Toυ Ιωάννη Δαμίγου
«Πρέπει να αρχίσει η συζήτηση (σ.σ. για συνεργασία) με το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την Πλεύση Ελευθερίας και το ΜέΡΑ25» είπε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στο πλαίσιο της συγκρότησης του Λαϊκού Μετώπου”. Κάτι σαν συνταγή “μπριάμ” δηλαδή, ξαναζεσταμένο στον φούρνο μικροκυμάτων, δια χειρός επιτηδευμένου σεφ. “Να δούμε αν υπάρχουν συμφωνίες σε βασικά ζητήματα”. Παλιά μου τέχνη …
Άφησαν πια το αφήγημα ετών για τις “προοδευτικές” δυνάμεις του πάλαι ποτέ “χαρισματικού” και έπιασαν ένα νέο, ας το πούμε, αυτό του … πρωτότυπου “Λαϊκού Μετώπου”. Δεν γνωρίζω βέβαια, αν αυτό το υλικό, η γαρνιτούρα, μπαίνει από πριν στο φουρνάκι ή μετά κατά το σερβίρισμα. «Δεν ξέρω τι κόμμα είναι ο κ. Κασσελάκης, τι θέσεις έχει. Είναι ένα κόμμα σε εξέλιξη (!). Γενικά τα προσωποπαγή κόμματα είναι πρόβλημα». Εκτός, συμπληρώνω εγώ, το κόμμα του “ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ”, που ο ίδιος συμμετείχε ενεργά.
Παρακάτω απάντησε, πως είναι επίσης προσωποπαγές το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, λέγοντας: «Είναι, έχει πολύ σημαντικό κομμάτι του κόμματος δηλαδή δεν είναι και γνωστά τα άλλα στελέχη ενώ στη Βουλή έχουν κάποιους ανθρώπους που έχουν πολύ καλό λόγο αλλά γενικά σαν κόμμα είναι εντελώς one woman show». Για τις θέσεις της δεν σχολίασε ασφαλώς, ελπίζοντας στις … συμφωνίες σε βασικά ζητήματα, κατά τα άλλα. Εξέφρασε δε γνώμη, ερωτηθείς για πιθανό νέο κόμμα του Τσίπρα, λέγοντας “Νομίζω ότι δεν είναι αυτό που χρειάζεται γιατί αυτό που χρειάζεται η ελληνική πολιτική σκηνή είναι μια Αριστερά, μια Κεντροαριστερά (!) που έχει συγκεκριμένες θέσεις που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα γενικά ευρωπαϊκά προβλήματα των δυτικών οικονομιών αλλά και ελληνικά προβλήματα …” Στο μπριάμ ο σεφ, αφαίρεσε το υλικό αριστερά και δη την ριζοσπαστική, προσθέτοντας το μικτό συστατικό “κεντροαριστερά” που τόσο προτιμάται από τα λαϊκά εστιατόρια.
Το παλιό, παλιώνει πιο επικίνδυνα. Σας έχουν διαφύγει οι ημερομηνίες λήξεις των υλικών σας. Χώρια που το φαγητό σας κάηκε. Αχρηστέψατε και την κουζίνα. Καταστράφηκε το μαγειρειό σας και πεινασμένο αφήσατε τον κόσμο, να τρέχει σε συσσίτια απόρων. Τώρα προτείνετε δήθεν νέα έκδοση τσελεμεντέ, με άλλες συνταγές τάχα, ανακυκλωμένων υλικών όμως. Μα ακόμα λείπει εκείνο το σπουδαίο και το αναγκαίο για την αποφυγή επανάληψης λάθους στο φαγητό. Μα πως θα επιμένατε στα ίδια και στα στείρα, ακόμα και σήμερα παραμένοντας αμετανόητοι, αν έστω και για λίγο προσθέτατε το πιο χρήσιμο υλικό που “δένει” το φαγητό, την περίφημη και δεσμευτική αυτοκριτική;