Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Με ένσημα κάτι μηνών, ο Νικόλας Φαραντούρης υποδηλώνει τώρα ότι διεκδικεί την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Σαν να έβαλαν το αξίωμα στις εκπτώσεις.
Αν πετάξεις αυτή την περίοδο, ή σκύλο θα χτυπήσεις, ή κάποιον που υπόσχεται «μεγάλη κεντροαριστερά με κυβερνητική προοπτική».
Αυτό το δεύτερο δεν είναι και άσχημη ιδέα. Αρκεί να ξέρουμε τι λέμε: κάποιος να πάρει ένα κεντροαριστερό κόμμα και – ως ηγέτης του – από την αντιπολίτευση να το πάει στην κυβέρνηση.
Τόσο απλό. Αλλά στον μισό αιώνα ζωής της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, συνέβη μόλις τρεις φορές και μόνο με ένα όνομα επικεφαλής του κόμματος που το κατάφερε.
Δυο φορές ο Ανδρέας Παπανδρέου οδήγησε το ΠΑΣΟΚ από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση – και μια φορά ο γιός του. Αλλά ως Παπανδρέου και όχι ως ηγέτης του – όπως έδειξαν τα πράγματα στην πορεία.
Για τον Σημίτη δεν ισχύει. Δεν μετακίνησε ο ίδιος το ΠΑΣΟΚ από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Το παρέλαβε στην εξουσία και το κράτησε εκεί σε δυο εκλογές. Αλλά αυτό είναι άλλο.
Ένας ακόμη οδήγησε τη Κεντροαριστερά στην κυβέρνηση, αλλά καπελωμένη από την «πρώτη φορά Αριστερά». Ο Τσίπρας δεν κυριάρχησε το 2015 – και εν μέρει το 2019 – επειδή ξαφνικά ένας στους τρεις Έλληνες έγινε Συριζαίος: απλώς οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι του έδωσαν δύο εκλογικές νίκες και μια ευκαιρία – που πέρασε ανεκμετάλλευτη.
Σήμερα τέσσερις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ένας δήμαρχος και μια περαστική υπόσχονται να το μετατρέψουν σε κυβερνώσα δύναμη. Ο ένας μάλιστα αφού ήδη έριξε τη ζαριά του και απέτυχε.
Στον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι θολά αλλά το «κόνσεπτ» είναι περίπου το ίδιο: θα οδηγήσει την κεντροαριστερά στην κυβέρνηση ο Κασσελάκης – ή όποιος άλλος πάρει τη θέση του ως τις εκλογές;
Αν εξαιρεθεί ο Πολάκης – που θέλει να επικρατήσει ως «Αριστερά» και να «είναι αλλιώς» – οι ενδιαφερόμενοι είναι πολλοί. Ένας βγήκε ήδη στα μιντιακά κεραμίδια και άρχισε προεκλογική καμπάνια από την Περιφέρεια.
Ο Νικόλας Φαραντούρης είναι μάλλον καινούργιος στη πολιτική και ακόμη πιο καινούργιος στον ΣΥΡΙΖΑ – αφού το παρελθόν του είναι φυτεμένο με παρουσίες δίπλα σε υπουργούς της ΝΔ, παρά με Συριζαίους.
Ανάμεσά τους εμφανίσθηκε μετά το 2019 ως πολιτευμένος. Απέτυχε να πάρει τη μονοεδρική της Κεφαλονιάς, αλλά βρέθηκε στο Στρασβούργο ως ευρωβουλευτής.
Με ένσημα κάτι μηνών, υποδηλώνει τώρα ότι διεκδικεί την ηγεσία του κόμματος. Σαν να έβαλαν το αξίωμα στις εκπτώσεις, η κομματική επετηρίδα ανατινάζεται ξανά μετά τις αρχαιρεσίες του 2023.
Αν κατεβεί τόσο ο πήχης, οι υποψήφιοι θα είναι περισσότεροι από τα μέλη.
Ο κατήφορος στο ΠΑΣΟΚ άρχισε όταν σε δυο διαδοχικές αναμετρήσεις για την αρχηγία, εμφανίσθηκαν από καμία δεκαριά υποψήφιοι, ενώ και στην τρίτη υπάρχει συνωστισμός. Κι η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραγματευτάδες…
Συνέβη και με τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ορφάνεψε από τον Τσίπρα και τώρα φαίνεται ότι θα ξανασυμβεί, ακόμη και με τον Φαραντούρη στον κατάλογο των διεκδικητών.
Την εξήγηση είχε δώσει πριν από χρόνια ο θυμόσοφος Τάσος Σεχιώτης. Μετά από έναν πολυπληθή ανασχηματισμό του Ανδρέα Παπανδρέου – που τον συμπεριλάμβανε – σάρκασε:
-Δεν ανήλθομεν ημείς στα αξιώματα, τα αξιώματα κατήλθον μέχρις ημών…
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
