη στήλωνε τά πόδια.Τώρα,αφήνεται νά τήν οδηγούν από τό καπίστρι σάν αδύνατο άλογο….
Ίσως νά μέ παρασέρνει μία δόση νοσταλγίας αλλά θυμάμαι ότι στούς δικούς μας “πολέμους”,οί σάλπιγγες γκρέμιζαν τά τείχη! Κι όταν δινόταν μία μάχη,ό ήλιος στεκόταν ακίνητος…Δέν ήταν απλά ένα καθήκον αλλά ήταν μία αποστολή! Τώρα τό όραμα έχει ξεφτίσει.Ή σταυροφορία έχει φτάσει στό τέρμα της γιά τούς πράσινους κληρονόμους…
Έχουν βλέπετε γιατρευτεί από τίς κοινές μας ψευδαισθήσεις,είτε αφορούσαν αντικειμενικούς σκοπούς είτε υποκειμενικά κίνητρα…..Τώρα,αρκεί νά είμαστε μέσα στό παιχνίδι.Μέ ψυχρό υπολογισμό καί όχι σπάνια έναν κυνισμό πού σ’ανακατεύει….
Όλοι κρύβουμε ένα βαθύ πηγάδι μέσα μας.
Όταν καμιά φορά σκύβουμε από πάνω,οί σκέψεις καί οί εικόνες αναδύονται εκπληκτικά ξένες καί όμως γνώριμες.Λές καί ήταν χαμένα αντικείμενα πού βρέθηκαν καί συνειδητοποιούμε πώς ήτανε δικά μας.Όταν ξαναπλάθεις τά περασμένα,ή μνήμη είναι σά μία αχνή φωτεινή ακτίνα πού ανεβοκατεβαίνει στό γεωλογικό φρέαρ καί φωτίζει πότε τα ψηλότερα καί πότε τά χαμηλότερα στρώματα!Στόν ακραίο πυθμένα τού πηγαδιού,στίς πιό κρυφές καί ξεχασμένες περιοχές,εκεί αντιγυαλίζει καί μία μνήμη θολή πού κάποιες φορές μάς κάνει νά νοιώθουμε ενοχές όχι μόνο γιά όσα δέν κάναμε αλλά καί γιά πράγματα πού εμείς δέ φταίμε.Αρκετά θαυμαστικά τσακίζονται καί γίνονται αναπάντητα ερωτηματικά…..
Τολμώ νά πώ όμως πώς,έχοντας αποτινάξει τίς μυθικές αφοσιώσεις ,συνειδητοποιώ ότι κανένα αίσθημα ενοχής δέ μάς υποχρεώνει νά πληρώνουμε είς τό διηνεκές φανταστικά χρέη!Ούτε νά μένουμε απαθείς καί σιωπηλοί.
Γιατί αρκετοί από μάς διαβήκαμε τά πιό δημιουργικά καί παραγωγικά μας χρόνια τό δρόμο τής πολιτικής,σάν κάποιοι πού έχουν μία τρύπα στήν τσέπη τους καί χάνουν ένα-ένα τά νομίσματα χωρίς νά τό παίρνουν είδηση.Τώρα,ψάχνουμε τίς φόδρες καί διαπιστώνουμε πώς οί τσέπες μας είναι αδειανές….Αυτή ή ανακάλυψη δέ μάς στενοχωρεί ούτε μάς απογοητεύει.Αντίθετα,
μάς ενθουσιάζει!!!Γιατί δέν υπάρχουν οφειλέτες νά πληρωθούν,χρέη νά ξεπληρωθούν ούτε προσταγές νά υπακούσουμε.Μπορούμε νά πάμε όπου μάς κάνει κέφι!!! Μέ τό θάρρος τής γνώμης μας.
Χωρίς όμως νά πιστεύουμε στά μεγάλα λόγια καί στίς μικρές σημαίες.Πόσο δέ μάλλον σέ αυτές πού σταδιοδρομούν μέ μοναδικό εφόδιο ατομικές επιδιώξεις καί φιλοδοξίες καί τήν άδοξα κατασπαταλημένη κληρονομιά ενός μακρυνού παρελθόντος…..