Του Ιωάννη Δαμίγου
Οι δημοσκόποι (!) ψάχνουν για ηγέτη και μάλιστα της … κεντροαριστεράς. Αφού αυτοί και πολλοί άλλοι, φρόντισαν να εξαφανίσουν την ψευτοαριστερά, όπως τελικά και σύντομα αποδείχθηκε. Τώρα τι ακριβώς περιέχει αυτός ο αδόκιμος πολικά όρος της κεντροαριστεράς, θα παρακαλούσα κάποιον ειδικό πολιτικό αναλυτή να μου εξηγήσει. Αντιλαμβάνομαι τι ισχυρίζεται ο ποιητής, όμως ούτε ποιητική αδεία χρήσης δεν επιτρέπεται, για μια τεχνητή μίξη αριστεράς, ποιας; με ένα αόριστο κέντρο, ποιο;
Ψάχνουν εναγωνίως δηλαδή έναν ηγέτη να αναλάβει δύο εντελώς ανυπόστατα σχήματα στην ένωσή τους! Καθώς όπου και να επιχειρήθηκε κάποιος τέτοιος πειραματισμός δεν έφτασε πουθενά. Καταρχάς αριστερά, σοβαρή, ποτέ δεν είχε ηγέτη, μια και η ιδέα της δεν περιέχει αρχηγό. Είναι αποτέλεσμα καθαρά μια συλλογικής εργασίας πολιτικών αποφάσεων και ενεργειών, η οποία υπόκειται σε … και τα λοιπά και τα λοιπά.
Είδαμε όλοι βέβαια τι κατάφερε ο “χαρισματικός” κιόλας ηγέτης, σε μια κατ’ επίφαση αριστερά, συλλογής διαφόρων πολιτικάντηδων και καιροσκόπων. Προφανώς επιθυμούν κάτι ανάλογο και τώρα, για να εδραιώνουν μέσω εξυπηρέτησης, άλλες δυνάμεις δεξιές στην εξουσία, που αποθρασύνονται σε ακραίες, με περίσσια τέχνη αρεστή και στους ευρωπαίους επιπλέον. Παρουσιάζουν λοιπόν ερωτήματα στον όχλο, παραθέτοντας αποτυχημένα ονόματα διαφόρων αυτόκλητων ηγετών περίεργων χώρων χωρίς πολιτική ταυτότητα , που ισχυρίζονται μέσα από το σύστημα που τους τοποθέτησε και τους διατηρεί, πως θα μπορούσαν να αναλάβουν την ηγεσία κάποιου συνονθυλεύματος. Και ξανά μανά.
Έχουν πράξει λοιπόν τα πάντα για να αφήσουν εκτός του δικαιώματος της ψήφου απογοητευμένους (που θα επιστρέψουν τουλάχιστον δια ψήφου στις ρίζες τους), ενώ από την άλλη εξαναγκάζουν τους αδαείς και δήθεν εκδικούμενους να στραφούν στην άκρα δεξιά. Εμφανίζονται πως ανησυχούν τάχα για τις διαρροές οι δεξιοί, όταν κάποιοι γνωρίζουν πως αποτελεί πάντα το χρήσιμο και επίκαιρο εργαλείο της, όταν απαιτηθεί, μια και περιέχει ήδη και από καιρό τέτοια στοιχεία στις τάξεις της και μάλιστα σε θέσεις κλειδιά.
Έτσι απλά και ωμά, σου επιβάλουν δοκιμασμένες και αποτυχημένες συνταγές, με φθαρμένα ονόματα και ανίκανους υπαλλήλους συμφερόντων πολίτικούς, για να κυριαρχήσουν στην συνέχεια σαν μοιραία αποτυχία, συγκρατώντας τα πλήθη σε στείρα αναμονή. Με λίγα λόγια ξανά μανά τα ίδια και χειρότερα, όπως άλλωστε και τόσα χρόνια.