Του Γ. Λακόπουλου
Με έκπληξη, αγωνία, αλλά και ικανοποίηση, σχολιάσθηκε η πρόσφατη αποκάλυψη του ΑΠ ότι το οικονομικό και μιντιακό σύμπλεγμα που εμπλέκεται παραδοσιακά στα εσωτερικά της συντηρητικής παράταξης -η λεγόμενη «αστική τάξη της Αθήνας»– στρέφεται ήδη όχι απλώς στην μετά Μητσοτάκη , αλλά στη μετά ΝΔ- εποχή.
Και ήδη εξετάζει το ενδεχόμενο να καλέσει τον Βαγγέλη Βενιζέλο για ρόλο αντίστοιχο με αυτόν που είχε αναθέσει στη δεκαετία του ’80 στον αποσυνάγωγο της Μεταπολίτευσης Κώστα Μητσοτάκη. Τότε ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου που έπρεπε να αναχαιτισθεί, τώρα είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Μ’ αυτές τις κινήσεις να κλιμακώνονται στο παρασκήνιο, καθώς -σύμφωνα με την τελευταία… πρόβλεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη- το 2019 θα έχουμε εκλογές, ενώ τα κόμματα προετοιμάζονται, στη ΝΔ οι προετοιμασίες έχουν άλλο χαρακτήρα. Εξελίσσονται και σε άλλο επίπεδο που σχετίζεται με τις διεργασίες στην Κεντροδεξιά: εσωκομματικές εκλογές μέσα στις εκλογείς.
Απλούστερα, όλοι κινούνται για να επηρεάσουν το συσχετισμό στη νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα, όσα μέλη και να έχει, εν όψει των σεισμικών εξελίξεων που αναμένονται στην Κεντροδεξιά.
Η σημερινή Κ.Ο. της ΝΔ είναι έργο Σαμαρά. Ο Μητσοτάκης δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην εκλογή της. Γι’ αυτό και δεν είχε ούτε έναν -αριθμός: 1- μαζί του όταν ξεκίνησε να διεκδικήσει την ηγεσία. Σήμερα -κατά τους γνωρίζοντες- έχει μόλις 5-6 και βάζει όλα τα λεφτά στην επόμενη σύνθεση, προκειμένου να αμυνθεί σε όσα τον περιμένουν.
Ακριβώς το ίδιο κάνουν και άλλοι. Ο Σαμαράς, η Ντόρα, ο Άδωνις και φυσικά οι Καραμανλικοί. Πρακτικά ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ επιδιώκει κάτι ανορθόδοξο για αρχηγό κόμματος: να εκλεγούν όσο το δυνατόν λιγότεροι από τους σημερινούς βουλευτές και τη θέση τους να πάρουν όσοι θα υποδείξει ο ίδιος. Κι εδώ αρχίζουν τα σενάρια.
Αν η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα, με το καλύτερο δυνατό ποσοστό της, με την καλύτερη δυνατή σύνθεση στη νέα Βουλή, θα πάρει 130-140 έδρες. Είναι η πιο αξιόπιστη εκτίμηση- πέρα από την δημοσκοπική προπαγάνδα. Σ’ αυτή την περίπτωση οι επιρροές του Κυριάκου δεν αναμένεται να ξεπεράσουν τους 15-20 βουλευτές. Ο ίδιος λένε ότι επιδιώκει να έχει… εκατό. Αλλά αυτό αντιμετωπίζεται σαν ανέκδοτο.
Κάπου 10-15 επιδιώκει να βγάλει ο Σαμαράς και από 3-5, η Ντόρα και ο Γεωργιάδης. Οι υπόλοιποι -η συντριπτική πλειοψηφία δηλαδή- θα είναι «παραδοσιακοί νεοδημοκράτες» όπως λέει παράγων που παίζει στα δάκτυλα τα εσωκομματικά. Θα είναι τυπικοί κεντροδεξιοί και σε ελεύθερη μετάφραση: Καραμανλικοί.
Ο Κυριάκος, έχοντας επίγνωση της δύσκολης θέσης του και στους εσωτερικούς συσχετισμούς στην ΚΟ, στην αρχή καλλιέργησε την ιδέα της αυτοδυναμίας της ΝΔ -που θα του έδινε παντοδυναμία, λόγω του εν λευκώ σχηματισμού κυβέρνησης-για να επηρεάσει την εκλογή βουλευτών υπέρ του.
Από την ώρα όμως που το ενδεχόμενο αυτό απομακρύνθηκε, προσπαθεί να διαμορφώσει ψηφοδέλτια που θα αποδώσουν κοινοβουλευτική ομάδα στα μέτρα του. Μέχρι στιγμής από όλες τις ενδείξεις προκύπτει ότι δεν του βγαίνει.
Η σκέψη να αποκλείσει κάποιους από τους σημερινούς βουλευτές-ή ακόμη και τους πρώην προέδρους του κόμματος, κατά το πρότυπο του Γ. Παπανδρέου με τον Σημίτη- εγκαταλείφθηκε νωρίς. Έτσι από του 75 γαλάζιους της σημερινής Βουλής εικάζεται ότι οι εξήντα πέντε τουλάχιστον θα επανεκλεγούν. Σ’ αυτή την ομάδα είναι χαμένος από χέρι.
Προσπάθησε επίσης να αποκλείσει πρώην βουλευτές και πολιτευτές που έχασαν την έδρα για λίγες ψήφους στις τελευταίες εκλογές, επειδή η ΝΔ ηττήθηκε. Αλλά καθώς οι περισσότεροι είναι του κλίματος Καραμανλή, θα έπρεπε να ρισκάρει σύγκρουση με τον πρώην Πρωθυπουργό. Έτσι οι περισσότεροι μένουν στα ψηφοδέλτια και αρκετοί θα επανεκλεγούν. Άλλη μια δεξαμενή χαμένη για αυτόν.
Μένει το διαβόητο «Μητρώο Στελεχών» και ο κύκλος των προσωπικών συνεργατών του, που θα εκτεθούν σε διάφορες περιφέρειες. Αλλά από τις πρώτες ενδείξεις μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά γι’ αυτούς. Το Μητρώο απέδωσε κάποιους α-πολιτικούς -και ακατάλληλους για εκλογές- που απλώς φιλοδοξούν να κάνουν καριέρα σε κάποια κρατική θέση σε περίπτωση νίκης. Και οι προεδρικοί συνεργάτες, είναι μεν θορυβώδεις, αλλά δύσκολα θα πείσουν την κομματική βάση ότι μπορούν να εκπροσωπήσουν την «πραγματική ΝΔ» στη Βουλή.
Έτσι λοιπόν έχουμε ένα εκλογικό παράδοξο για τη ΝΔ: οδεύει σε μια εκλογική αναμέτρηση στην οποία ο επικεφαλής της θα διασωθεί μόνο σε περίπτωση ισχυρής κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας -ακόμη και αν είναι μειοψηφικός στους βουλευτές.
Αυτό το ενδεχόμενο όμως αποκλείεται από όλους τους παραταξιακούς παράγοντες, εντός και εντός της ΝΔ και ορισμένοι μάλιστα θα φροντίσουν ιδιαίτερα γι’ αυτό καθώς ο σημερινός Μητσοτάκης, δεν εμπνέει κανένα, απογοητεύει διαρκώς και επιπλέον δεν τον εμπιστεύονται καθώς δείχνει βουλιμικές διαθέσεις. «Τον τρώει η απληστία του» καθώς λέει ενημερωμένος παράγων, που διακρίνει ότι «πήγε να τα πάρει όλα και θα τα χάσει όλα».
Χωρίς αυτοδυναμία σε κάθε άλλη περίπτωση είναι χαμένος. Με ήττα θα φύγει το ίδιο βράδυ, χωρίς συζήτηση. Με τη πρώτη θέση, αλλά χωρίς τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης, ελάχιστοι θα βρεθούν στη νέα Κ.Ο. να τον υπερασπιστούν και ο πρώτος που θα εκδηλώσει διάθεση να πάρει τη θέση του θα είναι ο Αντώνης Σαμαράς- με υπασπιστή τον Άδωνι.
Σε κάθε περίπτωση την επόμενη θα αρχίσουν οι διαδικασίες όχι απλώς για την αντικατάσταση του Μητσοτάκη, αλλά για την εξαφάνιση της ΝΔ, όπως την ξέρουμε κατά το προηγούμενο του ΠΑΣΟΚ.
Καθώς όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν ότι ο φυσικός επικεφαλής της Κεντροδεξιάς Κώστας Καραμανλής δεν προτίθεται να υποκύψει στο αναμενόμενο κύμα των αιτημάτων που θα δεχθεί για επιστροφή του στην ηγεσία της ΝΔ, θα προκύψει νέο κεντροδεξιό κόμμα με τα ιδρυτικά χαρακτηριστικά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά με νέο όνομα και νέα σύμβολα, ως πολιτικός φορέας της συντηρητικής παράταξης.
Θα έχει την ανοχή του Καραμανλή, τις ευλογίες του κατεστημένου και την αποστολή να «προστατεύσει το αστικό καθεστώς». Ό,τι και αν σημαίνει αυτό για τις επιμέρους ομάδες της Δεξιάς και το πολιτικό σύστημα γενικότερα, για τον Βαγγέλη Βενιζέλο θα σημαίνει δεύτερη ευκαιρία -για την οποία εμφανώς προετοιμάζεται.